สปอยล์ #3
1052 Words
ได้ยินดังนั้นทอมก็ไม่อยากเชื่อว่าการมาหาเพื่อนครั้งนี้จะทำให้เขาได้มาเจอกับคู่หมั้นของแพทริค ทำไมเขาถึงไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนล่ะ… ปริศนานี้มันทำให้เขาประหลาดใจมาก
“สวัสดีครับ ผมทอม เพื่อนสนิทของแพทริค” ทอมพูดพร้อมกับยื่นมือมาจับกับสเตลล่า
"ยินดีที่ได้พบคุณค่ะทอม" สเตลล่าตอบด้วยรอยยิ้มที่สดใส และทอมอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบกลับเธอ ผู้หญิงคนนี้ดูสวยมากจริง ๆ ไม่แปลกใจที่เพื่อนของเขาจะหมั้นกับเธอแล้ว ทอมคิดกับตัวเองก่อนจะหันไปหาแพทริคที่กำลังยืนทำตัวไม่ถูกอยู่ข้าง ๆ
"พรุ่งนี้เจอกันนะแพทริค” ทอมเอ่ยขึ้นแล้วหันไปหาสเตลล่า "ผมดีใจมากที่ได้พบคุณนะคุณสเตลล่า แล้วก็... คุณเป็นผู้หญิงที่สวยมากเลยนะครับ”
เขาเอ่ยชมจากใจจริง
"ขอบคุณมากนะคะ" เธอตอบด้วยเสียงเล็ก ๆ
"งั้นผมต้องขอตัวก่อนละครับ” ทอมพูดก่อนที่จะเข้าไปในลิฟต์ แพทริคเองก็หันกลับมาและสังเกตเห็นว่าพนักงานทุกคนบนชั้นกำลังจ้องมองมาที่พวกเขา โดยที่เหล่าพนักงานดูประหลาดใจมากที่บอสกำลังอยู่กับผู้หญิง
เยี่ยม ! ข่าวกำลังจะแพร่กระจายไปทั่วทั้งตึกอย่างรวดเร็วแน่นอน พลันแพทริครู้สึกโกรธขึ้นมาดื้อ ๆ ทว่าไม่แสดงออกมาต่อหน้าลูกน้องในบริษัท เขาวางมือบนหลังสเตลล่าและพาเธอเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง
"คุณมาทำอะไรที่นี่ !” แพทริคกระซิบเมื่อเข้ามาในห้องทำงานเรียบร้อย และก่อนที่สเตลล่าจะได้ตอบเขาก็ถามขึ้นมาอีก "คุณมาที่นี่ได้ยังไง"
“คนขับรถของคุณพาฉันมาที่นี่ค่ะ อีกอย่างคนขับรถของคุณทำงานดีมากเลยนะคะ” คำตอบของสเตลล่าทำให้แพทริคโกรธมากกว่าเดิม กล้าดียังไงที่เธอมาชมพนักงานของเขาในขณะที่เขากำลังจริงจังอยู่
"แล้วคุณคิดอะไรถึงมาที่นี่ !” เขากัดฟันถามเธออีกครั้ง
"ฉันก็แค่จะมาขอบคุณคุณเรื่องบัตรเครดิต แล้วก็อยากเอาชุดใหม่มาอวดคุณด้วย คุณชอบชุดใหม่ของฉันไหมคะ” หญิงสาวอธิบายด้วยสีหน้ามีความสุข ในน้ำเสียงของเธอมีแต่ความสดใสโดยไม่สนใจความโกรธของอีกฝ่ายเลยสักนิด
"และคุณคิดว่ามันเหมาะสมไหมที่มาหาผมที่บริษัทแบบนี้” ร่างสูงถามด้วยความอดกลั้น พยายามอย่างมากเพื่อที่จะควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเอง
"ฉันคงตื่นเต้นมากไปละมั้ง ไม่คิดเลยนะคะว่าคุณจะตอบโต้ด้วยวิธีแบบนี้" สเตลล่ามุ่ยหน้าใส่เขา และทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น แพทริคส่งเสียงอนุญาตให้เข้ามา
"ผมเข้ามาแจ้งบอสว่าการประชุมจะเริ่มในอีกสิบนาทีครับ" เลขาส่วนตัวเข้ามารายงานแจ้งกำหนดการให้ทราบ แพทริคพยักหน้าและปิดประตูลงทันที ก่อนที่จะหันไปหาสเตลล่าอีกครั้ง
"ไว้เรามาพูดเรื่องนี้อีกทีเมื่อผมกลับถึงบ้าน" เขาพูดด้วยน้ำเสียงดุที่จริงจัง
"แต่คุณยังไม่ได้ชมชุดของฉันเลยนะ" หญิงสาวพูดอย่างเอาแต่ใจจนแพทริคส่งสายตาเตือนเธอ เธอจึงพูดด้วยความรำคาญก่อนที่จะเดินออกจากห้องทำงานของเขา "โอเค ฉันกลับก็ได้”
สเตลล่ารู้สึกผิดหวังกับตัวเอง ทั้งที่เธอคิดว่าเขาจะตื่นเต้นกับเธอบ้างแท้ ๆ แต่กลับกลายเป็นแบบนี้เสียได้ แล้วอย่างนี้สิ่งที่เธอตั้งใจทำมันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ อุตส่าห์ถ่อมาไกลถึงที่นี่ด้วย เขาดีใจกับการมาของเธอไหมก็ไม่ ชมเธอสักหน่อยไหมก็ไม่อีก เธอนี่มันโง่จริง ๆ
เย็นวันนั้นเมื่อแพทริคกลับมาถึงบ้าน เขาก็ตรงดิ่งไปที่ห้องนอนของสเตลล่าทันที เขายังคงโกรธกับสิ่งที่เธอทำลงไปก่อนหน้านี้อยู่
"วันนี้ที่คุณไปที่บริษัทคิดจะทำอะไรกัน” เขาถามด้วยความโกรธและสเตลล่าเองก็รู้สึกประหลาดใจที่เห็นแพทริคบุกเข้ามาในห้องของเธอ ไม่พอเขายังดูโกรธมากอีก
"ครั้งหน้าคุณช่วยเคาะประตูก่อนเข้ามาหน่อยได้ไหมคะ” เธอพูดอย่างใจเย็น
"อย่าเปลี่ยนเรื่องสเตลล่า !” เขาตะโกนใส่เธอ
"ฉันไม่ได้เปลี่ยนเรื่องอะไรเลย โอเค๊ ! ฉันบอกคุณแล้วว่าทำไมถึงไปที่บริษัทของคุณ" เธอตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจพลางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “ฟังนะ ฉันไม่อยากเถียงกับคุณเรื่องนี้เลย มันเร็วเกินไปที่พวกเราจะทะเลาะกัน อีกอย่างฉันไม่รู้ว่าคุณอยากให้ฉันทำหน้าที่นี้แค่ตอนอยู่ที่บ้านเท่านั้น อย่าลืมว่าคุณขอให้ฉันทำหน้าที่เป็นคู่หมั้นของคุณ และสิ่งที่ฉันทำก็แค่ทำหน้าที่ให้ดีที่สุดเท่านั้น"
สเตลล่าอธิบาย เขาควรจะขอบคุณเธอด้วยซ้ำไม่ใช่มาโกรธใส่เธอแบบนี้ หญิงสาวค่อย ๆ เดินไปหาแพทริคแล้วโอบแขนรอบคอของเขา
"ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำคุณอารมณ์เสียเลยจริง ๆ นะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิดบวกกับเสียงอ้อนเหมือนเด็กเวลาทำความผิด ในความใกล้ชิดนั้นแพทริคสังเกตเห็นว่าเธอสวมชุดนอนสั้นสีแดงตัดกับผิวขาวนวลชวนให้ดูเซ็กซี่
เขามองไม่ผิดจริง ๆ ว่าเธอมีรสนิยมที่ดีในเรื่องแฟชั่น ดังนั้นแพทริคเลยยอมผ่อนคลายลงไปกับสัมผัสของเธอ
"วันนี้คุณดูสวยมากมากจริง ๆ" เขากระซิบเสียงเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน พลันใบหน้าของสเตลล่าดูสดใสขึ้นหลังจากที่เขาเอ่ยชมออกมา เธอจึงโอบกอดเขาแน่นขึ้น
"ขอบคุณสำหรับบัตรเครดิตอีกครั้งนะคะ" เธอว่า พลางเผลอสูดดมกลิ่นหอมจากตัวเขาแบบไม่ทันรู้ตัว กลิ่นนี้ของเขาทำให้เธอรู้สึกสบายใจและอบอุ่นชวนลุ่มหลงเสียจริง ๆ
- Writer
