ณ จวนแม่ทัพใหญ่แห่งเมืองจี้เกา...
ร่างสูงซึ่งบัดนี้สลัดคราบโจรป่าทิ้งกลับมาแต่งกายด้วยอาภรณ์ผ้าไหมเนื้อดี หนวดเคราที่เคยรกรุงรังปกปิดใบหน้าหล่อเหลาไว้ บัดนี้ก็ถูกกำจัดทิ้งจนสิ้น มือหนาถือกระบี่คู่กายกวัดแกว่งไปมาอย่างคล่องแคล่ว โดยมีรองแม่ทัพหนุ่มเป็นคู่มือให้ สองบุรุษต่างประมือกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
เคร้ง! เคร้ง!
เสียงอาวุธทั้งสองปะทะกันดังก้องไปทั่วทั้งลานฝึก กุนซือหนุ่มได้แต่ยืนเหลอหลาไม่กล้าเข้าไปขัดบุรุษทั้งสองซึ่งกำลังประมือกันอยู่ หากทะเล่อทะล่าเข้าไปคงกลายเป็นตัวเขาเองที่จะถูกฟันขาดครึ่ง ดูท่าท่านแม่ทัพจะอารมณ์ไม่ดีอยู่เสียด้วย
“ท่านกุนซือ ท่านแม่ทัพจะฝึกซ้อมอีกนานหรือไม่ขอรับ” หานอ้ายถงกลั้นใจถามออกไป เขามารอคนผู้นี้อยู่ร่วมชั่วยามแล้ว แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่สนใจกันเลยแม้แต่น้อย
“ข้าก็ไม่รู้ เสร็จตอนไหนก็ตอนนั้นแหละขอรับ” ฉู่จื่อฝู่เอ่ยเสียงเรียบ ปรายตามองชายวัยกลางคนเล็กน้อย
