“เอ่อ...คุณย่าครับผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีต้องรีบไปคุยงานกับนายเก่งกล้า ขอตัวนะครับ”
หลานรักรีบหาทางชิ่งหนี คนเป็นย่าค้อนขวับจะเอ่ยห้ามก็ห้ามไม่ทัน เมื่อหลานรักเดินลิ่วๆ ออกจากห้องอาหารไป แม่เลี้ยงแพรวพัตราหันมาค้อนให้ทุกคนที่ยิ้มหน้าบานอยู่ตรงหน้า
“คุณแพรวผมว่าเราไปดูกล้วยไม้กันดีกว่านะ”
เสียงปู่เพลิงนุ่มนวลน่าฟัง เมียรักอย่างย่าแพรวหันมาพยักหน้าให้อย่างจำยอม
“ค่ะ เผื่อแพรวจะมีเหลนชื่อกล้วยไม้” และท่านก็ประชดนิดๆ บุตรชายคนเดียวส่งสายตายิ้มๆ ไปให้ คราวนี้โดนค้อนทั้งลูกโดนค้อนทั้งพ่อวงใหญ่
“คุณไฟ ล้อคุณแม่เหรือคะ” เสียงเมียรักอย่างเนย์ญรินทร์เอ่ยขึ้น เพลิงอินทรีหุบยิ้มฉับพลัน
“เปล่าจ้ะ เมียจ๋า ผมหรือจะกล้า”
“ไม่กล้าน้อยน่ะสิ เดี๋ยวท่านก็งอนอีกหรอก” เมียรักต่อว่าเบาๆ
“เดี๋ยวท่านก็หายงอน ให้นายเฟนย์ไปง้อนิดง้อหน่อย และอีกอย่างผมดูออกว่าลูกไม่ชอบหนูมัสยาหรือหนูมีนมีนา” เพลิงอัคคีเอ่ย
