บทที่ ๔ หนีได้หนีไปฉันให้โอกาส(๑)

1214 Words

ครืดดด ครืดดดๆๆ เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงที่กองอยู่บริเวณปลายเตียงบนพื้นห้องส่งเสียงเรียกเข้า เนื่องจากเจ้าของเครื่องสื่อสารสุดไฮเทคตั้งระบบสั่นเอาไว้ เสียงรบกวนยามเช้าที่แสนมีความสุข ทำให้คิ้วเข้มๆ วิ่งชนกันโครมเบ้อเริ่ม วงแขนล่ำสันวาดไปมาจนทั่วเตียง ก่อนจะส่งผลให้ร่างกายดีดเด้งตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ ชายหนุ่มกวาดมองรอบๆ ห้องอีกครั้ง ทุกอย่างว่างเปล่าไม่มีนางในฝัน ไม่มีร่างหอมกรุ่นที่กกกอดมาทั้งคืน ดวงตาคมกล้าเบิกกว้างมองหาสิ่งผิดปกติ ก่อนจะพบหลักฐานชิ้นสำคัญลอยเด่นอยู่กลางเตียงสีขาว ‘นึกว่าฝันไป’ เสียงสัญญาณเรียกเข้าส่งผลให้ทุกอย่างหยุดชะงัก หนุ่มรูปหล่อร่างกายเปลือยเปล่าก้าวตรงดิ่ง ไปหยิบกางเกงที่วางแหมะอยู่บนพื้นห้องขึ้นมา ก่อนมือหนาจะล้วงหาโทรศัพท์ที่ส่งเสียงปลุกแต่เช้า ชื่อคนโทรมาทำให้ดวงตาคมกริบเบิกกว้าง “แม่...” นิ้วเรียวหนารีบกดรับอย่างรวดเร็ว “สวัสดีครับคุณแม่” “เฟนย์อยู่ไหน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD