“หน้าที่ของเมียก็คือทำงานบ้าน ล้างจาน ซักเสื้อผ้า หุงข้าว ทำอาหาร ส่วนหน้าที่สามีอย่างผม ปลูกผัก หาบน้ำใส่ตุ่ม พรวนดินและก็ปล้ำเมีย”
เสียงดังฟังชัดเอ่ยขึ้น หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นจนเป็นเส้นตรง “ฉันไม่ทำ ฉันไม่ใช่เมียโจรอย่างนาย”
“อ้อ...ตอนนี้ยังไม่เป็น อีกไม่กี่ชั่วโมงเดี๋ยวก็เป็น”
“ไม่มีทาง!”
ปากเล็กๆ เถียงฉอดๆ ทันที ชายหนุ่มก้าวเข้ามาใกล้ หญิงสาวรีบถอยหนี ก่อนจะหุนหันวิ่งลงจากบ้านไม้ยกสูง อารามร้อนรนเธอพลัดตกบันไดไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่กับพื้นดินแข็งๆ
โจรหนุ่มรีบก้าวลงมาดูอาการ ใบหน้าเรียวงามสะบัดหนีอย่างแค้นใจ
“ไม่ต้องยุ่ง” เสียงเกศน์สลิลขุ่นเขียวเหลือเกิน
“อย่าเรื่องมากและอย่ามากเรื่อง แต่...ถ้าอยากเป็นเมียโจรตรงนี้ก็เถียงและดิ้นได้ตามอำเภอใจ”
นิ่งสงบคือคำตอบของหญิงสาว โจรหนุ่มซ่อนรอยยิ้มเมื่อแม่ตัวดีเกิดอาการว่าง่ายๆ ขึ้นมาในพริบตา วงแขนล่ำสันตวัดร่างระหงขึ้นอุ้ม ก่อนจะค่อยๆ ก
