หลังจากเสร็จสิ้นงานเผาศพของพ่อกับแม่ เธอก็นั่งแหมะอยู่ตรงบันไดศาลาอย่างหมดแรงเพียงลำพัง ตามองไปยังควันสีขาวที่ลอยล่องออกมาจากปล่องเมรุ ก่อนจะตัดใจหันหลังเดินจากมาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย งานเผาศพของแม่และพ่อแทบไม่มีแขกมาร่วมงาน จะมีบ้างก็แต่หัวหน้าพยาบาลเพื่อนของแม่ ซึ่งพอจะคาดเดาได้ว่าอีกฝ่ายมาเพราะความจำใจและทำตามหน้าที่ นอกนั้นก็จะมีเพื่อนสนิทของพ่ออีกไม่กี่คน
ส่วนญาติพี่น้องทั้งฝั่งพ่อและแม่พากันมาไม่ถึงสิบคนในตอนเช้าวันแรกของการสวดอภิธรรม พูดคุยกับเธอไม่กี่คำก็ขอตัวกลับ โดยอ้างว่าติดธุระด่วน อยู่ร่วมงานถึงวันเผาศพไม่ได้จริงๆ จะเหลือก็แต่ป้า ลุง และน้าสาว ซึ่งพวกท่านทั้งสามไปเช่าโรงแรมนอน เนื่องจากไม่สะดวกใจที่จะนอนร่วมบ้านกับเธอ เพราะไม่ได้สนิทสนมกันขนาดนั้น ที่มาร่วมงานศพก็แค่ทำตามหน้าที่ของญาติเท่านั้น และที่สำคัญคือบ้านที่เพิ่งมีคนตายใหม่ๆ แถมยังเป็นการฆ่าตัวตายย่อมไม่มีใครกล
