บูรณิมาถูกจับตัวมา จากวันเลื่อนเป็นเดือน จนตอนนี้ปาเข้าไปกว่าสองเดือนแล้ว หน้าที่หลักของเธอคือคนงานในฟาร์มมุก ควบไปกับการดูแลหนูน้อยฟ้าใสเป็นครั้งคราว หากวันไหนเด็กน้อยงอแงร้องหาเธอจนพ่อรับมือไม่ไหวเธอก็ต้องรับหน้าที่ดูแลหนูน้อย ซึ่งดูแลลูกไม่หนัก ที่หนักคือการทารุณจากคนเป็นพ่อ ระยะหลังๆ เขาจงใจให้เธอเลิกงานหลังคนอื่น และเข้างานก่อนคนอื่น แต่บูรณิมาก็ไม่เคยปริปากอ้อนวอนขอความเมตตาแต่อย่างใด เธอได้แต่ก้มหน้าชดใช้เวรกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อ หวังใจว่าสักวันหนึ่งจะหลุดพ้น และไม่ต้องพบเจอกันอีกตลอดชีวิต
“เอ่อ…พร พี่มีเรื่องจะพูดด้วย”
หลังเลยเวลาเลิกงานมานานพอควร บูรณิมายังทำงานในหน้าที่ของตัวเองไม่เสร็จ โดยมีเอื้อมพรนั่งให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆ อีกฝ่ายอยากช่วย แต่ถูกนายหัวสั่งห้ามไว้ สำทับด้วยการขู่จะตัดเงินเดือน ฉะนั้นสาวน้อยจึงทำได้เพียงนั่งเท้าคางให้กำลังใจ ค
