สองเดือนต่อมา
ตั้งแต่เมื่อได้คุยกันครั้งก่อน ยูมิจะกลับบ้านทุกกลางวันเพื่อไปดูแลโอะบาซังของตนเอง แต่จะมีหนึ่งวันในหนึ่งอาทิตย์ที่เธอออกไปพบบางคนโดยไม่ได้บอกจาฟาร์ไปตามตรง แต่เลือกที่จะบอกว่าออกไปหาเพื่อน และนั่นก็ถือว่าชายหนุ่มอดทนมาได้อย่างดีตลอด ที่เขาบอกว่าหากอะไรที่ยูมิโกะทำแล้วมีความสุข เขาจะยอมให้ทำ เขาไม่เคยโกหกเลยสักนิด ไม่แม้แต่จะโวยวายหรือแสดงท่าทีไม่ดีใส่ผู้เป็นภรรยา
"อีกแล้วเหรอคะ"
"เจนีน" ร่างสูงกดเสียงต่ำเรียกชื่อน้องสาวให้หยุดความคิดไม่ดี ในขณะที่ทั้งคู่กำลังนั่งอยู่ในร้านกาแฟตรงข้ามกับร้านอาหารที่มีชายหญิงคู่หนึ่งนั่งทานข้าวและยิ้มแย้มให้กันราวกับว่ามีความสุขมากมาย
"นีนไม่เข้าใจนี่ซังเลยสักนิด ว่าหากทำไปแล้วเป็นการทรมานตัวเอง นี่ซังทำไปเพื่ออะไร" คนเป็นน้องใส่อารมณ์อย่างเต็มที่ เพราะเธอไม่ได้เห็นแบบนี้ครั้งแรก และไม่ได้มาเป็นเพื่อนพี่ชายดูเมียทานข้าวกับคนอื่นเป็นครั้งแร
