Ep.5 อยู่ที่ไหน?

913 Words

Ep.5 Where are you now? “สายหมอก. ..สายหมอก!!” ฉันพยายามจะสะกิดเรียกมันแต่มันก็เหมือนจะลืมตาไม่ขึ้น ตัวสั่นไปหมด ต้นคอและท้องบวมและร้อนจนสัมผัสได้... นั่นทำให้ฉันรู้แน่ชัดแล้วว่า สายหมอกป่วยและอาการเริ่มทรุดหนัก... “อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ หมอก!!” ฉันลูบหัวมันเบาๆ ทั้งที่ใจมันหวิวๆ “พี่จะไปตามคนมาช่วยนะ รอแปปนึงนะหมอกนะ ” ฉันรีบลุกและวิ่งกลับมาที่บ้านทันที ฉันยืนมองอยู่หน้าห้องพี่คิน และพยายามจะเคาะอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่กล้า ..........นี่ฉันกำลังรบกวนพี่คินตามากเกินไปรึเปล่า.. และเขาก็บอกเองว่าไม่ชอบการตื่นเช้า.... ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งที่ฉันไม่กล้าขอความช่วยเหลือจากพี่คิน ก็เพราะ เจ้าสายหมอกไม่ใช่ม้าแข่งของฟาร์ม แต่เป็นเพียงม้าเลี้ยงส่วนตัวของฉันเอง.. ทำไมฉันถึงเหมือนไม่มีทางเลือกอื่นๆ เลยละ “ฉันไม่ควรรบกวนเขาใช่มั้ย? “ฉันคอยๆ ถอยออกจากประตู ฉันคิดไม่ตกจริงๆ ฉันลนลานจนทำอะไรไม่ถูกเลยละ....ฉันค่อยๆ เดินถอยออกมา... ผลั่ก!!!และชนเข้ากับอะไรบางอย่าง ที่แข็งแกร่งและอบอุ่นในคราวเดียวกัน...แผ่นอกอันเปลือยเปล่าของพี่คิน....และยังดีที่พี่คินยกแก้วกาแฟขึ้นเหนือศีรษะของฉันทัน ไม่งั้น ฉันคงโดนน้ำร้อนลวกไปแล้วละ “มาหาฉันหรอ? ” พี่คินถามด้วยเสียงปกติ และหันมามองสบตากับฉัน “เป็นอะไร แอริน?? ” พี่คินถามพลางจิบกาแฟไป.. ฉันจับที่แขนของพี่คินและส่งสายตาอ้อนวอน “สายหมอก...ม้าสีขาวของเธอนะหรอ ..” พี่คินตาพูดก่อนจะดื่มกาแฟหมดและวางถ้วยไว้กับขอบบันไดบ้าน “พี่คินๆ ไปดูสายหมอกให้หน่อยได้มั้ยคะ นะๆๆๆ ช่วยหนูทีๆ ” ฉันถือวิสาสะลากแขนพี่คินให้เดินตามมาอย่างลืมตัว..เพราะตอนนี้ใจของฉันมันมีแต่ความกังวลเรื่องสายหมอก “นี่ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ ” พี่คินก็ยอมเดินตามมาอย่างงงๆ ทั้งที่ท่อนบนยังไม่ได้ใส่เสื้อเลยด้วยซ้ำ ฉันลากพี่คินตาเดินมาถึงคอกม้าของสายหมอก และตัวอื่นๆ ในคอกเดียวกัน พี่คินยื่นนิ่งมองตรงไปที่สายหมอกที่นอนอยู่กับพื้นเพียงตัวเดียว ” หมอกๆ พี่พาหมอมาตรวจแล้วนะๆ ” ฉันเขย่าตัวสายหมอกที่ยังคงนอนหายใจอ่อนล้าและหลับตา “ทำไมไม่ยอมตื่นล่ะ ” ฉันพูดด้วยเสียงสั่นๆ พี่คินค่อยๆ นั่งลงและจับตามตัวของสายหมอกเบาๆ เหมือนคุณหมอที่กำลังตรวจคนไข้.. “มันไม่ค่อยกินข้าว เอาแต่นอน และก็ไม่ยอมลุกขึ้นเลยค่ะ ” ฉันพูดและเริ่มมีน้ำใสๆ เอ่อขึ้นมาแทน “เป็นมากี่วันแล้ว..” พี่คินหันมาถามฉัน “ประมาณ 3-4วันค่ะ ” ฉันตอบอย่างน้ำตาคลอ ฉันมัวแต่สนใจอ่านหนังสือจนไม่ได้ดูแลสายหมอกให้ดีเท่าที่ควร.... “หนูมันไม่ดีเอง....” และน้ำตาหยดแรกก็ไหลออกมาอย่างไม่อาจจะกลั้นได้ และฉันก็รีบปาดน้ำตาทันที “สายหมอกไม่ได้เป็นอะไรหรอกน่าา..” พี่คินพูดขึ้นเสียงอ่อนโยนๆ ... ฉันหันไปสบตาพี่คินนิ่งๆ “จริงหรอคะ ...” ฉันมองสายหมอกสลับกับพี่คิน “...อื้ม..” พี่คินตาพยักหน้าเบาๆ “เธอไปตั้งใจสอบซะ...ไม่ต้องกังวลเรื่องอื่น.. ส่วนเจ้าสายหมอกของเธอ ..ฉันจะ.....รักษาให้เอง ” พี่คินตาพูดก่อนจะเริ่มลูบไปตามตัวของม้าสีขาวแสนสวยของฉันอย่างถนอม สอบ...ใช่ ฉันเกือบลืมไปเลยว่าฉันมีสอบครั้งใหญ่ในวันนี้...สอบเข้ามหาลัย... “ค่ะ..” ฉันมองสายหมอกนิ่งๆ มีพี่คินอยู่แกต้องไม่เป็นอะไร ฉันหันหลังเตรียมจะเดินกลับไปอาบน้ำแต่งตัว “ตั้งใจสอบด้วยล่ะ!!! ” พี่คินยี้หัวของฉันเบาๆ จากด้านหลัง.. ฉันก็พยักหน้าและรีบเดินออกมาจากคอกม้าทันที —————- สตินะแอริน..สติ... ฉันพยายามทำสมาธิก่อนจะเข้าห้องสอบ.. ฉันเชื่อพี่คินว่า สายหมอกไม่ได้เป็นอะไรหรอก... มันแค่ป่วยนิดๆ เอง.. ฉันยังคงนั่งท่องตำราเรียน ก่อนเข้าไปสอบ เกือบ 3 ชั่วโมง ........ ... ... เริ่มได้........... “A b C d E ” ฉันนั่งอ่านและฝนๆ อยู่แบบนั้น ดีนะที่เกร็งข้อสอบมาแม่นยำ ฉันยิ้มทุกครั้งเลยที่ทำได้... ... .. “ทุกคนวางดินสอลง!!” เสียงอาจารย์คุ้มสอบวิชาสุดท้ายพูดขึ้น... “อ้าว..แอริน มึงจะรีบไปไหนวะ ” เสียงของชบา เพื่อนสนิทของฉันที่กำลังเก็บกระเป๋าเงยหน้าขึ้นมาถามทันทีที่เห็นฉันวิ่งออกจากห้องอย่างว่องไว “กลับบ้านก่อนนะ รีบ!!” ฉันตะโกนกลับไป ก่อนจะวิ่งๆ ออกมาหารถมอไซค์รับจ้างเพื่อกลับบ้านทันที @บ้าน ฉันยังไม่ทันจะถอดเป้สะพาย ก็วิ่งตรงไปที่คอกม้าเป็นที่แรกเลย ... แต่คนที่เจอไม่ใช่พี่คิน และก็ไม่มีเจ้าสายหมอก.. “บีกัน?? ” ฉันเรียกบีกันที่กำลังล้างคอกม้าที่สายหมอกเคยนอนอยู่...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more