Ep4 (จบบท) : ซาตานตัวร้าย By...kanokrot

3626 Words

ตาลหวานนั่งกอดอกพร้อมเมินสายตาคมโตของเธอมองผ่านกระจกใส่ เธอต้องการให้ความสนใจทิวทัศน์ริมฝั่งถนนมากกว่าสารถีด้านข้าง เมื่อตอนนี้เธอรู้สึกอึดอัดกับบรรยากาศภายในรถเหลือใจ ถ้าหากเขาไม่เต็มใจจะมารับเธอไปส่งยังจุดหมาย เพียงแค่ส่งที่อยู่ผ่านมายังบริษัทของเธอ แค่นั้นเธอเองสามารถไปยังไร่ขวัญตาได้ด้วยตนเองอย่างสบาย คงไม่ต้องฝืนใจใครให้มารับคนที่เขาเฉพาะเจาะจงอยากได้ตัวไปช่วยงานที่ไร่ด้วยแบบนี้ ตาลหวานเม้มกลีบปากบางของตนแน่น ยามเมื่อนึกถึงคำสั่งไม่ยุติธรรมสำหรับตัวเธอเลยสักนิด “อุ้ย!!!” ตาลหวานเผลอส่งเสียงอุทาน นัยน์ตาหวานตวัดมองใบหน้าคมเข้ม ส่วนลึกนั้นแอบไม่พอใจกับความกระด้างหยาบ “รถเป็นอะไรหรือคะ” เธอถามพร้อมมองหน้าเขาเพราะนึกสงสัย อยู่ดีๆเขาก็จอดรถลงข้างทางอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย จะบอกกล่าวกันสักคำก็ไม่มี หรือว่าน้ำมันจะหมด เธอจึงเลื่อนสายตามองต่ำลงที่เข้มไมล์หน้ารถ ขีดสีเหลืองก็ไม่ได้ตกลงมาเสียหน่อย เอ...หรือว่ารถจะเสีย “รถเสียหรือคะ” พอเอ่ยถามเขาครั้งนี้ร่างน้อยมีอันสะดุ้งโหยงให้กับแววตาเขียวปั๊ดของเขา ไม่ใช่เธอจะนึกพิศวาสอะไรเขาเสียหน่อย ทำไมต้องส่งสายตาเคืองขุ่นเหมือนคนเป็นศัตรูกันมาสักร้อยปีแบบนั้นด้วยเล่า พอส่งเสียงถามเขาแล้วเธอก็ต้องมานั่งระงับอารมณ์กรุ่นโกรธของตน แน่นอนเขายังคงเก็บปากเก็บคำเหมือนกลัวดอกพิกุลจะล่วงอีกตามเคย เพราะแทนที่เขาจะมีมารยาทหันมาตอบคำถามเธอบ้าง เขากลับกระแทกมือลงกับบานประตูรถ ก่อนจะผลักมันออกด้วยอารมณ์หงุดหงิดเต็มที่ ตาลหวานรีบเปิดประตูรถเดินตามร่างใหญ่ลงไปบ้าง เธอยืนเก้ๆกังๆชำเลืองมองร่างสูงใหญ่ พิจารณาดูจากตรงนี้ ร่างกายของชายหนุ่มผู้นี้ดูบึกบึนน่าเกรงขาม ให้ความรู้สึกแตกต่างจากร่างกายเอกราชแฟนหนุ่มของเธออย่างเห็นได้ชัด เอกราชสูงก็จริงแต่ดูบอบบางกว่าผู้ชายหน้าดุคนนี้ คงเพราะสายอาชีพงานที่แตกต่างกันด้วยละมั้ง นายคนนี้คงทำงานกลางแจ้งอยู่ในไร่ในสวน ลำแขนเขาถึงได้ดูล้ำแข็งแรง ตาลหวานทอดสายตามองร่างกำยำจนเพลิน เธอเห็นเขาเปิดฝากระโปรงรถขึ้น ยิ่งส่งให้เธอเห็นเอวสอบกับลำขาแข็งแรงนั้นดูเซ็กซี่ขึ้นอย่างประหลาด หญิงสาวแอบกลืนน้ำลายลงคอ โหนกแก้มดันรู้สึกผ่าวร้อน จนต้องปรามตัวเองเสียงข่ม ให้เลิกสนใจผู้ชายหน้าดุเสียที แต่พอเขาโน้มร่างสูงใหญ่ยักษ์จับสายระโยงรยางค์อะไรก็ไม่รู้ สายตาที่เบือนหลบกับช้อนไปมองอีกครั้ง เขาจับสายไฟอะไรไม่รู้อยู่สักพักก่อนกระชากฝากระโปรงลงปิด เดินวกกลับขึ้นมานั่งในรถด้วยท่าทางคล่องแคล่ว ตาลหวานกำลังจะเปิดประตูรถขึ้นมานั่งตามเขา แต่ทว่าเขากลับกระชากรถออกไปจนร่างบางเสียหลัก เซล้มลงกับพื้นดินแข็งๆข้างทาง “ว้าย!” ร่างอรชรกลิ้งหล่นหลุนๆลงสู่ทางลาดข้างถนน ฉัตรแตะเบรกรถดังเอี๊ยด ส่งสายตาจอมวายร้ายมองผ่านทางด้านกระจกข้างด้วยความสาแก่ใจ นึกสมน้ำหน้าผู้หญิงของไอ้หน้าตัวเมียยิ่งนัก พูดมากน่ารำคาญยังไม่พอ ยังทำตัวสาระแนไม่เข้าท่า สะเหล่อเดินตามเขาลงไป ทั้งที่ก็รู้ตัวเองช่วยเหลืออะไรไม่ได้ ... อาจเพราะความผิดหวังกับรักที่ไม่สมปรารถนา กับคำว่าทรยศหักหลัง แปรเปลี่ยนผู้ชายที่แสนดีคนหนึ่งให้กลายเป็นคนเลือดเย็นอย่างน่าใจหาย ก็ถ้าการเป็นคนดีแล้วมันทำให้เจอกับความผิดหวัง จนเจ็บปวดแทบขาดใจ สู้เขาเป็นคนเลว ที่ได้ครอบครองความสุขดีกว่าเป็นไหนๆ โดยเฉพาะความสุขกับการเอาคืนหญิงร้ายชายเลว... ตาลหวานนอนหลับตานิ่ง ข่มอารมณ์กลัวให้สงบนิ่ง ร่างขาวคลุกลงกับฝุ่นจนเลอะมอมแมมไปทั้งร่าง เสื้อยืดสีตุ่นนั้นถลกขึ้นไปจนเห็นผิวเนื้อรำไร แต่หญิงสาวยังไม่รู้ตัว ตอนที่เธอล้มคะมำลงมาอย่างสิ้นท่านั้น ดีที่เนินดินตรงนี้ไม่สูงเท่าไหร่นัก เลยทำให้รู้สึกเจ็บเพียงเล็กน้อย แต่ถึงจะไม่สูงก็ทำเอาเธอระบบไปทั้งร่างทีเดียว หญิงสาวยกมือขึ้นลูบแขน เมื่อเธอรู้สึกปวดแสบตรงบริเวณนั้น ก็พอดีกับที่เธอได้ยินเสียงสวบสาบของเท้าคนเดินมาหยุดนิ่งตรงด้านข้าง พอลืมตาขึ้นมอง ก็ได้แต่ส่งเสียงร้องครางด้วยความตกใจ “ว้าย!” ฉัตรจำต้องกลั้นลมหายใจตอนที่ตัวเองโน้มการช้อนเอาร่างอรชรมาไว้ในวงแขนตัวเอง เขาได้กลิ่นหอมสะอาดลอยออกมาจากกายของเจ้าหล่อน มันเป็นกลิ่นหอมของเนื้อสาวที่เขาไม่เคยได้จากเสาวภา เพราะรายนั้นเป็นสาวสังคมที่ชอบปรุงแต่งจากน้ำหอมชั้นเลิศมาโดยตลอด ตอนเขาก้มลงมาจากด้านบนถนน ไอ้สายตาไม่รักดีของเขาดันเผลอมองเห็นความอะร้าอร่ามสองเต้างามภายใต้การห่อหุ้มของบราเซียลายลูกไม้สีชมพู เมื่อเสื้อยืดของเจ้าหล่อนมันดันล้นขึ้นไปจนเห็นตับไตไส้พุง ไม่รู้เจ้าตัวเขาจงใจอยากให้ใครมาเห็นหรือเปล่า ถึงได้นอนแบกับดินโดยไม่ยกเสื้อลงมาปิดบังความอุจาดตา... เอาเถอะผู้หญิงสมัยนี้คงไม่มีใครรักนวลสงวนตัว หัวโบราณกันอีกแล้ว กับแม่จะเหลือเหรอ มันก็คงไม่แตกต่างกันสักเท่าไหร่ รูสวาทก็คงกลวงโบ๋ เพราะว่าถูกไขควงดุ้นไม่เล็กนักของไอ้หน้าตัวเมียนั่นมันทะลวงเข้าหาทุกวันสิท่า “เบาๆหน่อยสิคะ ฉันเจ็บแขน” ตาลหวานข่มความเจ็บพร้อมส่งเสียงประท้วงตอนถูกชายหนุ่มโยนเข้ามาในรถ เธอก้มสำรวจดูตัวเอง จัดทรงผมกระเซอะกระเซิงให้เข้าที่ พบแผลถลอกไม่กี่จุดเท่านั้น ดีที่วันนี้เธอสวมกางเกงยีนเนื้อหนา ขาเรียวยาวของเธอถึงได้อยู่รอดปลอดภัย ไม่เกิดริ้วรอยใดๆทั้งสิ้น ฉัตรกระชากประตูรถฝั่งของตนเองออกโดยแรง พร้อมมุดร่างเข้ามากระแทกก้นนั่ง และโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร เขากระชากเรียวแขนที่เริ่มเป็นรอยแดงที่เกิดจากการกระแทกลงกับพื้นแรงๆเข้ามาหาตัวเอง “คุณจะทำอะไร” ตาลหวานผวาเฮือกมองการกระทำรุนแรงของเขาด้วยสายตาไม่พอใจ พลางชักแขนของตนเองหนีมือหยาบของเขาที่กำลังกำข้อแขนของเธอเอาไว้แน่น ฉัตรไม่ตอบคำถาม เขาเพียงตวัดดุจ้องใบหน้าขาวซีดแทน... “ไม่ต้องค่ะ ฉันทำเองได้” ตาลหวานกระเถิบร่างหนี เมื่อเห็นเขาเปิดลิ้นชักด้านหน้าแล้วหยิบกล่องยาออกมา “อย่ามาทำอวดดี” เขาว่าให้เสียงแข็ง พร้อมกระชากลำแขนเสลากลับมายึดไว้แน่น “อุ้ย!เบาๆหน่อยสิคะ ฉันแสบนะ” ตาลหวานชักแขนหนีเมื่อถูกความแสบของทินเจอร์ราดใส่ “อย่ามาทำสะดิ้ง นี่แค่เบาะๆเท่านั้น ขืนเธอยังทำตัวน่ารำคาญไม่เลิก เธอได้เจ็บตัวนักกว่านี้แน่” ชายหนุ่มขู่ฟ่อหลังจากเขาแปะพาสเตอร์ยา ตาลหวานช้อนสายตามองใบหน้าคมเข้มสมชายชาตรีด้วยความไม่พอใจ “ฉันไม่ได้ทำตัวสะดิ้งนะคะ แล้วที่ฉันต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ก็เป็นเพราะคุณที่เป็นคนทำไม่ใช่หรือไง ฉันอุตส่าห์ไม่โวยวาย แทนที่คุณจะเอ่ยปากขอโทษฉัน แต่คุณกลับมีหน้ามาตะคอกขู่เข็ญฉันกลับแบบนี้ มันถูกต้องแล้วหรือคะ” ตาลหวานร่ายยาวใส่หน้าชายหนุ่มเป็นครั้งแรกที่เธอหยุดยั้งอารมณ์โกรธเอาไว้ไม่ได้ “ปากเก่ง” “คุณก็ยังไม่สำนึกอยู่ดี...” ตาลหวานส่ายหน้า “หึ...สำหรับผู้หญิง ฉันไม่จำเป็นต้องสำนึกผิด รนหาเรื่องเองช่วยไม่ได้” ฉัตรกระตุกริมฝีปากมองหญิงสาวด้วยสายตาเหยียดหยาม “อ๊ะ...คุณจะทำอะไร” และไม่ทันตั้งตัว ตาลหวานรีบปัดมือหยาบหนาถอยห่าง จากร่างกายเธอ เมื่อเขาปล่อยลำแขนเธอลง แต่ทว่ากลับจับชายเสื้อยืดเธอขึ้นแทน... “อยู่นิ่งๆ อย่าทำเป็นสะดิ้งจนน่ารำคาญอีก” เขายังส่งเสียงขู่ฟ่อ “จะให้ฉันนิ่งได้ยังไงล่ะคะ ก็คุณกำลังจะถอดเสื้อฉันออก” ตาลหวานแหวใส่ “ก็จะสำรวจดู ร่างกายเธอมีแผล หรือบาดเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่า” ฉัตรย่นหน้าตัดความรำคาญด้วยการกระชากริมเสื้อยืดของหญิงสาวขึ้น เตรียมจะถอดออกจากทางศีรษะให้ได้ “คุณจะบ้าเหรอ อยู่ดีๆจะมาแก้ผ้ากันแบบนี้ได้ยังไง หยุดนะ” ตาลหวานโวยวายรีบขยุ้มมือเขาไว้ ไม่ยอมให้เขาถอดเสื้อยืดของเธอออกง่ายๆ แก้มสาวแดงก่ำ เธอทั้งโกรธทั้งอาย ผู้ชายคนดีเป็นบ้าไปแล้วหรือยังไงกันนะ อยู่ดีๆจะมาถอดเสื้อผ้าเธอออก ฉัตรยื้อฝ่ามือใหญ่ของตัวเองไว้ด้วยแรงกำลังที่มีมากกว่า ถ้าไม่ให้ถอดก็ไม่ถอด แต่เขาจะฉีกมันให้ขาดวิ่นไม่เหลือชิ้นดีเลยคอยดู... แคว้กกกกก..... เสียงเสื้อยืดขาดติดมือคนหน้าดุออกเป็นสองชิ้น ทำเอาเจ้าของเสื้อหัวใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ เธอก้มมองความหนาวยะเยือกที่แตะต้องผิวกาย ดวงตาดำใหญ่เบิกโพลงขึ้นเท่าไข่ห่าน “ว้าย...อย่ามองนะ หันหน้าออกไปทางอื่นสิ” ตาลหวานตระหนกตกใจกับสิ่งที่ตนเองกำลังเผชิญหน้าอยู่ ณ ขณะนี้ เธอรีบยกมือน้อยขึ้นปัดป้องมือหนาที่กำลังป้วนเปี้ยนอยู่บนเนื้อตัวเธอพัลวัน เขาถือสิทธิ์อะไรมิทราบ มาลวนลามหยาบโลนด้วยการปล้ำถอดเสื้อของเธอออก จนเปิดเปลือยผิวกายเนียนลออล่อนจ้อนต่อหน้าต่อตาเขา ชายหนุ่มที่เธอเพิ่งเคยเห็นหน้าไม่เกินสามชั่วโมงดีด้วยซ้ำ นี่มันไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง มันไม่ควรจะเกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ เธอส่งสายตามองชายหนุ่มด้วยความหวาดระแวง... “คุณเป็นคนของไร่ขวัญตาจริงหรือเปล่า” ไม่รู้ทำไมตัวเองถึงได้เพิ่งมาเอะใจนึกขึ้นได้เอาอีตอนที่มันสายไปเสียแล้ว แทนที่เธอจะรอบคอบมากกว่านี้ โดยการสอบถามรายละเอียดต่างๆให้ดีเสียก่อนจะก้าวขาตามเขาขึ้นรถมา ไอ้โลกมองคนในแง่ดีเกินไปของเธอนี้ ไม่เคยรักษาหายเสียที นึกแล้วก็ได้แต่เจ็บใจตัวเองเหลือเกิน ฉัตรไม่ตอบคำถาม ทว่าเขาเหยียดปากออกเล็กน้อยอย่างนึกดูถูก... ชายหนุ่มใช้สายตาโลมเลียตรงบริเวณหน้าอกขนาดมโหฬารของเจ้าหล่อนโดยไม่คิดปิดบัง ขนาดของมันทำเอาเขานึกอยากดูดนมจากเต้าขึ้นมาเสียดื้อๆ สายตาชายหนุ่มทำเอาตาลหวานผวาเฮือกถอยร่างเบียดประตูมากยิ่งขึ้น เพราะมันแสดงออกถึงสิ่งที่เขาต้องการได้เป็นอย่างดี “มองอะไร ฉันบอกว่าอย่ามองไง” “ฉันจะมอง นี่มันตาของฉัน” ฉัตรตวาดเสียงดังกลบอาการบางอย่าง “แต่สิ่งที่คุณมองอยู่ มันคือตัวของฉันเหมือนกันนี่คะ” คนไม่เคยเถียงสู้ใครได้ส่งเสียงเข้มห้วน พยายามปกปิดทรวงงามให้พ้นจากสายตาวาววับด้วยมืออันสั่นเทา ส่วนฉัตรเอง ตอนแรกที่เขาทำลงไปนั้นเพียงเพราะอารมณ์หงุดหงิด ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่ารำคาญหญิงสาว แต่พอมาตอนนี้ ร่างกายเขากลับเริ่มร้อนรน ยิ่งพอสายตาได้ยลโฉมเรือนร่างของอิสตรีเพศหญิงที่เขาห่างหายมาเนิ่นนาน ทำเอาลมหายใจเขาสะดุดกึกไปเลยทีเดียว “แล้วไงใครสนใจละ...” คนไม่สนใจยื่นฝ่ามือร้อนออกไปลูบไล้ก้อนกลมขาวอวบ ที่มันโผล่พ้นเสื้อในตัวจิ๋วออกมาล่อกิเลสราคะ และไม่รู้ผีห่าซาตานตนใดอีกนั่นแหละ ดลใจให้เขายื่นปลายนิ้วเรียวแข็งแรงสะกิดปลดตะขอบราเซียลายลูกไม้สีหวานของเจ้าหล่อนออกอย่างแผ่วผิว จนไอ้ซาลาเปาที่เขาเห็นรำไรตอนจะลงไปช่วยเหลือหญิงสาว มาบัดนี้ มันโชว์เด่นหราอล่างฉ่างจนน้ำลายเขาสอเกือบหกออกมาเลยทีเดียว ให้ตาย...เห็นตัวเล็กๆแค่นี้ ไม่คิดว่าแม่จะให้เจ้าหล่อนมาเยอะจนล้นมือขนาดนี้ นี่ถ้าได้ดูดกินเข้าไปเขาคงอิ่มเปล้ไปได้หลายวันทีเดียว คนตื่นตะลึงแอบกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอมองความใหญ่โตขาวละเอียดไร้ไฝฝ่าตรงหน้าตาละห้อย “นี่คุณ!” ตาลหวานเบิกตาโตตวาดลั่น ร่างกายบอบช้ำเล็กน้อยเพราะหล่นกระแทกพื้นเริ่มดิ้นรนขัดขืน เธอรีบคว้าสายเสื้อตัวจิ๋วไว้เมื่อเห็นเขากำลังจะโยนมันทิ้ง “คุณถอดเสื้อในฉันทำไม...อย่าบอกนะว่า” “หัดอยู่เฉยๆเสียบางสิ จะดิ้นอะไรนักหนา” เสียงแหบพร่าตวาดดุ ใบหน้าเข้มถมึงทึงจนดูน่ากลัว บังคับโดยผ่านทางสายตาให้หญิงสาวหยุดขัดขืนเขา “จะบ้าหรือไงมาสั่งให้ฉันอยู่เฉยๆเพื่อให้คุณลวนลาม” เสียงหวานแหวขึ้นบ้าง “ฉันไม่ได้ลวนลามเธอ แต่กำลังจะช่วยสำรวจรอยบาดแผลว่ามีตรงไหนอีกหรือเปล่า” เจ้าของไร่ขวัญตาแย้ง พอตาลหวานได้ฟังเหตุผลไม่ขึ้นของคนหน้าดุ เธอถึงกับอ้าปากเหวอ สายตาดุจพญาเหยี่ยวตวัดมองอย่างดุๆอีกครั้ง ก่อนจะกวาดมองความงดงามตรงหน้านั้นอย่างชื่นชม ตาลหวานสะท้านไหวจนตัวแดงก่ำ พยายามหยิบเศษเสื้อยืดที่มันหล่นอยู่ด้านข้างขึ้นมาปิดสายตาหื่นกระหายของคนหวังดีแต่ประสงค์ร้ายเอาไว้ แต่กลับถูกฝ่ามือใหญ่ปัดเศษผ้านั้นทิ้ง พร้อมกับฉกปลายนิ้วแข็งแรงตะปบลวมาตรงปลายถันสีชมพูแล้วถูกบี้แรงๆเสียก่อน “อ่าห์...” ตาลหวานสะดุ้งกับสัมผัสที่ไม่เคยถูกแตะต้องมาก่อนในชีวิต “คุณจะทำอะไร” ตวาดเขาเสียงดังพร้อมกับปัดมือร้อนให้พ้นกายสาว “อยู่นิ่งๆสิ จะช่วยดูว่ามีบาดแผลตรงเม็ดนี้ด้วยหรือเปล่า ฉันเห็นหัวมันแดงๆ” เสียงกร้าวตวาดใส่อีกครา เลือดในกายของเขาเริ่มอุ่นจนร้อนระอุ นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่เขาไม่เคยแตะต้องโนมกายของผู้หญิง คงนับตั้งแต่เขากับเสาวภาตรงลงเป็นแฟนกันนั่นละมั้ง เพราะนับจากวันนั้นเป็นต้นมา เขาจำต้องปลดปล่อยอารมณ์กระสันอยากด้วยสองมือนี้ที่สร้างโลกมาโดยตลอด ไม่เคยใช้บริการเรือนร่างของผู้หญิงคนไหนแม้เจ้าหล่อนจะเต็มใจอ้าให้เขาฟรีๆก็ตาม หรือแม้แต่ออกไปซื้อกินข้างนอก เขาก็ไม่เคยทำ นั่นเพราะความโง่งมหลงคิดว่ารักแท้คือความซื่อสัตย์ ไว้ใจ แต่สุดท้ายสิ่งที่เขาคิดมันกลับผิดมหันต์ เพราะสิ่งที่เขาได้รับตอบแทนมา มันคือการหักหลังและการ นอกใจ... พอวันนี้ได้มาเห็นสิ่งยั่วตา อีกทั้งกลิ่นสาบสาวที่ทำเอาหัวสมองเขามืดดำ ความร้อนมันเลยแล่นพล่านไปทั่วทั้งกาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เอ็นใหญ่กลางลำตัว ตอนนี้มันพองตัวขยายออกจนกางเกงยีนตัวเก่งแทบปริแตกก็ว่าได้ เขาอยากปลดปล่อยความกระสันนี้เหลือเกิน และแน่นอนผู้หญิงคนแรกที่เขาคิดจะทำตัวเหลวไหลด้วย ต้องเป็นผู้หญิงตรงหน้าของเขานี้เท่านั้น... เมื่อความเสียวกระสันเข้าโจมตีคนอดอยากปากแห้งมาเนิ่นนาน สิ่งถูกผิดชั่วดีต่างๆนานาถูกโยนทิ้ง เมื่อตรงหน้านี้มีสิ่งที่ยั่วเย้ายวนใจมากกว่า ทำไมเขาต้องคิดอะไรให้มากมายด้วยเล่า “ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ถอยออกไปให้ห่างๆเลยนะ...” ร่างน้อยขยับชิดกับขอบประตูรถมากขึ้น เธอหันรีหันขวางหาทางหนี กลีบปากอิ่มสั่นเทาด้วยความกลัว ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยนึกกลัวอะไรเท่านี้มาก่อนเลยให้ตายสิ “ของเคยๆกันอยู่น่า อย่าทำเป็นเล่นตัวไปหน่อยเลย ฉันรับรอง เอากันในรถนี่ละเร้าใจเป็นบ้า...” จากภาพกอดจูบกันตรงหน้าประตูวันนั้น ทำให้ฉัตรปักใจเชื่อผิดๆ คิดว่าหญิงสาวผู้นี้คงได้มีอะไรเกินเลยไปกับไอ้หน้าตัวเมียศัตรูผู้แทงข้างหลังเขามาแล้ว ฉัตรจึงเบาใจ ปัดเรื่องไม่สมควรทิ้งไปจากจิตใต้สำนึก ชายหนุ่มกระเถิบร่างใหญ่เข้าประชิดร่างเปลือยยั่วน้ำลาย กระชากลำแขนเล็กจนร่างอรชรปลิวเข้ามาปะทะกับร่างแข็งแกร่งของตนเอง “โอ้ย! อย่านะ” ยังไม่สิ้นคำห้ามดีด้วยซ้ำ เมื่อกลีบปากแห้งสีสดถูกตะโบมจูบลงมาด้วยความรุนแรง ฉัตรบีบปลายคามมนส่งลิ้นร้อนตัวเองเข้าไปกวาดชิมความหวานจากภายใน ตาลหวานผู้ด้อยประสบการณ์รักเพราะเธอไม่เคยปล่อยตัวให้เอกราชมาก่อน พยายามยกมือผลักไสทุบกำปั้นน้อยของตัวเองลงบนร่างกำยำ ฉัตรกำลังหน้ามืดให้กับความหอมหวานที่เขาไม่เคยได้จากผู้หญิงคนไหน แม้แต่เสาวภาเองก็เถอะ ตอนเขาจูบกับเจ้าหล่อนรสชาติยังหวานสู้ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เลยสักนิด เขาคิดไม่ผิดจริงๆ ที่คิดอยากระบายความใคร่โดยปราศจากความรักกับผู้หญิงของไอ้หน้าตัวเมียนั่น “อ่าห์...” ชายหนุ่มถึงกับกลั้นเสียงครางด้วยความรู้สึกพึงพอใจเอาไว้ไม่ไหว เขาเลื่อนฝ่ามือขึ้นบีบคลึงซาลาเปาอันใหญ่กดปลายนิ้วโป้งลงบนหัวเม็ดเชอร์รี่ชูชัน ดูเหมือนกันกำลังสู้มือเขาไม่เบา “อืม...อย่าคะ...” พอถูกโจมตีหนักมือเข้า กำปั้นที่ยกขึ้นทุบตีนั้นแปรเปลี่ยนเป็นเกาะกอดร่างหนาเอาไว้แน่น ตาลหวานหลับตาเคลิ้มยอมรับสัมผัสแปลกใหม่ เธอหอบหายใจสะท้านจูบตอบเขาไปอย่างเงอะๆงะๆ แต่นั่นยิ่งเท่ากับเพิ่มแรงกระสันอยากให้ฉัตรแทบคลั่งเข้าไปอีก แค่เพียงจูบคงยังไม่พอสำหรับคนอดอยากมานาน ฉัตรต้องการมากกว่านั้น เขาต้องการปลดปล่อยน้ำเชื้อในตัว ชายหนุ่มจึงยกร่างน้อยราวกับปุยนุ่นขึ้นมานั่งคร่อมทับไว้บนตักตัวเอง เบียดความอึดอัดตรงกึ่งกลางลำตัวเข้าหาเนินอวบอูม ขยับเสียดสีร่างกายเข้าหาร่างน้อยบนตักเพื่อเป็นการจุดไฟสวาทในร่างหญิงสาว จนทั้งสองร่างเสียวสยิวเบ้หน้า ตาลหวานต้องเบียดเต้างามของเธอเข้าหาร่างร้อนผ่าวมากยิ่งขึ้น ฉัตรจับเรียวขาของหญิงสาวให้อ้ากว้างออก ยกนิ้วมือเรียวช้อนใบหน้าสวยหวานราวชื่อของเจ้าหล่อนหันมาหาเขาเพื่อรับจุมพิตร้อนแรง ทั้งสองแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม ฉัตรกระหยิ่มในใจ นึกดูถูกหญิงสาวที่เขากอดรัดอยู่ตอนนี้ว่าคงร่านน่าดู ถึงได้ร้อนเร็วจุดติดไฟง่ายเสียขนาดนี้ เพียงแค่เขาจับนิดๆหน่อยๆเจ้าหล่อนก็ยอมสิโรราบปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้เขาได้เชยชม “ฉันอยากเอาเธอแทบขาดใจ...” เป็นคำบอกตรงๆที่ทำเอาคนฟังสะเทิ้นอาย ถึงแม้ปากอยากจะเอ่ยปฏิเสธออกไป ทว่าร่างกายของเธอนั้นกลับตรงกันข้าม เมื่อเธอบดกลางกายสาวเข้าหาความร้อนระอุเป็นการเชิญชวน ดูเหมือนมันจะเพิ่มขนาดใหญ่ขึ้นทุกทียามเธอแตะต้องเข้าหามัน “อ่าห์...ฉัน...ฉันเป็นอะไรไม่รู้ค่ะ มัน...มันรู้สึกร้อนไปหมด” ตาลหวานพร่ำบอกความรู้สึกทรมาน เพื่อหวังให้เขาช่วยปลดปล่อย ฉัตรผละใบหน้าห่างจากดวงหน้างาม เลื่อนริมฝีปากตัวเองออกห่าง แล้วระดมจูบไปทั่ววงหน้าหวาน คนไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนครางเสียงกระเส่า “โดยเฉพาะตรงนี้หรือเปล่าแม่กวางน้อย” ฉัตรตะปบมือลงบนความเป็นหญิงสาวพร้อมขยำมือลงแรงๆลงบนเนินอวบใหญ่นั่น “โอ้ว....ช่วยตาลด้วยค่ะ คุณเอ่อ...” ตาลหวานยังไม่รู้จักชื่อของชายหนุ่มที่เธอเดินตามมาขึ้นรถด้วยซ้ำว่าชื่ออะไร เพียงแค่เขาบอกว่ามารับไปไร่ขวัญตา เธอก็พร้อมยกกระเป๋าเดินตามเขาต้อยๆมาเสียแล้ว “เรียกฉันว่า...ฉัตร” เสียงแหบห้าวทว่าหม่นมัวเต็มทีเผยอปากสั่ง ตอนนี้เขากำลังปลดตะขอกางเกงยีนของคนบนตักออก ส่วนมืออีกข้างบีบเคล้นอยู่กับเต้าทรวงอะร้าอร่ามอย่างมันมือ แค่การสัมผัสจากเนื้อภายนอกไม่ทันใจเขาเสียแล้ว เขาอยากสัมผัสกับเนื้อแท้ของเจ้าหล่อน “คุณฉัตร!” ตาลหวานทวนชื่อชายหนุ่มอีกครั้งด้วยความตกใจ สมองขาวโพลนเมื่อสักครู่เริ่มกลับมาสั่งการ ผู้ชายคนนี้... ดวงตาหวานขยายโตอย่างไม่อยากจะเชื่อนัก อย่าบอกนะว่าเขาคือคุณฉัตร มหาภาค เจ้าของไร่ขวัญตา และกำลังจะเป็นเจ้านายคนใหม่ ที่เธอจะต้องไปทำงานด้วยถึงสามเดือน... *************************

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more