“น้องทับทิมจ๋า เพิ่งกลับมาหรือจ๊ะ”
ชดกระโดดออกมาจากหลังตนไม้ใหญ่ กางปีกดักนางในฝันของตนเอาไว้
“ดูทำหน้าเข้าสิ ไปกินรังแตนมาจากที่ไหนเอ่ยคนสวยของไอ้ชด”
“เสือก...” ทับทิมพ่นคำด่าโดยไม่ไว้หน้า พร้อมทั้งผลักร่างหนาให้พ้นทางเดิน
คนยิ่งอารมณ์เสียมาจากบ้านนาย ยังมาซวยเจอไอ้หมาขี้เรื้อนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเข้าอีก...
“ปากร้ายไม่เบาเลยนะแม่คุณของไอ้ชด แต่ปากดีๆแบบนี่ละ ที่พี่ชดชอบ อยากเอาดุ้นเอ็นเข้าไปให้ลองชิมรสชาติดูเหลือเกิน”ชดขืนร่างยืนตัวแข็งไม่ยอมถอยไปตามแรงผลัก
“ไอ้ทะลึ่ง ประเดี๋ยวกูจะฟ้องพ่อให้ไล่มึงออก”
“ก็เอาสิ...อยากฟ้องก็ฟ้องเลย” มันกวาดสายตากระหายสวาท กวาดมองร่างเล็กในชุดเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นเลยหัวเข่าด้วยสายตาพราวระยับ
“มองอะไรของเอ็งวะ ไอ้หมาขี้เรื้อน” ทับทิมย่นหน้าด้วยความโมโห ใจคอเริ่มไม่ดี
“ก็มองอนาคตเมียของไอ้ชดน่ะสิ ถามอะไรแปลกๆ” ชดก้าวขาเข้าไปประชิดร่างอวบอิ่มด้ว
