คนที่เข้ามาใหม่ทั้งสองคนโดนหนึ่งสายตามองมาอย่างมีคำถาม ไม่ใช่พ่อของจีด้าหากแต่เป็นคุณหมอโทมัส เขาเพิ่งมารอจีด้าได้ไม่นาน ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเจออะไรที่น่าเซอร์ไพรส์กว่า
จีด้ารีบสะกิดเขาให้วางเธอลงทันที ถึงไบรอันจะไม่พอใจแต่เขาก็เกรงใจคนป่วยที่นอนดูพฤติกรรมพวกเขาอยู่ จึงวางจีด้าลงอย่างจำใจ
สาวน้อยก็เดินเข้าไปหาพ่อตัวเองช้าๆเพราะยังตึงๆที่แผลอยู่ เธอส่งยิ้มให้ท่านบางๆ
"เป็นยังไงบ้างลูก หายเจ็บหรือยัง"
"ดีขึ้นแล้วค่ะ แล้วพ่อละคะ"
"ไม่เจ็บแล้ว"
ระหว่างที่พ่อลูกทั้งสองคนคุยกัน หมอหนุ่มทั้งสองก็มองหน้ากันอย่างไม่มีใครลดละ ไม่ใช่จะมีเรื่องอะไรกัน แต่โทมัสมองเพื่อนอย่างมีคำถาม ส่วนไบรอันก็อยากเผยความในใจใจจะขาด แต่เขาเกรงใจคนป่วย สถานที่นี้มันไม่ควร
"ไปคุยกันหน่อยไหม" โทมัสเสนอเพื่อน เมื่อเห็นท่าทางอยู่ไม่สุขของอีกฝ่าย เป็นไบรอันที่พยักหน้าให้ก่อนจะเดินนำไป
ทั้งสองเลือกออกมาคุยกันข้างนอกห้องซ
