หลังจากที่แม่บ้านทำแผลให้จีด้าเสร็จแล้ว แต่ละคนต่างลงไปด้านล่าง บ้างก็ไปทำกับข้าวขึ้นมาให้เธอ บ้างก็ไปเตรียมผลไม้ เตรียมยาพร้อมอาหารมาบำรุง จีด้ามองของพวกนั้นอย่างอึ้งๆ ทำไมมันเยอะขนาดนี้
"เอ่อ.."
"คุณเจ็บอยู่และร่างกายกำลังจะอ่อนเพลียเพราะเสียเลือด เพราะฉะนั้นต้องทานยาบำรุงนะคะ อาหารก็ด้วย"
"..ค่ะ" เธอเข้าใจแล้วล่ะ จะกินเท่าที่ไหวก็แล้วกัน
จีด้านั่งทานอาหารอยู่เงียบๆหลังจากที่แม่บ้านกลับลงไปกันหมด ไม่ใช่ว่าเธอไม่เจ็บที่แผลแต่มันไม่รู้ว่าจะแสดงอาการทำไม ก็เธอไปต่อต้านเขาเอง
แต่ตอนนี้สิ เธอจะไปหาพ่อได้ยังไง ถ้าไปทั้งอย่างนี้พ่อต้องมีคำถามเป็นแน่ แต่ถ้าไม่ไปก็ได้รับปากท่านเอาไว้แล้ว อยู่ต่างประเทศและไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน ความเหงาแบบนี้เธอรู้ว่ามันเศร้าเพียงใด งั้นขอพักสักนิดก่อนค่อยจะไปก็แล้วกัน
หลังจากที่ทานอาหารเสร็จก็คว้านมและยาขึ้นมาทานต่อ ไม่นานแม่บ้านชุดเดิมก็เข้ามาเก็บจานอาหารร
