@หนึ่งทุ่มสี่สิบห้า
สาวน้อยใบหน้ายิ้มแย้มค่อยๆเดินเข้ามาในเขตของรั้วบ้านอย่างช้าๆด้วยใบหน้าที่สดใสขึ้นกว่าเดิม บรรยากาศตอนกลางคืนมีความเย็นตกกระทบผิวทั้งที่เธอใส่เสื้อแขนยาว จีด้าเดินไปตามทางเรื่อยๆ มองคฤหาสน์ที่อยู่ด้านหน้าห่างจากรั้วราวสองร้อยเมตร ดูโอ่อ่าดีจัง ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้มาเดินเข้าออกอย่างนี้เลย
สองข้างทางดูเงียบมาก มีเพียงเสียงแมลงในตอนกลางคืน ทำให้เธอหวนนึกถึงบ้านเกิด อีกไม่กี่สิบก้าวนี้แล้ว ที่เธอต้องเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ก้าวแรกในพื้นที่บ้านหญิงสาวถอนหายใจให้โล่ง ไม่เจอใครเลยสักคน เงียบเชียบดีจัง
แต่กลับมีเมดในบ้านคนหนึ่งเดินผ่านมา
"คุณจะรับอะไรไหมคะ" คนอายุเยอะกว่าถาม จีด้าเองถึงกับชะงัก อะไรกัน เธอไม่เข้าใจในการกระทำพวกนี้
"คืนนี้คุณไบรอันไม่อยู่ค่ะ กลับบ้าน"
"บ้าน?"
"ค่ะ แล้วคุณจะรับอะไรไหมคะ ดิฉันจะไปทำให้" เธอกะว่าทำอาหารให้ผู้หญิงคนนี้ทานเสร็จแล้วก็จะเข้านอน จีด้
