เธอกับเขา...จากดาวคนละดวง

โมเดล

ด้วยความที่ร่างกายมันเหนื่อยสะสมมานาน ฉันหลับไปนานมาก นานมากจริง ๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็เลยเวลาวิ่งไปแล้ว จะออกไปก็มืดค่ำคงต้องงดไปแล้วล่ะวันนี้ เอาแค่อาหารคลีนก็แล้วกัน ฉันลุกจากเตียงออกไปอาบน้ำแล้วก็ไปดูในตู้เย็นว่าพอจะทำอะไรกินได้บ้าง แล้วก็งมๆ ทำตามมีตามเกิด กินอาหารเสร็จก็มานอนเล่นเฟส รอสายลมโทรมา

+คุณมี 1 คำขอจาก Model....

พอกดเข้าไปดูเป็นเฟซบุ๊ก ก็พบว่าเป้นเดลที่แอดมา ส่องก่อนดีกว่า ฉันเข้าไปส่องๆ ก่อนเพราะปกติฉันไม่เคยรับแอกใครเลยมีแต่เพื่อนที่โรงเรียนเก่ากับเพื่อนบางคนที่ทำงานกลุ่มด้วยกัน รุ่นพี่ที่เขาต้องดึงฉันเข้ากลุ่มเอก โหหห เดลหุ่นโคตรดีเลย เหมือนเขาจะเข้าฟิตเนสด้วยแฮะ มีแต่รูปในฟิตเนสกับรูปวิ่ง ไม่มีโพสอะไรเลยคงเพราะยังไม่ได้เป็นเพื่อนกันแน่เลย พอส่องจนพอใจแล้วฉันก็กดตอบรับคำขอของเดล จริงๆ แอกไลน์กันก็ติดต่อกันได้แล้ว เดลจะแอดเฟสมาอีกทำไม ถ้าเพิ่งจะมาอยากเป็นเพื่อนกับฉันมันไม่แปลกๆ เหรอตั้งนานไม่เห็นเข้ามาคุย

ตึ๊งง~

เดล : เธอชื่อฝ้ายปะ

พอกดรับเพื่อบปุ้บก็ทักมาปั้บเลยแฮะ

ฝ้าย : ใช่

เดล : เข้าเรื่องเลยนะ

เดล : (ส่งรูปภาพ)

ฉันกดดูรูปที่เดลส่งมา เป็นการแข่งขันปรับรูปร่าง มีเวลาให้ 5 เดือนนับตั้งแต่วันสมัคร จนวันสิ้นสุดทุกคนจะต้องไปโชว์สถิติว่าลดไปเท่าไหร่ หุ่นดีขึ้นแค่ไหน คนเข้าแข่งขันจะได้รับเงินรางวัล 30,000 บาทททท!!! และเทรนเนอร์จะได้รางวัล 20,000 บาท....อ๋อ ที่เข้ามาหาเพราะจะชวนฉันไปแข่งแคมเปนนี้นี่เอง แต่จริงๆ ก็ดีนะถึงจะไม่ชนะฉันก็ได้ลดน้ำหนักอยู่ดี

เดล : อาจจะดูเห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่เราก็ได้ประโยชน์ทั้งคู่

ฝ้าย : ได้สิ แต่เดลจะเทรนให้เราใช่ไหม

เดล : ใช่ พี่ฉันทำฟิตเนส ฉันจะพาเธอไปเอง 

ฝ้าย : โอเค

เดล : พรุ่งนี้ตี 5: 40 เจอกันที่สวน เรื่องอาหารคืนนี้ฉันจะทำตารางเมนูให้

ฝ้าย : ขอบใจนะ

เดล : อืม

ถึงจะเข้ามาด้วยผลประโยชน์ แต่ฉันหวังว่าเราจะเป็นเพื่อนกันได้นะเดล ฉันก็อยากมีเพื่อนสนิทสักคนเหมือนกัน ฉันนอนเล่นเฟสกลิ้งไปกลิ้งมาจนดึก ทำไมวันนี้สายลมถึงได้โทรมาช้านัก หรือเขาจะไม่โทรมาแล้ว หรือว่าเจ้าเครื่องนั่นจะมีปัญหา ในหัวคิดอะไรไปสารพัดฉันดูนาฬิกาแล้ว ดูอีก 

‘ทำอะไรอยู่นะสายลม ลืมฉันไปแล้วหรือไง’ ฉันยกเก้าอี้มานั่งที่ริมหน้าต่างแล้วแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ไอ้ดาไฮเรยามูนี่มันอยู่ตรงไหนนะ มองไปบนฟ้าแล้วจะเห็นหรือเปล่า ตลอดเวลาที่คุยกับสายลม มันคือความสบายใจของฉันมาก มันเป็นสิ่งที่ช่วยชุบหัวใจที่สิ้นหวังของฉันให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง ฉันผู้เคยโดดเดี่ยวและไร้ตัวตนบนโลกกว้างใหญ่นี้ ฉันไม่ได้เผื่อใจเรื่องนี้ไว้เลย หากว่าวันหนึ่งเราติดต่อกันไม่ได้อีก ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็เถอะ ฉันนึกไม่ออกเลยว่าฉันจะทำยังไง ย้ายคณะไปเรียนเกี่ยวกับดาราศาสตร์แล้วสมัครเข้าทำงานในนาซ่าเหรอ...เฮ้อ...เพ้อเจ้อ!!! ฉันทำได้แค่นั่งเท้าคางมองดาวที่ส่องสว่างพร่างพรายบนฟากฟ้า ดวงไหนนะดาวไฮเรยามู ดวงไหนกันที่มีสายลมอยู่ 

“ ไอ้ฝ้าย!! ฝ้ายลูก ฝ้ายยย มานอนอะไรตรงนี้ ไปนอนที่เตียงสิ” นี่ฉันเผลอหลับไปตรงหน้าต่างนั่นแหละ จนแม่เข้ามาเจอ ฉันดูนาฬิกาอีกครั้ง นี่มันตี 2 แล้วนี่ ทำไม.... ฉันจะไม่ได้คุยกับนายจริงๆ เหรอสายลม นายหายไปไหน มันแย่มากเลยนะ กับความคิดถึงที่ทำอะไรไม่ได้ โทรหาก็ไม่ได้ ไลน์หาก็ไม่ได้ ไปหายิ่งไม่ได้ ทำได้แค่รอ รอ แล้วก็รอ น้ำตาค่อยๆ ไหลออกมาเอง ใจมันวูบๆ ไม่รู้สิฉันไม่เคยร้องไห้กับความรู้สึกแบบนี้เลย ไม่เคยเจ็บที่หัวใจแบบนี้ ฉันเคยแต่ร้องไห้เพราะถูกดูถูกและล้อเลียน แต่ครั้งนี้มัน....

ครืด ครืดดด

พอเมียงเรียกเข้าดังขึ้น ฉันรีบตะครุบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับทันที

“ ขอโทษนะ วันนี้ยุ่งมากเลย” เสียงของสายลมฟังดูสั่น ๆไม่เหมือกับทุกที

“ฮึก....ทำไมไม่โทรมาบอกก่อน รู้ไหม...ฮึก รู้ไหมว่ารอฮือออ” ฉันร้องไห้สะอึกสะอื้น เป็นเรื่องใหญ่เรื่องโต แค่เขาโทรมาช้ายังขนาดนี้ เกิดวันไหนเขาไม่โทรมาอีกแล้วฉันจะทำยังไง

“ทำไมวันนี้เธอพูดแปลกๆ ไม่สบายเหรอ” ถามมาได้ ที่ดาวนายมันไม่มีคนร้องไห้เลยหรือไงวะ!!!

“ ไม่ ฉันไม่ได้เป็นอะไร ก็แค่รอนายนานไปหน่อย คิดว่าจะไม่โทรมาแล้ว” เพราะตอนนี้กำลังสติแตก ก็เลยพูดออกไปแบบไม่ระวัง เขาจะรู้หรือเปล่านะว่าฉันขาดเขาไม่ได้ไปซะแล้ว

“ตอนแรกก็คิดแบบนั้น คำนวณเวลาแล้วที่โลกดึกมาก คิดว่าเธอคงหลับแล้ว” โอ๊ยจะดึกดื่นค่อนคืนก็โทรมาเถอะ คนรอมันใจไม่ดี

“แล้วทำไมถึงเปลี่ยนใจโทรมาล่ะ”

“ไม่ได้ยินเสียงเธอแล้ว...เหมือนวันนี้มันขาดอะไรไปก็ไม่รู้” ไอ้คนบ้า ไอ้บ้าๆๆๆ น้ำตาก็ยังไหลพรากอยู่แต่ปากก็ยังจะยิ้มจนแทบจะฉีกถึงหู ไอ้ฝ้ายไอ้บ้าเอ๊ย

“อืม...แล้วไม่นอนหรือไง ต่างกันแค่ชั่วโมงครึ่งนี่” เนี่ยปากดียังจะไปถาม เกิดเขาจะขอวางขึ้นมาเดี๋ยวก็เป็นเดือดเป็นร้อนอีก

“กำลังจะนอน วันนี้เหนื่อยมาก ไปทำเรื่องสมัครเข้าสถานีอวกาศ”

“ จริงเหรอ” ฉันไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยินเลย นี่เขาจริงจังขนาดนี้เลยเหรอ

“ ใช่ ไม่รู้จะผ่านไหม คนสมัครเยอะเลย”

“ถ้าผ่านเราก็จะได้เจอกันใช่ไหม” ฉันร็สึกดีใจ และก็ตื่นเต้นมากเลยแหละ

“ก็ไม่แน่ แต่นานนะ กว่าจะได้ออกไปข้างนอก จะได้ไปดาวไหนก็ยังไม่รู้ ก็ต้องสอบคัดกันอีกที” ทำไมเป็นนแบบนั้นไปได้ล่ะ

“นายอยากมาเจอฉันไหม” อยู่ ๆ  มันก็ถามออกไปแบบนั้น งี่เง่าจังเลยนะยายอ้วน

“ที่สมัครก็เพราะอยากไปเจอเธอไง” ดอกแรกยังเขินไม่หาย ยิงดอกที่สองมาเลยเหรอ ไอ้มนุษย์ต่างดาวบ้า พูดอะไรรู้ความหมายมันหรือเปล่าห้ะ!!!

“นอนได้แล้วดึกแล้ว พรุ่งนี้จะโทรหานะ”

“อื้อ...ฝันดีนะ”

“ฝัน? ดี? คืออะไร มันคืออะไรเหรอ ที่เธอพูดเมื่อกี้”

“ก็...นอนหลับไง พอหลับก็จะฝัน ฝันดีคือฝันที่มีความสุข เป็นคำเอาไว้บอกกับคนที่กำลังจะนอน เหมือนกับว่านายอวยพรให้คน ๆ นั้นหลับแล้วฝันถึงเรื่องที่ดี”

“ฝัน....ดี จดก่อนนะจะไปหาว่าคืออะไร” โอ๊ย!!! อะไรก็ต้องจด

“อื้อ ยังไงก็ฝันดีนะ” ฉันได้ยินเสียงเขาก๊อกแก๊ก ๆ อะไรไม่ร็คงจะหาอะไรมาจดนั่นแหละ

เฮ้อ...คิดว่าจะไม่ได้คุยกันแล้ว ถึงจะแป้บเดียวแต่มันก็เป็นแป้บเดียวที่มีค่ากับฉันเหลือเกิน พอรู้เรื่องสายลมจะมา ยิ่งทำให้ฉันมีหวัง ทำให้อยากลดความอ้วน ทำให้อยากสวยเพื่อเขา สู้ๆ นะปุยฝ้าย เธอทำได้ !!!