PROLOGUE

244 Words
๑ ๑♡✿♡๑ ๑ Naranasan mo na ba na tamaan ng matindi sa isang tao na halos maapektuhan ang pagmamahal mo sa iba? 'Yung tipong hindi kana makahanap ng bago dahil sa trauma at pagmamahal mo na andoon pa rin sa kaniya. Siguro dahil wala kayong closure dalawa kaya hindi ka makapag-umpisa nang ayos. O hindi kaya dahil iniisip mo pa rin siya at gusto mong magkaroon pa ng isang huling pagkakataon. Mga bagay na tinatanong ko sa sarili ko dahil iyon ang problema ko ngayon, halos ilang taon na ang lumipas nang makita ko ang mukha niyang nandidiri sa'kin noon. 'Yung expression ng mukha niyang nakatatak nasa isip ko na akala mo ay may ginagawa akong labag at parang ang laki ng panlolokong ginawa ko sa kaniya. At hindi ko akalain na 'yung mga tanong ko sa mga lumipas na taon ay masasagot ko na matapos kong lumipat sa unit na 'to. Sa unit na magbibigay sa'kin ng second chance para makita at makilala siya muli. Tumingin ako sa unit number ng pinto at nakita ang numerong nagsasabi ng salitang I love You. "Unit Number: 143." CHAPTER 1 This is a work of fiction. Names, places, characters, and events are fictitious unless otherwise stated. Any resemblance to a real person or actual event is purely coincidental. ©All rights reserved 2021 No part of this story may be reproduced or transmitted in any form or any means without written permission from the author.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD