เทพบุตร
1108 Words
Devil gang แก๊งหล่อปีศาจกับยัยนางมารขัดดอก
Ep.1
"พ่อ!ที่คนพวกนี้พูดหมายความว่าไงคะ?"
ฉันเอ่ยถามเสียงสั่นมองหน้าผู้เป็นพ่อที่นั่งอยู่ตรงโซฟาใจกลางห้องสีหน้าเรียบเฉย
"พ่อคะ พ่อส่งพวกเราไปใช้หนี้แทนพ่อจริงๆเหรอคะ?"
ลูกพีชน้องสาวคนรองของฉันเริ่มร้องไห้ถามพ่อที่ยังคงเงียบอยู่ เรามีกันแค่สามคนพี่น้องนั่นก็คือฉัน ลูกแพร์ ลูกพีช ลูกพลัม
"ไปเอาตัวมันมา"
ไอ้บึกตัวใหญ่พูดสั่งคนข้างๆด้วยท่าทางน่ากลัวพร้อมกับพวกมันอีกสองคนที่เดินตรงดิ่งมาที่พวกเราทั้งสามคน
"ไม่นะ! ไม่ไป! พ่อคะพ่อ!"
ฉันหันไปขอความช่วยเหลือจากคนที่ขึ้นชื่อว่าผู้เป็นพ่อแต่กลับเงียบสนิทมีเพียงแค่ความว่างเปล่าจากสายตาคู่นั้นเท่านั้นเอง
"ปล่อยสิ! ไอ้พวกบ้า"
ลูกพลัมดิ้นพยายามจะให้หลุดจากการจับกุมของพวกมันไม่ต่างกับลูกพีชที่ดิ้นขัดขืน
"ฉันจะไปเอง ฉันยอมไปเอง"
ฉันพูดเสียงสั่นเครือพยายามห้ามน้ำตาเอาไว้ถึงพวกน้องๆจะร้องห้ามออกมาแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะฉันตัดสินใจแล้วฉันยอมไปฉันยอมมาคนเดียวดีกว่าต้องมารับกรรมทั้งสามคน ฉันไม่ยอมให้น้องๆต้องมาลำบากแน่พี่คนนี้จะปกป้องพวกเธอเอง
สุดท้ายฉันก็ต้องลากกระเป๋าเสื้อผ้าที่เตรียมมาไม่กี่ชุดอย่างรีบๆเงยหน้ามองตึกสูงตรงหน้าที่ชั้นล่างเป็นบ่อนการพนันทุกรูปแบบ
"นายครับผมพาตัวมาแล้วครับ"
ไอ้บึกเมื่อกี้กรอกเสียงลงไปที่ออดหน้าประตูก่อนจะเหลือบมองมาที่ฉันเล่นเอาสะดุ้งเฮือกกันเลยทีเดียวหนูกลัวนะพี่หนูมีพระนะ
ไม่นะพวกแกจะพาฉันมาขัดดอกให้พวกเสี่ยหัวล้านอ้วนพุงพลุ้ยไม่ได้นะยะ
แอดดดด
เสียงเปิดประตูชั่งดังโหยหวนราวเปิดประตูนรกรอรับฉันเข้าไปลงในกระทะทองแดง
"เฮ้ยยย! ทำไมหน้าเป็นแบบนี้วะ!"
เสียงคนที่เปิดประตูเอ่ยออกมาด้วยความตกใจจะไม่ให้ตกใจได้ไงล่ะ ก็ฉันแกล้งทำตาเหล่ปากเบี้ยวชนิดที่เห็นแล้วก็แยกไม่ออกว่าอันไหนจริงหรือแกล้งทำ
"เฮ่ย! เมื่อกี้ไม่ใช่แบบนี้นะครับนาย"
ไอ้บึกเลิกลั่กใหญ่ก่อนที่คนตัวสูงที่เปิดประตูออกมาจะก้าวเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน แล้วโน้มหน้ามาใกล้ๆ โอ้แม่เจ้านี่คนบนดินจริงๆหรือเทพบุตรลงมาเดินแก้เครียดทำไมหล่อเหลาเอาการเอาวิญญาณขนาดนี้นะ
"แน่ใจนะว่ามึงตาไม่ฝาด"
คนตรงหน้าจ้องเขม็งสำรวจบนใบหน้าฉันทำให้ฉันต้องหลบสายตาของเขา เหงื่อแตกพลั่กอย่าจ้องนานกว่านี้ได้ไหมตาฉันจะถล่นออกมาอยู่แล้ว
"เอาไปควักลูกตาซะ"
"ไม่ได้นะ!"
ฉันร้องห้ามทันทีที่คนตรงหน้าเอ่ยเสียงเรียบ แค่ตาเหล่ก็จะควักลูกตากันแล้วเรอะ! จิตใจอำมหิตสิ้นดีไม่น่าหลงไปกับใบหน้าหล่อๆของหมอนี่เลยให้ตายสิ
"ก็ปกตินี่หว่า"
คนตรงหน้ายืนกอดอกมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าเท้าจรดหัวอย่างไร้มารยาท
"เข้ามา"
เขาเอ่ยอีกครั้งก่อนจะพยักเพยิดหน้าไปทิศทางที่ประตูเปิดอ้าออก
"ไม่เข้า ฉันต้องการจะรู้ว่าหัวหน้าพวกนายเป็นใครฉันต้องการคุยกับเขา"
ฉันย้ำเสียงหนักแน่นฉันจะไม่ยอมมาเสียเวลาที่นี่หรอกนะ จะลองเจรจาดีๆเพื่อว่าจะหาทางใช้หนี้อย่างอื่นได้บ้าง
"แล้วเธอคิดว่าคนตรงหน้านี้คือใครล่ะ?"
"เบ๊มั้ง?"
ฉันตอบอย่างไม่ใส่ใจ เขาดูวัยรุ่นและดูเถื่อนๆไม่น้อยคงจะเป็นลูกน้องของพวกเสี่ยสิท่าอะโด่! ทำเก๊ก
"กรี๊ดดดดดด จะทำอะไรน่ะ!"
ฉันกรีดร้องเสียงดังทันทีที่ไอ้หมอนี่อยู่ดีๆก็ล็อคคอฉันให้เข้ามาในห้อง
ทันทีที่เข้ามาฉันก็กวาดสายตามองรอบห้องเพื่อหาทางหนี แต่เอ๊ะ! ชายหนุ่มรูปงามที่นั่งไขว้ห้างบนโซฟาด้วยชุดเสื้อยืดสีดำกางเกงยีนแต่งขาดสีดำแต่ออร่าแสงสว่างพุ่งกระแทกเบ้าตามาแต่ไกล บวกกับทรงผมรองทรงเท่ๆใบหน้าขาวใสแต่กลับดูดุดันเย็นชาน่าหลงไหล บอกทีว่านี่คือเทพบุตรอีกตนที่ลงมานั่งไขว้ห้างมองฉันด้วยสายตาเย็นชาราวกับว่าสาปให้แข็งตาย
"สาวน้อยเธอเป็นใครล่ะเนี๊ย"
เสียงทุ้มเข้มที่ดังอยู่ข้างๆทำให้ฉันต้องหันไปมองแต่เหมือนราวกับว่าฉันสิ้นบุญจากโลกนี้แล้วถูกเชือกคล้องคอดึงขึ้นสวรรค์ถึงได้เห็นเทพบุตรอีกตนที่หน้าตาหล่อเหล่าแถมรอยยิ้มมีเสน่ห์อีกต่างหาก ใครก็ได้อย่าจุดธูปเชิญฉันกลับนะขอดูเทพบุตรหล่อๆอีกนิดก่อน
"อ้าวไหลตายซะเหละ"
เสียงของคนที่ล็อคคอฉันอยู่พูดขึ้นจนฉันต้องหันกลับไปมองตาเขียวปั๊ด
"พวกนายเป็นใคร ฉันต้องการคุยกับหัวหน้าพวกนาย"
"นี่เธอไม่รู้จริงๆเหรอว่ามานี่เพราะอะไร"
เทพบุตรที่ยิ้มหวานเอ่ยถามฉันเบาๆทำให้ฉันต้องหันไปทำหน้าเศร้าเอ่ยเสียงออดอ้อนน่าสงสาร
"รู้ว่าพ่อฉันติดหนี้ ฉันต้องการเจรจาฉันขอพบเขาได้ไหม"
"เจ้าหนี้ของพ่อเธอก็อยู่ตรงนี้แล้วไงล่ะ"
"ห๊าาา! ฮ่าๆอย่ามาอำหน่อยเลยไปเรียกเจ้านายของพวกนายมาสิ"
ฉันหัวเราะเบาๆก่อนจะมองหน้าของพวกเขาทั้งสามที่ยังคงนิ่งอยู่ไม่ได้ฉายแววล้อเล่นสักนิด
"พูดจริงเหรอ?"
ฉันถามเสียงอ่อนสะกิดแขนของคนตัวสูงที่ยังคงล็อคคอฉันอยู่ไม่ยอมปล่อย นี่ก็ไม่คิดจะปล่อยกันเลยหรือไงห๊ะ!ปั๊ดโธ่
"บอกให้เอาบุญนะ พวกเราคือปีศาจร้ายที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุด"
ฉันถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคอทันทีที่คนที่นั่งอยู่ที่โซฟาพูดออกมาเสียงเรียบจนน่าขนลุก
ฉันมองพวกเขาทั้งสามอย่างหวั่นๆ นี่ฉันพึ่งได้ขึ้นสวรรค์แล้วใครมันถีบฉันลงนรกกันยะ!
- Writer
