"พระชายาเกลียดนาง ได้แต่อย่าให้ท่านอ๋องกับไทฮองไทเฮารู้ เพราะในสายตาของท่านอ๋องพระชายาอ่อนหวานงดงาม"
"ท่านพ่อพูดกับข้าเรื่องนี้เสมอ ให้ข้าอดทนหากช่วยให้ท่านอ๋องครองบัลลังก์ได้วันไหน ตำแหน่งฮองเฮาย่อมต้องตกเป็นของข้า ส่งขนมอี้ (แทนความรักความสุขสงบกลมเกลียวในครอบครัว) ไปให้ท่านอ๋องที่ห้อง"
นางกำนัลข้างกายรีบรุดไปทันที
ห้องนอนท่านอ๋อง
"เสี่ยวป๋อขนมที่ห้องครัวให้เขาส่งมาที่ห้องข้า"
เสี่ยวป๋อวิ่งหัวหมุน
ร่างอักษรพร้อมกับเหลือบตามองเจิ้งเหมยไปด้วย
เสี่ยวป๋อยกขนมมาถาดใหญ่ วางตรงหน้าท่านอ๋อง
"เสี่ยวป๋อให้นางพักเข่ามากินขนมก่อน"
เจิ้งเหมยทำเป็นไม่ได้ยิน เสี่ยวป๋อมองคนนู้นที่คนนี้ทีก็ในเมื่อเจิ้งเหมยได้ยินแล้วทำไมยังให้เขาพูดอีก
ก่อนจะพูดขึ้นดังๆ
"พี่สาวเจิ้งเหมยท่านอ๋องให้ท่านพักเข่ากินขนมก่อน"
"บอกท่านอ๋อง ข้ายังไม่อยากพักและไม่อยากกิน"
"บอกนางรีบๆ มากินเสียข้าลดโทษให้ระหว่างกินขนม จ
