ม่านซือซือยังไม่ทันหายตกใจ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นรวดเร็วไปหมด นางถูกส่งตัวขึ้นรถม้า จากนั้นมีชายตัวโตอุ้มขึ้นไปยังหอสูง เมื่อกวาดตามองให้รอบตัวหญิงสาวต้องสั่นเทิ้มอย่างควบคุมตนเองไม่ได้
นางกลัวความสูงเยี่ยงนั้นรึ ความรู้สึกนี้ครอบงำร่างกายอย่างรุนแรง และหอแห่งนี้สูงมาก อีกฝั่งเป็นหน้าผามองลงไปเห็นน้ำทะเลลึก!
สถานที่แห่งนี้ทำให้ม่านซือซือคล้ายตกเข้าไปอยู่ในอดีต นางกลัวระคนสับสน ขณะเดียวกันหูได้ยินคำพูดของหญิงรับใช้ที่ดังอยู่ไม่ห่าง
“นั่นต้องเป็นเขา องค์รัชทายาทมู่จิ้น” คนที่กล่าวแสดงสีหน้าว่าปลาบปลื้มบุรุษผู้นั้นเหลือเกิน
“เอ เท่าที่ข้ารู้ เขาเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว” อีกนางแย้งขัด
“ฮึ... มันเป็นแผนของมเหสีเหออี้ แต่อย่าได้คิดสิ่งใดให้ปวดหัวดูท่าแล้ว ยามนี้เขาไม่ใช่คนที่จะขึ้นมาเป็นใหญ่แน่” สตรีนางแรกกล่าวถูกต้อง อีกทั้งเหออี้เกลียดลูกชายคนนี้ ด้วยมีความละม้ายจ้าวอี้คังราวกับเป็นคนคนเดี
