เฟิ่งเจี๋ยมองเต่าตัวใหญ่ที่วางอยู่บนเตียงด้วยความโง่งม นี่มันเรื่องอันใดกัน หรือนิยายเรื่องนี้เป็นนิยายผู้ฝึกตนหรือ เต่ามีชีวิต บ้าไปแล้ว
“แงงง”
เสียงร้องอี้หานเรียกสติเพ้อฝันของนางให้กลับมา มองเด็กน้อยที่กำลังปีนขึ้นเตียงไปหยิบมันมากอดเอาไว้ทั้งยังร้องไห้จะขาดใจเหมือนมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่พึ่งตกตายไปเสียอย่างนั้น
เฟิ่งเจี๋ยมองเต่าตัวนั้นดี ๆ ก่อนจะคิดไปอีกทาง เต่าตัวนี้นางเคยเห็นมันที่ร้านขายหุ่นไม้ตอนที่พาอี้หานไปซื้อ ไม่แน่ว่าอาจจะมีคนซื้อมาให้เด็กน้อยของนาง แต่ว่าจะเป็นผู้ใดกัน
“คุณชาย มิใช่เต่าตัวนี้พี่ชายซื้อให้คุณชายหรือเจ้าคะ”
“พี่ชายซื้อให้ข้าหรือ” อี้หานเงยหน้าขึ้นมองนางทันทีที่ได้ยินนางพูดจบ
“เจ้าค่ะ” เฟิ่งเจี๋ยพยักหน้ายืนยันคำพูดตนเองอีกครั้ง ใช่หรือไม่นางไม่รู้แล้ว แต่หนิงเฉิงคือความน่าจะเป็นเดียวที่นางนึกขึ้นได้ในตอนนี้
“ต้องเป็นพี่ชายอย่างแน่นอน” อี้หานหยุดร้องไห้ในท
