ความลับแตก

1159 Words

หวาย: เบนซ์วันนี้หวายปวดหัวมากเลย เบนซ์: กินยาดิ หวาย: อือ..... แล้วคืนนี้ออกไปอู่อีกหรือเปล่า เบนซ์: ไปดิ รถลูกค้ายังไม่เสร็จไม่ไปได้ไง หวาย: งั้นหวายนอนก่อนนะ เบนซ์คงกลับดึกอีกรอไม่ไหวอะ เบนซ์: เคๆ ไปล่ะ เรารู้สึกว่าพักหลังเบนซ์เย็นชากับเรามาก กลับบ้านเที่ยงคืนตี1ทุกคืน แต่เราก็เข้าใจเพราะที่อู่ตอนนี้กำลังทำรถแข่งและคนขับคือเบนซ์เองปล่อยให้เบนซ์ได้ทุ่มเทกับงานไปก่อน แงงงงงง แงงงงงงง หวาย: โอ๋ๆๆๆ ไม่ร้องนะคะไปๆแม่พาไปนอน โอเวียร์: ป้อออ ฮือๆๆๆๆ ป้ออออ หวาย: พ่อไปทำงานค่ะเดี๋ยวโอเวียร์ไปนอนกับก่อนนะคะตื่นมาจะได้เจอพ่อ โอเวียร์: ม่ายยยย ฮื้ออๆๆๆ เราอุ้มโอเวียร์เดินกล่อมอยู่ในบ้านจนหลับไปโทรหาเบนซ์ไม่รับสายเลยทักแชตไปบอกเผื่อละจากงานจะเห็นแชตเรา "นอนแล้วนะ เสร็จงานรีบกลับบ้านล่ะ กับข้าวในตู้อุ่นเอาเด้อ วันนี้ลูกงอแงมากกว่าจะหลับ" ติก!!! (โอเคๆ) อ้าวโทรไปไม่รับแต่ตอบแชตได้หรือพึ่งจะว่าง เรานอนพลิกไปพลิกมาข่มตาให้หลับก็ไม่หลับ แกร๊ก! เสียงเปิดประตู น้านีแฟนของพ่อเราเอง น้านีเข้ามาหาเราพร้อมส่งสายตามองหาหลานสาวด้วยความเป็นห่วง น้านี: ยังไม่นอนอีกเหรอหวาย หวาย: ยังค่ะ หวายนอนไม่หลับ น้านี: แล้วเบนซ์มันไปไหนล่ะ น้ากลับมาเมื่อกี้เห็นอู่ปิด หวาย: อ่าว....ไม่รู้เลยค่ะ น้านี: สงสัยออกไปหาอะไรกินมั้ง เราโทรไปหาอีกรอบก็ไม่รับ ถ้าออกไปหาอะไรกินส่วนใหญ่จะสั่งหรือให้เด็กไปซื้อให้นะ แล้วปิดอู่ไปไหนกัน ติก!!! ติก!!! เสียงแชตเด้งรัวมากแม่มันเป็นแชตกลุ่มนั่นเอง ในกลุ่มจะมีเพื่อนอยู่ไม่กี่คนหรอกเพื่อนสนิททั้งนั้น ก๊อต: หวายมึงหลับยัง ก๊อตเป็นนักร้องนักดนตรี ส่วนใหญ่จะสิงเล่นอยู่ตามผับกับร้านเหล้า เมย์: อีหวายตื่น ก๊อต: โทรแม่ง พิม: เออ โทรเลยๆ ไม่นานเสียงโทรในแชตกลุ่มก็ดังขึ้น เรา: ว่าไงพวกมึง ก๊อต: นี่มึงนอนยัง เรา: กำลังจะนอน เมย์: หลานหลับยัง เรา: อือ หลับแล้วพวกมึงมีอะไร ก๊อต: ไอ้พี่เบนซ์ผัวมึงอ่ะ มันเอาผู้หญิงมานั่งกินเหล้าที่ร้าน×× แต่มันยังไม่เห็นกูหรอก เพราะว่าวงที่จะเล่นวันนี้เป็นโควิดกูเลยต้องมาแทน เรา: มึงส่งรูปกับโลเคชั่นให้กูหน่อย ไม่นานก๊อตก็ส่งโลเคชั่นมา เราหน้าชาไปหมดมือไม้สั่น วิ่งออกจากห้องมาน้านีที่กำลังดูโทรทัศน์รีบทักท้วงเพราะนี่มันดึกมากแล้ว น้านี: ไปไหนหวาย หวาย: น้านีกุญแจรถน้านีอยู่ไหนคะ หวายขอยืมก่อน น้านีรีบลุกไปหยิบให้ เรารีบขับมาร้าน××ทันที เมย์กับพิมยืนรออยู่หน้าร้าน ส่วนก๊อตสแตนด์บายรอขึ้นเวทีแล้ว เรามองหาเบนซ์จนไปเจอว่าอยู่โต๊ะในสุดกับผู้หญิงตัวเล็กคนนึง เมย์: เอาไงมึงตบเลยมั้ย เรา: อย่าเลยมึง ทันทีที่เบนซ์หันไปเห็นก๊อตเบนซ์ก็รีบเช็กบิลแล้วพาผู้หญิงคนนั้นออกไปจากร้านทันทีเราเดินตามมาถึงรถเบนซ์หันมาเห็นเรายืนอยู่ด้านหลังถึงกับหน้าเสียแต่ก็พยายามยืนบังผู้หญิงคนนั้นไว้ เรา: เบนซ์!!! เบนซ์: กลับไปคุยกันที่บ้าน เมย์: กูก็นึกว่าใคร? เราหันไปมองผู้หญิงหน้าด้านที่เกาะแขนสามีเราอยู่เธอเหมือนจะร้องไห้เพราะกลัวถูกทำร้าย เบนซ์: เมย์พาหวายกลับไปก่อน หวาย: ไม่!! คุยกันตรงนี้แหละ ยิ่งคุยก็ยิ่งไม่รู้เรื่อง เสียงเราเริ่มดังจนคนแถวนั้นหันมามอง ""เห้ย นั่นช่างเบนซ์นี้หว่า เกมส์จนได้"" เบนซ์: หวายมึงพูดไม่รู้เรื่องเหรอ กลับบ้านไปก่อนเดี๋ยวกูรีบกลับ// เบนซ์หันไปพูดอะไรกับอีชะนีน้อยก่อนจะรีบขึ้นรถแล้วขับออกไป เราเจ็บจนจุกหน้าลูกลอยเข้ามาในหัวเลย เมย์: มึงไม่เป็นไรแน่นะ หวาย: กูสงสารลูกว่ะ พิม: พี่เบนซ์แม่งโคตรเหี้ยเลย ลูกก็มีแล้วแท้ๆ หวาย: กูกลับไปหาลูกดีกว่า ฮึก! เมย์: ให้กูไปส่งมั้ย หวาย: ไม่เป็นไรมึงกูขับไปไหว พิม: มึงน่าจะตามไปเคลียร์ หวาย: มาขนาดนี้แล้วมึง ถ้ามันเลือกกูมันไม่พาอีนั่นออกไปหลอก เรากลับมาบ้านนอนกอดลูกอยู่ในห้อง จนเช้าเบนซ์ก็ไม่กลับมา น้านีเข้ามาหาเราในห้องเราเล่าเรื่องให้น้านีฟัง น้านีรีบคว้าเราเข้าไปกอดไว้แน่น สุดท้ายก็มีแค่คนในครอบครัวที่รักเราจริงๆ ฮือๆๆๆ เรา: น้านีอย่าเพิ่งบอกพ่อนะคะ เผื่อเบนซ์จะกลับมา เราโทรติดต่อเบนซ์ไม่ได้แล้ว และก็ไม่เห็นหน้าเบนซ์เลย เรานอนร้องไห้อยู่เป็นอาทิตย์ เมย์กับพิมวนเวียนมาหาเราที่บ้าน มาเล่นกับหลานมาอยู่เป็นเพื่อนเรา เมย์: มึงไปอยู่ระยองกับกูไหม อาทิตย์หน้ากูจะกลับไปทำงานแล้ว พิม: ไปเปิดหูเปิดตาก็ดีนะมึง เอาหลานไปเที่ยวด้วย เรา: เดี๋ยวกูลองถามพ่อก่อนนะ เราโทรหาพ่อตอนนี้พ่อคงช่วยคนงานอยู่ข้างล่าง แต่พ่อเป็นคนที่ไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหนก็ต้องรับสายลูกเมีย เรา: พ่อหนูขอไปเที่ยวระยองกับเมย์ได้มั้ย พ่อ: ไปกี่วันลูก เอาโอเวียร์ไปด้วยมั้ย เรา: เอาไปพ่อน่าจะไปสัก3-4วัน พ่อ: จะไปก็ไปพ่อไม่ว่า ดูแลตัวเองดีๆพ่อเป็นห่วง //สิ้นสุดคำพูดของพ่อเราน้ำตาแตกเลย เวลาผ่านพ้นไปตอนนี้เราอยู่ระยองเรียบร้อยแล้ว พิมกับโอเวียร์กำลังเล่นกันอยู่ริมทะเล เรานึกถึงภาพตอนเราไปเที่ยวทะเลกับเบนซ์ ก่อนจะมีโอเวียร์ตอนนั้นเรามีความสุขมากๆ เบนซ์เติมเต็มทุกอย่างในชีวิตเราเลยแต่จู่ๆก็มาพังหัวใจเรา เรานั่งปาดน้ำตาก่อนมองไปยังทะเลที่มีร่างเด็กน้อยกำลังวิ่งหนีคลื่นอย่างสนุกสนาน จากนี้ไปแม่จะปกป้องหนูเองโอเวียร์ --------------------------------- นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกๆที่ไรท์หัดเขียนนะคะอาจจะไม่ได้ใช้คำสลวยสวยเก๋มากนักต้องขออภัยด้วยค่ะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more