เด็กมันร้าย
1468 Words
"ปืนไม่ต้องเข้าไปก็ได้นะ" รั้งแขนปืนเอาไว้ก่อนที่คนตัวสูงจะเดินตามทุกคนเข้าไปด้านใน
"ทำไมล่ะครับ"
"ไม่มีอะไรหรอก พี่ไม่อยากให้ปืนดูแลคนอื่นไง"
"ในนั้นมีแต่เพื่อนพี่รินนิครับ ไม่ใช่คนอื่น"
"มันก็ใช่" ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรยกมาอ้าง ส่วนปืนก็เอาแต่ถามตาใสว่าทำไมไม่อยากให้เขาเข้าไป ฉันจะกล้าบอกได้ไงล่ะว่านั่นมันแฟนเก่าไม่ใช่เพื่อนอย่างที่คิด
"พี่รินไม่ต้องหวงปืนนะครับ ปืนไม่ชอบเพื่อนพี่รินหรอก" คนตัวสูงก้มลงมาให้หน้าเราเสมอกัน ก่อนส่งยิ้มขี้เล่นมาให้ ฉันหลุดยิ้มออกมาในที่สุด จะไม่ให้ยิ้มได้ยังไงก็เด็กมันน่ารักซะขนาดนี้
"เดี๋ยวเถอะ" ส่งมือบีบจมูกโด่งด้วยความมันเขี้ยว ในขณะที่กำลังจะชักมือออก ปืนกลับรั้งเอาไว้แล้วกดจูบลงมากลางฝ่ามือ เขาช้อนตามองมาด้วยสายตาร้อนแรงอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
"ปืนต้องเข้าไปแล้ว พี่รินรีบตามมานะครับ...ปืนคิดถึง" พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนที่ร่างสูงจะเปิดประตูเข้าไปด้านใน ฉันมองมือของตัวเองที่ยังมีสัมผัสของอีกคนหลงเหลืออยู่
"กำลังยั่วกันอยู่รึไง"
รินดาเดินเข้ามาเป็นคนสุดท้ายหลังจากที่ปืนเดินเข้ามาเมื่อห้านาทีก่อน ครามที่เห็นดังนั้นจึงขยับที่ให้อย่างรู้งาน เพราะเขารู้ดีว่ายังไงรินดาก็คงไม่เดินไปนั่งข้างนาวินแน่นอน
"รินมานั่งข้างพี่ก็ได้ครับ พี่มีเรื่องคุยด้วยเยอะเลย จะได้ไม่ต้องตะโกนคุยกัน" เพียงแค่เห็นหญิงสาวตั้งท่าจะเดินไปอีกฝั่งของโซฟา นาวินก็เอ่ยรั้งไว้ทันที เขาตบที่ว่างข้างตัวเบาๆ เป็นเชิงกดดัน รินดาได้แต่ถอนหายใจเซ็งๆ ก่อนนั่งลงข้างเขาอย่างจำใจ
ปืนแค่นหัวเราะ...มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อยก่อนที่มันจะหายไป ถึงจะรู้สึกหวงที่พี่รินไปนั่งใกล้แฟนเก่า แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่จะดูสถานการณ์ไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร ที่จริงเป็นแค่แฟนเก่าก็น่าจะอยู่เงียบๆ ในที่ของตัวเอง จะมาทำหวงก้างกับแฟนใหม่ในอนาคตอย่างเขาทำไมไม่เข้าใจ
"ขอตัวเข้าห้องน้ำแป๊บนะคะ"
"ให้พี่ไปเป็นเพื่อนมั้ย"
"รินไปคนเดียวได้ค่ะพี่วิน สบายมาก"
"ไอ้รินมันมาบ่อยจนหลับตาเดินยังได้เลยครับ พี่วินไม่ต้องห่วงหรอก" ไวท์พยักหน้าเป็นเชิงรู้กันให้กับรินดา หญิงสาวรีบสับเท้าออกจากห้องด้วยความเร็วเพราะกลัวใครบางคนเดินตามมาอีก
"อึดอัดเป็นบ้า ไม่รู้จะขุดเรื่องอะไรมาคุยนักหนา" รินดาบ่นอุบเมื่อทนอึดอัดมาเกือบครึ่งชั่วโมง ตอนนี้เธออยากกลับบ้านอาบน้ำนอนใจจะขาด
"ดูอารมณ์ไม่ดีนะครับ"
"ปืน...มาได้ไง" รินดามองเลยหลังร่างสูงว่ามีใครตามมารึเปล่าก่อนเอ่ยถาม เธอมัวแต่รีบเดินเลยไม่ได้สังเกตว่าเขาเดินตามหลังเข้ามาในห้องน้ำด้วย
"ผมขอตัวมาเอาเหล้าครับ" ชูขวดเหล้าในมือให้หญิงสาวดู ก่อนจะวางมันลงที่เคาน์เตอร์หน้ากระจก
"ปืน..." รินดาเรียกชื่อชายหนุ่มเสียงหวาน เมื่อขายาวก้าวอาดๆ เดินเข้าหา แผ่นหลังบางชนเข้ากับผนังห้องน้ำเย็นเฉียบ แต่กลับไม่สามารถทำให้อุณหภูมิร่างกายที่โดนเบียดเสียดจนร้อนรุ่มเย็นลงได้เลย "เดี๋ยวมีคนเข้ามาเห็น"
"ปืนแปะป้ายว่าห้องน้ำเสียครับ ไม่มีใครเข้ามาหรอก"
"ทำไมร้าย"
"ก็ปืนอยากอยู่กับพี่ริน ปืนคิดถึง" เอื้อมมือไปด้านหลังโอบรัดร่างเล็กเข้าหาตัว ใช้มือข้างที่ว่างเชยคางมนขึ้นมารับจูบ หญิงสาวเปิดปากให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ลิ้นหนาปัดป่ายไปทั่วทั้งโพรงปาก บ้างก็ดูดดึงลิ้นเล็กจนเจ้าของมันครางฮือด้วยความพอใจ
ปืนอุ้มรินดาขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์ แทรกตัวเข้าไปยื่นกลางหว่างขาเรียว ส่งมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีครีมออกทีละเม็ดอย่างใจเย็น ก้มหน้าจูบเนินอกสร่างที่โผล่พ้นจากบราเซียร์สีหวาน
"ปืน" รินดาทำได้แค่เรียกชื่อชายหนุ่มซ้ำๆ เมื่อปากหนาแทะเล็มไม่ตามเนื้อผิวอ่อนนุ่ม เขารั้งบลาเซียร์ของเธอขึ้นเหนืออก ก่อนดูดดึงปทุมถันเข้าจนเต็มปาก ส่วนมือก็บีบบี้จนอีกข้างแข็งเป็นไต
"พี่รินของปืนหวาน" ชายหนุ่มพูดเอาใจ ก่อนส่งมือลูบไล้ไปยังส่วนล่าง เริ่มตั้งแต่ขาอ่อนด้านนอกเลื้อยไปยังขาอ่อนด้านใน "ให้ปืนทำให้มั้ย จะได้อารมณ์ดี" ปากถามแต่มือกลับไปถึงจุดอ่อนไหวก่อนที่จะได้รับคำตอบ
"อ๊า...ปืน" รินดาทิ้งตัวไปด้านหลังทันทีเมื่อนิ้วเรียวยาวแหย่แยงเข้ามายังกึ่งกลางกาย ปืนงอนิ้วเล็กน้อยก่อนจะขยับเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ เธอหอบหายใจกัดปากกลั้นเสียงครางเพราะกลัวคนด้านนอกได้ยิน ชายหนุ่มที่เห็นดังนั้นก็เหมือนอยากแกล้ง เขาเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกหนึ่งนิ้วจนร่างเล็กสั่นสะท้านด้วยความซ่านเสียว เผลอปากกรีดร้องออกมาในที่สุด
"ชอบมั้ยที่ปืนทำแบบนี้" เอ่ยถามชิดริมฝีปากบางด้วยเสียงแหบพร่า จ้องมองดวงตาหยาดเยิ้มด้วยฤทธิ์สวาทอย่างหลงใหล
"ชอบครับ พี่ชอบมาก อือ...เลย อ๊า" พูดได้แค่นั้นก่อนที่ถ้อยคำจะถูกแปลเปลี่ยนเป็นเสียงครวญคราง ปืนเร่งจังหวะเมื่อเห็นคนตรงหน้าเกร็งตัวใกล้ถึงจุดหมาย แล้วก็เป็นอย่างที่คิดเพราะไม่กี่วินาทีต่อมาร่างเล็กก็แข็งทื่อหนีบขาเข้าหากันแน่น ก่อนกรีดร้องเสียงหลงด้วยความสุขสม ชายหนุ่มชักมือที่เต็มไปด้วยน้ำรักของหญิงสาวออกมา เขามองนิ้วที่เปียกชุ่มของตัวเองเล็กน้อยแล้วส่งมันเข้าปาก
"หวาน ของพี่รินหวาน"
"เด็กบ้า!" รินดาทุบอกแกร่งไปหนึ่งที ก่อนถูกเขารวบตัวเข้าไปกอด
"วันเสาร์นี่พี่รินว่างมั้ยครับ"
"ทำไมหรอ"
"ปืนกำลังฝึกทำอาหาร อยากให้พี่รินชิมแล้วคอมเม้นครับ"
"ได้นะพี่น่าจะว่าง แล้วเจอกันที่ไหน"
"ห้องปืนครับ"
"จะหลอกพี่ไปทำอะไรไม่ดีรึเปล่า" รินดาเอ่ยเย้า คนตัวสูงหัวเราะน้อยๆ ก่อนเอ่ยตอบ
"ไม่มีอะไรไม่ดีหรอกครับ มีแต่ดีมากๆ เลยต่างหาก"
"น้องปืนของพี่รินเอาใหญ่แล้วนะ" รินดาโอบแก้มสากขยี้ไปมาด้วยความเอ็นดู ทั้งคู่คุยกันต่อนิดหน่อยก่อนที่ปืนจะช่วยรินดาแต่งตัวให้เรียบร้อยเหมือนเดิม
"พี่รินเข้าไปก่อนเลยครับ เดี๋ยวปืนค่อยตามหลังเข้าไป"
"โอเคครับ" ก่อนไปรินดาก็ไม่วายยืดตัวหอมแก้มสากอีกครั้ง ปืนยืนเล่นโทรศัพท์ในห้องน้ำต่ออีกห้านาที ก่อนจะเก็บมันเข้ากระเป๋าหยิบขวดเหล้าแล้วเดินออกจากห้องน้ำหญิง
"พึ่งรู้ว่าพนักงานชายเข้าห้องน้ำหญิงได้ด้วย?" นาวินเลิกคิ้วถามเมื่อเห็นปืนเดินออกมาจากห้องน้ำหญิง คนถูกถามไม่ได้มีท่าทีใดนอกจากนิ่งเฉย เห็นดังนั้นยิ่งทำให้นาวินรู้สึกหงุดหงิด "ถ้าไวท์รู้ มันจะว่ายังไงนะ"
"ผมก็คงโดนไล่ออกมั้งครับ"
"ถ้านายยังอยากทำงานที่นี่ต่อพี่ก็จะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร แต่มีข้อแม้"
"ข้อแม้?"
"นายต้องเลิกยุ่งกับรินดาซะ นั่นคือข้อแม้"
"ทำไมผมต้องทำตามด้วยหรอครับ" ปืนแค่นหัวเราะถาม
"ถ้าไม่เลิกยุ่งกับรินดานายก็จะโดนไล่ออก แล้วนายก็ไม่มีอะไรคู่ควรกับรินเลยสักนิด เด็กชงเหล้ากับลูกเจ้าของบริษัทเนี่ยนะ มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก อีกอย่างรินเค้าเป็นคนขี้เบื่อ ไม่นานนายก็คงโดนเขี่ยทิ้งเหมือนคนอื่นๆ"
"คนอื่นๆ ที่ว่า...รวมถึงพี่ด้วยรึเปล่า?"
"มึง!"
"พี่ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกครับ ถึงโดนไล่ออกมันก็เป็นเรื่องของผม ยังไงก็ขอบคุณมากๆ สำหรับคำแนะนำ แต่ผมคงไม่ได้เอาไปใช้ เพราะคำแนะนำของแฟนเก่าที่ถูกทิ้งคงใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้" ปืนส่งยิ้มให้นาวินก่อนเดินจากมา ถ้าตัวเองดีจริงคงไม่ได้กลายเป็นแค่แฟนเก่า ยังเสนอหน้ามาสั่งสอนคนอื่น ตลก!
- Writer
