ใช้เวลาไม่ถึงสิบห้านาทีก็มาถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ ธารไม่ได้บิดซิ่งดิ่งนรกเหมือนตอนแรก ขี่มาเรื่อยๆ แต่ก็เรียกได้ว่ารถที่มันขับผ่านด่าพ่อล่อแม่ ด่าไปยันโคตรเหง้าตลอดทาง
ก็พี่แกเล่นปาดหน้าชาวบ้านเค้าซะทุกคันอย่างนั้น ใครไม่ด่าบ้างล่ะ
แต่สิ่งที่ทำให้ผมต้องเซอร์ไพรส์หนักกว่าฝีมือการขี่รถแบบไร้ความปลอดภัยของเด็กนี่ก็คือ หอพักที่มันมาจอดด้านหน้า ดันเป็นหอพักที่ผมอยู่
“เอ๊ะ เดี๋ยวนะ น้องธารรู้เหรอครับว่าพี่เหนืออยู่ที่นี่” เรียกมันว่าน้องสักหน่อย เผื่อมันจะอ่อนโยนขึ้น
แต่ไม่... ไม่อ่อนโยนเลย เอาขาตั้งรถลงได้ก็ลุกพรึ่บโดยไม่บอกกล่าว จนผมเกือบจะไหลตกรถ
“จะไปรู้ได้ไง ผัวเมียกันหรือไงถึงต้องรู้เรื่อง’จารย์ไปทุกเรื่อง”
เอ้าไอ้นี่ ถามดีๆ ตอบกวนบาทา เดี๋ยวก็จับทำผัวจริงๆ ซะหรอก!
โอเค สติไอ้เหนือ สติ ลองพูดกับมันดีๆ ก่อน
“ก็พี่เห็นว่าเรามาที่หอพี่ถูก พี่เลยสงสัยน่ะ”
ธารกลอกตา ทำท่าไม่สนใจผม ถอ
