หึงหรือหวง
2364 Words
ตกเย็น เดียร์น่าที่อยู่ในชุดราตรีสุดสวยก็ยืนสง่าอยู่หน้ากระจกเมื่อเครื่องประดับชิ้นสุดท้ายถูกสวมใส่เรียบร้อยแล้ว เธอมองตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อว่าเธอจะมีโอกาสได้กลับมาแต่งตัวหรูหราสวยงามพวกนี้อีก
“บอสมาถึงแล้วนะคะ คุณเดียร์น่าจะออกไปเลยไหมคะ?”
กานดาเดินเข้ามาบอกพร้อมกับมองเดียร์น่าอย่างชื่นชม เมื่อไม่มีใครปฏิเสธได้เลยว่าเดียร์น่ายังคงสวยงามและแสนสง่าถึงแม้จะเจอข่าวแย่ๆพวกนั้นมา
“ค่ะ...”
เดียร์น่าตอบรับ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกความมั่นใจที่เคยหายไปกลับคืนมา เธอคงไม่เจอเรื่องที่แย่ไปกว่าที่ผ่านมาอีกแล้ว เพราะฉะนั้นเธอจะไม่กลัวอีกแล้วเหมือนอย่างที่เมฆาพูด เธอไม่ได้ทำอะไรผิดไม่เห็นมีอะไรต้องกลัว
ส่วนเมฆาที่แต่งตัวหล่อเหลาเดินมารอรับเดียร์น่าอยู่ทางออกถึงกับเผลอมองเธออย่างตกตะลึง เขารู้ว่าเธอสวยแต่ไม่นึกว่าพอแต่งตัวแบบนี้จะสวยจนทำให้เขาตะลึงได้
“บอสคะ...บอส...”
“หืม? ไปเถอะเดี๋ยวจะสาย”
เมฆารีบเรียกสติตัวเองกลับมาก่อนจะหันหลังเดินกลับไปที่รถโดยไม่รอเดียร์น่าที่เดินตามหลังมาเลยเมื่อหัวใจเจ้ากรรมเอาแต่เต้นรัวจนแทบกระเด็นออกมานอกอก
“ทำไมฉันต้องไปด้วย...ยิ่งไม่อยากเป็นข่าวอยู่...”
พอขึ้นมาบนรถเดียร์น่าก็พูดขึ้น เมื่อยังไม่มั่นใจว่าจะเผชิญหน้ากับพวกนักข่าวหรือคนที่เคยรู้จักได้ในตอนนี้
“นี่แค่เริ่มต้น มันไม่ง่ายเหมือนที่ผ่านมาหรอกนะ”
เมฆาบอกออกมา เมื่อบริษัทของเขาไม่ใช่บริษัทธรรมดาๆทั่วไป
จากนั้นไม่นานรถยนต์คันหรูก็มาจอดลงที่หน้าตึกสีขาวสวยงามอันโอ่อ่าซึ่งตอนนี้มีทั้งนักข่าว มีทั้งไฮโซนักธุรกิจระดับประเทศมารวมตัวกันที่นี่
“วันนี้คุณจะถูกแนะนำตัวในฐานะพรีเซนเตอร์ของนิสด้า บริษัทค้าขายอาวุธที่ใหญ่ที่สุดในประเทศและเป็นอันดับ 3 ของโลก”
ยิ่งฟังเดียร์น่ายิ่งไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าเขาใจดี สงสาร เห็นใจหรือว่าเขากำลังแกล้งเธอกันแน่เธอเองก็เริ่มไม่แน่ใจ
เมฆาเดินลงไปเปิดประตูให้กับเดียร์น่า และพอเธอเดินลงจากรถแสงแฟรชนับร้อยก็พุ่งตรงมาหาทันที เมื่อการทำแบบนี้มันเหมือนกับกำลังตอกย้ำว่าข่าวมือที่สามของเธอนั้นเป็นความจริงแถมยังมางานด้วยกันอีก
“มองไปข้างหน้าก็พอ”
เมฆาก้มลงมาจนชิดริมหูแล้วกระซิบบอก ยิ่งทำให้นักข่าวพากันฮือฮารัวชัตเตอร์ ก่อนเขาจะพาเดียร์น่าเดินเข้าไปในงานทันทีโดยไม่สนใจเสียงของพวกนักข่าวที่ขอถ่ายรูปคู่และสัมภาษณ์
“ฮู้ววววว”
พอเดินเข้ามาในงาน เดียร์น่าถึงกับปล่อยลมหายใจแห่งความโล่งอกออกมา ซึ่งพอมองไปรอบๆกลับพบว่าทุกคนกำลังจับจ้องมาที่เธอและเมฆาอยู่โดยไม่ได้รู้เลยว่าจุดสนใจจริงๆนั้นคือเมฆาไม่ใช่เธอ
“อ่าว คุณเมฆามาถึงแล้วเหรอ ผมมานะ จำกันได้รึเปล่าที่งานเลี้ยงวันเกิดของคุณฮาเดสพ่อของคุณไง”
“ครับ สวัสดีครับคุณอา”
คุณมานะ หนึ่งในผู้มีอิทธิพลด้านอสังหาริมทรัพย์รีบเดินเข้ามาหาเด็กหนุ่มรุ่นลูกอย่างเมฆาทันทีที่เห็นเขาเดินเข้ามาในงาน
“แล้วคนสวยนี่ใครกัน...”
คุณมานะหันไปสนใจเดียร์น่าที่มากับเขา
“สวัสดีค่ะ ดิฉันเดียร์น่าค่ะ”
“เธอเป็นพรีเซนเตอร์คนใหม่ของบริษัทเราครับ”
“จริงเหรอเนี่ย! ไปหาที่ไหนมาพรีเซนเตอร์ทั้งสวยทั้งสง่าแบบนี้ ถ้าไม่หวงเกินไปอาขอจองตัวด้วยได้ไหม โครงการบ้านของอาก็กำลังต้องการพรีเซนเตอร์คนใหม่เหมือนกัน”
“ต้องขอโทษด้วยครับ เธอคงงานยุ่งจนไม่มีเวลาไปรับงานอื่นอีกแล้ว”
“ฮ่าฮ่าฮ่า อาเข้าใจ”
เดียร์น่าที่ฟังอยู่อยากจะตอบรับงานนั้นเหลือเกินเผื่อจะได้ยกเลิกงานกับเมฆาถ้าได้งานใหม่
จากนั้นก็มีนักธุรกิจมากหน้าหลายตาวนเวียนเข้ามาทักทายเมฆา ซึ่งเมฆาก็แนะนำเดียร์น่าให้กับทุกคนได้รู้จักจนเดียร์น่าเริ่มรู้สึกผ่อนคลายเมื่อไม่มีใครพูดถึงเรื่องข่าวต่างๆของเธอเลยสักคน
“นี่สินะพรีเซนเตอร์คนใหม่ที่ลุงได้ยินจากเพื่อนๆ ฮ่าฮ่า สวยสมคำล่ำลือจริงๆ”
คุณคมกฤษ บิดาของคิรินเดินเข้ามาทักทายพร้อมกับมองเดียร์น่าอย่างไม่พอใจทั้งๆที่หัวเราะออกมาอย่างนั้น เขารู้จักเดียร์น่าเพราะข่าวหน้าหนึ่งในหน้าบันเทิงเมื่อเช้า เมื่อมันส่งผลกระทบต่อลูกสาวของเขาโดยตรง แต่ที่เขาคิดไม่ถึงคือการที่เมฆากล้าพานางบำเรออย่างเดียร์น่ามาเปิดตัวที่นี่ถึงแม้จะในฐานะพรีเซนเตอร์ก็ตามที
“ว่าแต่...งานใหญ่แบบนี้หลานควรมากับคู่หมั้นแบบลูกสาวอาไม่ใช่เหรอ หลานน่ะอีกไม่นานก็ต้องแต่งงานกับลูกสาวอาแล้วนะ เรื่องอื่นๆควรละเว้นได้แล้ว ลูกผู้ชายด้วยกันอาเข้าใจแต่ก็ให้มันเงียบๆหน่อยก็ดี หึหึ อาไปล่ะ”
พูดจบคุณคมกฤษก็เดินจากไป ปล่อยให้เมฆาได้แต่ยืนนิ่งกับสิ่งที่คุณคมกฤษพูดออกมา ส่วนเดียร์น่าตอนนี้แทบทำตัวไม่ถูก ยิ่งรู้ว่าเขามีคู่หมั้นแล้วเธอยิ่งรู้สึกผิดหวัง
“เดียร์น่า...”
และเสียงเรียกเดียร์น่าก็ดังขึ้น พอหันไปมองเดียร์น่าถึงกับไม่พอใจทันทีที่เจอเรวัติที่นี่
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ...”
เรวัติบอกขึ้นพร้อมกับมองเมฆาอย่างไม่ค่อยพอใจ
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”
เดียร์น่ารีบหันหน้าหนีเมื่อดันรู้สึกอยากร้องไห้กับทุกสิ่งที่เธอเจอมาแล้วเรวัติที่เป็นเจ้าของต้นสังกัดเธอแทบไม่ออกมาปกป้องเธอเลย
“ขอโทษกับสิ่งที่เธอต้องเจอ แต่เรามาคุยกันเถอะนะ”
เรวัติที่รู้ตัวว่าเขาผิดพยายามจะเดินเข้ามาหาเดียร์น่าแต่เมฆาเดินมาขวางเอาไว้ก่อน เมื่อเดียร์น่ากำลังรู้สึกแย่กับการเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนี้
“เธอบอกว่าไม่อยากคุย คุณควรเคารพในสิ่งที่เธอพูดนะ”
เมฆาบอกขึ้นพร้อมกับมองเรวัติอย่างไม่พอใจ ซึ่งเรวัติเองก็ชักสีหน้ากลับเพราะกว่าเขาจะหาตัวเดียร์น่าเจอและตามมาที่นี่มันไม่ใช่ง่ายๆเลย
“ขอโอกาสให้ฉันได้อธิบายสักครั้งนะเดียร์น่า แค่ครั้งเดียวก็พอ”
เดียร์น่าหันกลับไปมองเรวัติที่มองมาที่เธออย่างขอร้อง ก่อนเธอจะมองเมฆาที่ยืนมองมาที่เธออยู่
“ก็ได้...เดี๋ยวฉันมานะ”
เดียร์น่าหันไปบอกเมฆาที่ยืนกัดฟันแน่นอย่างพยายามอดทนไม่เข้าไปยุ่งกับสิ่งที่เดียร์น่าตัดสินใจ เขามองตามร่างบางที่เดินนำเรวัติออกไปอีกทางด้วยความเป็นห่วง
“ขอโทษกับสิ่งที่เธอต้องเจอนะ...”
พอเดินออกมาไกลจากคนในงานแล้ว เรวัติก็เอ่ยขอโทษขึ้นมาอีกครั้ง เดียร์น่าที่เดินอยู่หยุดนิ่งอย่างพยายามระงับความโกรธที่เธอมีต่อเขากับคนของเขา เธอสร้างเงินสร้างงานและรายได้มหาศาลให้กับเขามาตั้งกี่ปี แต่เขากลับไม่ออกมาปกป้องเธอเลยสักนิดจนทำให้ชีวิตของเธอตกต่ำ
“ขอโทษเหรอ...คุณทำได้แค่นี้เองเหรอ?”
เดียร์น่าหันมามองเขาอย่างโกรธเคือง
“ฉันขอโทษที่ทำอะไรไม่ได้เลย ฉันเองก็ต้องปกป้องบริษัทเหมือนกัน ให้โอกาสฉันสักครั้งได้ไหม กลับไปทำงานกับฉันแล้วฉันจะทำให้เธอโด่งดังกว่าแต่ก่อน ฉันสาบานเลยว่าจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นกับเธออีกเด็ดขาด...นะเดียร์น่า”
เรวัติบอกขึ้นเมื่อเขาคิดจะปั้นเดียร์น่าขึ้นมาใหม่อีกครั้ง และเขาจะยอมทุ่มสุดตัวเพื่อให้เธอกลับมาเป็นดาวเด่นซึ่งเขาคิดว่าเขาทำได้แน่นอน
ส่วนเดียร์น่า พอได้ยินคำขอโทษและเห็นท่าทีจริงจังของเรวัติเธอถึงกับเริ่มลังเล เมื่อชีวิตก่อนที่จะเจอกระแสข่าวพวกนั้นมันช่างดีเหลือเกิน เธอได้รับการดูแลประดุจเจ้าหญิงจากบริษัทของเขา จนอดคิดไม่ได้ว่าถ้ากลับไปชีวิตเธออาจไม่ต้องมาดิ้นรนตกต่ำแบบตอนนี้ก็ได้
“นะ...ฉันให้เวลาเธอคิดและตัดสินใจก็ได้...อ้อ แล้วฉันจะให้เธอเป็นคนร่างสัญญาทุกอย่างขึ้นมาเอง ขอแค่กลับมาทำงานกับฉัน...นะเดียร์น่า”
เดียร์น่ามองเรวัติอย่างคิดหนัก เธอจะยอมกลับไปหรือเดินหน้าต่อดีตอนนี้เธอเริ่มลังเลแล้ว
“งั้น...ขอเวลาให้ฉันคิดหน่อยแล้วกัน...”
“ได้สิๆๆๆ ขอแค่เธอกลับมาทุกอย่างจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมนะ ไม่สิ ดีกว่าเดิมแน่นอน”
เรวัติพูดออกมาอย่างมั่นใจเมื่อเขาวางแผนทุกอย่างเอาไว้หมดแล้ว พอเดียร์น่าตอบตกลงเซ็นสัญญาเขาจะจัดการแถลงข่าวของเดียร์น่าทั้งหมดซึ่งแน่นอนว่าทุกอย่างต้องกลับมาขาวสะอาดเพราะเดียร์น่าไม่ได้ทำเรื่องไม่ดีพวกนั้น ทุกอย่างจะถูกตีเป็นการใส่ร้ายและเข้าใจผิดทั้งหมด
ส่วนทางด้านเมฆาก็ต้องรับแขกที่เข้ามาทักทายพูดคุยจนแทบไม่มีเวลาได้พักเมื่อใครๆต่างก็อยากสานสัมพันธ์กับเขา เขารีบเดินปลีกตัวออกมาเมื่อเห็นว่าคนเริ่มหันไปสนใจบนเวทีแล้ว
“สวัสดีค่ะ คุณเมฆา...ใช่ไหมคะหรือเมฆินทร์...”
อยู่ดีๆก็มีสาวสวยเดินเข้ามาหาแล้วเอ่ยทักทายขึ้นพร้อมทำท่าไม่แน่ใจว่าที่คุยด้วยคือเมฆาหรือเมฆินทร์กันแน่
“ผมคิดว่าคุณรู้”
เมฆาพูดขึ้นแค่นั้นเพราะถ้าเธอเคยเจอน้องชายของเขาแล้ว แน่นอนว่าเธอดูออก
“หึหึหึ ไม่เหมือนกันจริงๆด้วย คามิเลีย ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณเมฆา”
“เช่นกันครับ”
จากนั้นสาวสวยนามคามิเลียก็ชวนเมฆาคุย ซึ่งเธอเคยเป็นอดีตคู่คาของเมฆินทร์ทั้งสองเลยคุยกันอย่างสนุกสนานพร้อมดื่มไปด้วย จนเมฆาเริ่มเมาเพราะปกติเขาไม่ดื่มเยอะขนาดนี้ เดียร์น่าที่เดินหาเขาจนทั่วและมาเจอเขายืนพูดคุยยิ้มแย้มอยู่กับสาวสวยถึงกับรู้สึกหมั่นไส้ ทีกับเธอเขาเอาแต่นิ่งขรึมจนเธออึดอัด
“นี่คุณ! นึกว่าไปไหนแล้ว”
เดียร์น่าเดินเข้ามาแล้วพูดขึ้นก่อนจะตวัดตามองไปยังคามิเลียอย่างไม่เป็นมิตร
“หือ? สาวสวยคนนี้ใครกันคะ”
คามิเลียถามขึ้นพร้อมกับมองเดียร์น่าอย่างท้าทาย สายตาที่มองนางแบบสาวบ่งบอกว่าไม่ได้โกรธกับท่าทีที่เธอแสดงออกเลย
“พรีเซนเตอร์คนใหม่ของดานิส เดียร์น่า...”
เมฆาแนะนำขึ้นพร้อมกับมองเดียร์น่าอย่างสังเกตเมื่อเธอหายไปเป็นชั่วโมงกับผู้ชายคนนั้น บางทีมันอาจมีอะไรเกิดขึ้นก็เป็นได้
“เหรอคะ...คามิเลีย...ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
คามิเลียเดินเข้ามาหาพร้อมยกมือขึ้นมาเพื่อขอจับทักทายซึ่งเดียร์น่า
“ยินดีเช่นกันค่ะ”
สองสาวมองจ้องกันโดยที่เดียร์น่านั้นมองคามิเลียอย่างท้าทายแต่คามิเลียกลับตรงกันข้ามเมื่อสองตากลมสั่นระริกดูตื่นเต้น
“คงต้องไปทำงานต่อแล้ว เราคงต้องขอตัว”
เมฆาที่เห็นแบบนั้นเดินเข้ามาคว้ามือของเดียร์น่าแล้วเอ่ยลาทันที ทำเอาคามิเลียได้แต่มองตามอย่างเสียดายส่วนเดียร์น่ากลับรู้สึกไม่พอใจเมฆาอย่างหาสาเหตุไม่ได้
“ปล่อยได้แล้วน่า!”
เธอบอกพร้อมกับดึงมือกลับ ส่วนเมฆาได้แต่มองเดียร์น่าอย่างพิจารณาจนเดียร์น่าอึดอัด
“ทำไม หรือไม่พอใจที่ฉันเข้าไปขัดจังหวะกับผู้หญิงคนนั้นล่ะ”
“พูดอะไรของคุณ แล้วผู้ชายคนนั้นล่ะเป็นใคร?”
ทั้งสองมองจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใครจนลืมสถานะที่มีต่อกันไปเสียสนิทเพราะถ้าใครมาเจอก็คงคิดไปว่าหึงหวงกันอยู่เป็นแน่
“เจ้านายเก่าฉัน”
พอได้ยินแบบนั้นเมฆาก็เข้าใจทันที
“คุณจะกลับไปก็ได้นะ ผมอนุญาต”
พูดจบเขาก็หันหลังเดินหนีเธอไปโดยมีเดียร์น่ามองตามอย่างไม่อยากเชื่อว่าเขาจะไม่ยอมฟังเธอเลย เมฆาเดินกลับออกมาจากงานก่อนจะบอกให้คนขับรถโทรเรียกคนอื่นมารับเขากลับคอนโดแล้วให้คนขับรถรอรับเดียร์น่ากลับ
“ไปไหนแล้วเนี่ย! โอ๊ย อีตาบ้าเอ้ย!”
เดียร์น่าที่เดินตามหาทั่วงานแต่กลับไม่เจอเมฆา เธอไม่รู้ว่าเขาโกรธอะไรเธอถึงเดินหนีไปแบบนั้น จนกระทั่งคนขับรถเดินเข้ามาหาเธอ
“คุณเดียร์น่าครับ บอสกลับไปแล้วสั่งให้ผมคอยอยู่ส่งคุณเดียร์น่าครับ”
“ห๊ะ? กลับไปแล้ว?”
“ครับ”
“อีตาบ้า!!!”
เดียร์น่าพูดขึ้นพร้อมกับสีหน้าโกรธเคือง ก่อนจะเดินตามคนขับรถไปเมื่อเธอก็ไม่มีอารมณ์อยู่ต่อแล้วเหมือนกัน
- Writer
