เขาอุ้มร่างสะอึกสะอื้นอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ราวกับว่าคนหมดลมหายใจไว้บนที่นอนกว้างไม่ได้สนใจว่าร่างหล่อนกับเขาจะเปียกปอนหยาดน้ำจนเปียกไปถึงที่นอนอ่อนนุ่ม...
ร่างงามราวรูปสลักนางในวรรณคดีสะอื้นไหวจนทรวงอกไหว... หล่อนต่อสู้เขาจนหมดแรงและพ่ายแพ้ถูกเขาครอบครองในอ่างอาบน้ำวนจากุชชี่ ทั้งที่เขาครอบครองหล่อนด้วยความปรารถนาหากหญิงสาวทำท่าจะเป็นจะตายราวกับว่าถูกเขาข่มขืน ยามเมื่อตกเป็นของเขาแล้วก็ทำตัวราวกับว่าตายไปแล้ว...
เพียงเพราะ เขา ไม่ใช่อาเหม็ด
ความเสียใจของหล่อนกลับทำให้เขารู้สึกดี... ความเครียดที่ได้รับนอกบ้านมลายหายหมด... ราวกับว่าเรื่องยากลำบากของชีวิตในวันนี้ไม่เคยได้ย่ามกลายเข้าใกล้ชีวิตเขา
หล่อนทำให้เขารู้สึกดีมากเหลือเกิน...
อาเหม็ดนอนตะแคงข้างหันหน้ามาที่หล่อน มือหนาจับบ่าเนียนที่ไหวสะอื้นแล้วหล่อนสะดุ้งหนีอย่างรังเกียจทั้งที่ร้องไห้ปิ่มจะขาดใจ เขาหัวเราะด้วยเสียงดังของผ
