แม้ตำหนักลืมเลือนจะอยู่ในความควบคุมขององค์ชายห้า ทว่าการเสด็จมาในครั้งนี้คนรู้น้อยลงสักหน่อยย่อมดีกว่าเปิดเผยร่องรอยเป็นวงกว้าง เพราะด้านนอกตำหนักยังมีสายตาของผู้อื่นคอยจับจ้อง อีกอย่างเฉินหว่านอิงกับอู่ซีเจิ้งไม่ปรารถนาให้ผู้ใดเข้ามารบกวนในยามที่ทั้งสองใช้เวลาร่วมกัน
ดังนั้นตั้งแต่องค์ชายห้าเสด็จมาถึง หลิวซูสั่งปิดประตูตำหนักหลัก ผู้ที่สามารถเข้าไปรับใช้ทั้งสองพระองค์ได้มีเพียง เป่าหลิงกับองครักษ์มู่ซึ่งแฝงกายอยู่ข้างตำหนักเท่านั้น กระทั่งเซิ่งหมัวมัวกับท่านหมอฉือยังไม่อาจเข้าใกล้เรือนพำนักชั้นใน แน่นอนลึกๆ ในใจของบรรดาสาวใช้ทั้งหลายมีความสงสัยไม่น้อย ทว่าพวกนางล้วนผ่านการอบรมจากเซิ่งหมัวมัวย่อมรู้ว่าควรทำหรือไม่ควรทำสิ่งใด เมื่อไม่อาจเข้าไปรับใช้พระชายาถึงตำหนักชั้นในได้ต่างพากันก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่อื่นด้วยท่าทีเบามือเบาเท้าเช่นเดิม เพราะถึงอย่างไรสถานที่อย่างตำหนักลืมเลือนแห่งนี้มีง
