บทที่ ๑๕ ห่วงหา

2316 Words

ไม่ว่าในหัวของอู่ซีเจิ้งคิดจัดการกับพี่น้องคนใด พระชายาเอกผู้อยู่อีกตำหนักหนึ่งหาได้รู้เห็นแม้แต่น้อย นางเพียงตระเตรียมทุกอย่างเอาไว้ ไม่ยอมให้ตนต้องอดตายไปกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น ทว่าแม้ระยะนี้จะขยันรดน้ำผักในแปลงแค่ไหน เปลวแดดร้อนแรงก็แผดเผาจนพืชผักบางส่วนตายและเติบโตช้าไปอยู่ดี แต่ถึงกระนั้นคงดีกว่าไม่ทำสิ่งใดเลย พอแล้วเสร็จจากงานที่ทำอยู่ประจำ เฉินหว่านอิงถอดชุดหญิงชาวบ้านออก อาบน้ำล้างตัวแล้วถึงหันมาสวมเสื้อผ้าโปร่งบางที่เหมาะกับฤดูร้อน นอนเอนกายบนตั่งหยิบตำรามาอ่านฆ่าเวลา ส่วนบรรดาสาวใช้กำลังทำงานในส่วนของตนอย่างขะมักเขม้น เป่าหลิงตรวจบัญชีรายเดือนของตำหนัก เป่าถิงกับเป่าถงกำลังเรียนรู้การเย็บปัก เป่าซุนเป่าซินนั้นถูกเซิ่งหมัวมัวพาตัวไปเรียนรู้การทำอาหารอยู่ในโรงครัว ส่วนคนอื่นที่นางรับไว้ต่างมีหน้าที่ของตัวเอง ดูแล้วชีวิตความเป็นอยู่ในระยะนี้เรียบง่ายเป็นอย่างยิ่ง แต่ไม่รู้เ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD