ตอนที่ 4
1487 Words
วันเวลาผ่านไป ทั้งสองครอบครัว รวมถึงเด็กทั้งสี่คน ก็มีความสนิทสนมกันจนเป็นเหมือนคนในครอบครัวเดียวกัน มีกิจกรรมร่วมกันเสมอ ทุกวันหยุดเด็กทั้งสี่ก็จะไปรวมตัวกันอยู่บ้านใดบ้านหนึ่ง
"พี่ธีมขา พรุ่งนี้ปิดเทอมแล้ว นินาอยากว่ายน้ำจังเลยค่ะ ขอไปว่ายที่บ้านพี่ธีมได้ไหมคะ สระบ้านพี่ธีมสวยกว่าบ้านนินาอ่ะ"
"ได้สิ เตรียมชุดมาให้พร้อมนะ แล้วเราว่ายน้ำเป็นหรือยัง"
"นินาว่ายเป็นแล้วค่ะ แต่พี่วีด้ายังว่ายไม่เป็นเลย พี่วีด้าไม่ค่อยชอบเรื่องออกกำลังกาย ชอบเข้าครัวช่วยคุณแม่มากกว่าค่ะ พี่ธามเป็นนักกีฬาว่ายน้ำช่วยสอนพี่วีด้าหน่อยได้ไหมคะ ปีหน้าขึ้นเกรดหก พี่วีด้าต้องเรียนว่ายน้ำด้วย เมื่อตอนเกรดสองมีเรียน พี่วีด้าก็ทำได้แค่เกาะโฟมตีขาไปตีขามาแค่นั้นเองค่ะ ได้เกรดซีมาด้วยความเห็นใจของทีชเชอร์ด้วยแหละ" นิรนาเจื้อยแจ้วนินทาพี่สาวไปในตัวด้วย
"นินา ไม่ต้องมานินทาพี่เลยนะ ก็พี่ไม่ค่อยชอบเรื่องพวกนี้นี่"
"โอ๋ โอ๋ ไม่โกรธน้องน๊า ว่าไงคะพี่ธาม สอนพี่วีด้าได้ไหมคะ"
"ได้สิ แต่พี่ดุนะ"
"พี่สอนให้เองก็ได้ พี่ใจดีกว่าพี่ธามเยอะ"
"ไม่ต้องเลยค่ะ ให้พี่ธามสอนดีกว่า พี่ธีมมาว่ายแข่งกับนินาให้ชนะก่อนเถอะ"
"ได้เลยยัยเปี๊ยก คนแพ้ต้องอดกินของว่างทั้งวันเลยนะ"
"ได้เลย เรื่องกินไว้ใจนินาได้เลย"
หลังจากกลับจากสอบที่โรงเรียนวันสุดท้ายเสร็จ นิรนาก็ค้นหาชุดว่ายน้ำทั่วตู้เสื้อผ้า ทั้งของตัวเองและของพี่สาว ถ้ารอให้พี่สาวเก็บคงจะไม่ได้ไปว่ายน้ำ รายนั้นยิ่งไม่ชอบกีฬาใด ๆ ทั้งสิ้น
"คุณแม่ขา ชุดว่ายน้ำพี่ด้าอยู่ไหนคะ พรุ่งนี้เราจะไปว่ายน้ำที่บ้านพี่ธีมกันค่ะ"
"อยู่ลิ้นชักตู้เสื้อผ้า ชั้นล่างสุดจ้า แล้วพี่เขาจะยอมไปว่ายด้วยหรือ"
"ยอมอยู่แล้วค่ะ พรุ่งนี้พี่ธามจะสอนพี่ด้าว่ายน้ำด้วย พี่ธามเป็นนักกีฬาว่ายน้ำ เก่งสุดยอดเลยค่ะ ไม่อยากจะโม้เลย ปีที่แล้ว 3 เหรียญทอง ปีนี้ก็ได้อีก 4 เหรียญทอง นี่ถ้าพี่ธามลงได้ทุกประเภทก็คงกวาดมาหมดแหละค่ะ พอดีโรงเรียนให้ลงได้แค่ 4 ประเภท แล้วปีหน้าพี่ด้าเกรดหกแล้ว ต้องเรียนว่ายน้ำด้วย ยังไงก็คงต้องว่ายให้เป็นแหละค่ะ ว่าแต่ชุดว่ายน้ำพี่ด้าไม่ได้ใส่มาเป็นปีแล้ว จะยังใส่ได้ไหมคะ" นิรนาพูดยาวเป็นต่อยหอยจนคุณแม่ฟังแทบไม่ทัน
"พูดช้า ๆ ก็ได้ลูก แม่ก็ลืมไปเลย ป่านนี้ก็คงใส่ไม่ได้แล้วล่ะ พี่ด้าใส่ครั้งสุดท้ายเมื่อตอนไปทะเลเมื่อ 3 ปีก่อน"
"งั้นคุณแม่ พาออกไปซื้อหน่อยได้ไหมคะ นิก็อยากได้ชุดใหม่อยู่เหมือนกัน นิอยากได้ลายเอลซ่าค่ะ เบื่อซินเดอเรล่าแล้ว พี่ด้า! พี่ด้า! ไปห้างซื้อชุดว่ายน้ำใหม่กันค๊าาาา" นิรนาออดอ้อนให้คุณแม่พาออกไปซื้อชุดว่ายน้ำใหม่ และในประโยคหลังได้ตะโกนเรียกพี่สาวเพื่อไปห้างสรรพสินค้ากัน
"ยัยน้องจะตะโกนเสียงดังทำไม พี่อยู่แค่นี้เอง เฮ้อ! พี่ไม่อยากว่ายน้ำเลย พี่ไม่ชอบอ่ะ"
"โธ่ พี่ด้าพรุ่งนี้พี่ธามจะสอนว่ายน้ำให้พี่ด้าเองเลยน๊า ไม่อยากเรียนกับพี่ธามจริง ๆ หรือ นักกีฬาโรงเรียนเลยนะคะ" นิรนารู้ว่าพี่สาวแอบปลื้มพี่ชายข้างบ้านคนนี้อยู่ จึงมิวายออกแรงช่วยพี่สาวเต็มที่
"น้องพูดอะไรก็ไม่รู้" วิรดามีอาการเขินอายหลังจากถูกน้องสาวแซว
"สองสาวพร้อมกันยังคะ แล้วด้าเป็นอะไรจ๊ะ หน้าแดงเชียว" คุณศรีฟ้าได้ยินก็หันไปหยอกลูกสาวคนโตให้ได้อายเพิ่มอีก ผู้เป็นแม่ก็รู้อยู่แล้วว่าลูกสาวคนนี้ปลื้มพี่ชายข้างบ้านขนาดไหน แต่เวลาอยู่ใกล้ชายหนุ่มกลับไม่ค่อยกล้าพูดด้วย
"พร้อมแล้วค่ะคุณแม่"
"แคร์ เรียกลุงชมเตรียมออกรถเลย และฝากบอกป้านิดด้วยว่าเย็นนี้ไม่ต้องตั้งโต๊ะอาหารนะ เดี๋ยวจะนัดคุณวิชาญที่ห้าง แล้วทานข้าวเข้ามาเลย"
วันรุ่งขึ้นหลังอาหารเช้า คุณศรีฟ้าก็รีบมาส่งลูกสาวทันทีเพราะทนต่อคำรบเร้าของนิรนาไม่ไหว
"คุณแม่ขา น้องอยากไปว่ายน้ำที่บ้านพี่ธีมแล้ว วันนี้น้องท้าแข่งว่ายน้ำกับพี่ธีมไว้ด้วย พี่ธีมไม่รู้จักนินาซะแล้ว"
"แต่นี่ยังเช้าอยู่เลยนะลูก จะไม่รบกวนพี่เขาหรือ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าพี่เขายังไม่เสร็จ เดี๋ยวน้องกับพี่ด้านั่งเล่นของเล่นรออยู่ที่บ้านพี่เขาก็ได้"
"จ้า ๆ เตรียมของว่ายน้ำพร้อมแล้วใช่ไหมจ๊ะ"
"น้องเตรียมของตัวเองและของพี่ด้าพร้อมตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค๊า"
บ้านกุลพิทักษ์โรจน์
"มากันแล้วหรือจ๊ะน้องฟ้า เด็ก ๆ ตาธีมชะเง้อแล้วชะเง้ออีก ถามอยู่นั่นแหละว่าเมื่อไหร่น้องจะมา" คุณวิสาเจ้าของบ้านทักทายแขกทั้งสามคน
"พอกันเลยค่ะ ยัยนินาก็เร่งยิก ๆ อยากจะมาว่ายน้ำแล้ว"
"สวัสดีค่ะ คุณน้า" เด็กหญิงทั้งสองกล่าวพร้อมกัน
"สวัสดีครับน้าฟ้า" ธีรมารีบวิ่งออกมาต้องรับเด็กหญิง พร้อมกล่าวสวัสดีคุณแม่ของพวกเธอ
"ถ้างั้นฟ้าขอตัวก่อนนะคะ วันนี้จะเข้าไปดูร้านสาขาใหม่หน่อยค่ะ น้าฝากน้องสองคนด้วยนะธีม" ประโยคแรกกล่าวกับคุณวิสา และหันไปกล่าวประโยคหลังกับเด็กชาย
"ยินดีเลยครับน้าฟ้า"
หลังจากที่ทั้งสี่คนเปลี่ยนชุดว่ายน้ำเสร็จ ฤทธิ์ธาก็สอนว่ายน้ำให้กับวิรดา โดยเด็กหญิงตั้งใจฝึกว่ายน้ำกับผู้สอนเป็นอย่างมาก ด้วยกลัวว่าฤทธิ์ธาจะรำคาญตน หากไม่ตั้งใจฝึก
"ดีมากวีด้า พี่จับมือไว้แล้วตีขามาเรื่อย ๆ เลย ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวสุดขอบสระแล้วพักได้"
"ทำไมเรียนกับพี่ธามมันง่ายกว่าเรียนกับครูเยอะเลยคะ" วิรดาเอ่ยกับฤทธิ์ธาเมื่อถึงตีขาถึงขอบสระ แต่ในใจก็คิดว่าคงเป็นเพราะคนสอนนี่แหละ ก็คนมันกลัวพี่ธามจะไม่พอใจอ่ะ
"เดี๋ยวพักทานของว่างกันก่อนนะ ป้าลีเอามาจัดไว้ที่โต๊ะให้แล้ว"
ด้านของนิรนาและธีรมาที่มีการนัดท้าแข่งว่ายน้ำกันนั้น
"พี่ธีมมาแข่งเลย อย่าลืมนะใครแพ้อดของว่างด้วย ไม่ต้องมองพี่วีด้ามากหรอก พี่ธามคงดูแลได้แน่นอน"
"ได้ มาเลย ไปกลับ 2 รอบนะ เริ่ม.."
"โธ่ ก็พี่ธีมแก่กว่านินา ตัวก็ยาวกว่า ก็ต้องชนะสิ แต่ก็ชนะแค่นิดเดียวเองนะ ลองตัวเท่ากันนินาไม่มีทางแพ้หรอก" เมื่อตัวเองแข่งแพ้ก็เริ่มพาล หาเหตุผลมาเข้าข้างตัวเอง เพราะตอนแรกออกตัวซะแรง มั่นใจมากว่าจะชนะ
"ยัยเปี๊ยกแพ้แล้วพาลนะ เป็นคนท้าพี่เองไม่ใช่หรือ"
"ก็ได้ แพ้ก็แพ้ นินาไปเปลี่ยนชุดแล้วนะ"
"ธีม แล้วนินาไปไหนแล้วล่ะ" พี่ชายเอ่ยถามน้องชาย เมื่อเห็นน้องชายเดินมานั่งทานของว่างเพียงคนเดียว
"โอ๊ย แข่งแพ้แล้วพาล งอนไปเปลี่ยนชุดแล้ว"
"แล้วธีมจะเล่นต่อไหม วีด้าล่ะครับ เล่นต่อไหม" ประโยกแรกเอ่ยถามน้องชาย แล้วหันไปถามเด็กสาวต่อ
"เอ่อ.. น้องไม่เล่น วีด้าก็เลิกเลยดีกว่า"
"เอางั้นก็ได้ แล้วพรุ่งนี้มาเรียนต่ออีกนะ อีกสัก 2-3 ครั้งก็น่าจะว่ายเองได้แล้ว"
"ค่ะ งั้นวีด้าขอไปเปลี่ยนชุดกับน้องก่อนนะคะ"
"วีด้าน่ารัก เรียบร้อยดีเนอะ พี่ธามว่าไหม ไม่เหมือนยัยเปี๊ยก พูดมาก เถียงก็เก่ง ม้าดีกะโหลกชัด ๆ ไม่รู้เป็นพี่น้องกันได้ยังไง" ธีรมากล่าวชื่นชมวิรดาและบ่นเรื่องนิรนาให้พี่ชายฟัง
"ทำไมไปว่าน้องยังงั้นล่ะ นินาก็น่ารักไปตามวัยของเขา หรือว่าน้องแย่งนายพูด จนนายพูดไม่ทัน"
"พี่ก็..พูดไปเรื่อย"
"ระวังอย่าไปนินทานินาให้วีด้าฟังล่ะ รายนั้นรักน้องจะตาย จะพาลโกรธนายไปด้วย"
"รู้ครับ ถึงได้ให้เดินไปก่อนไง"
- Writer
