ตอนที่ 2
1304 Words
บ้านของธีรมากับนิรนาอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน ซอยเดียวกัน บ้านของเธออยู่ต้นซอย บ้านของธีรมาอยู่ท้ายซอย โดยมีบ้านหลังใหญ่อีกหลังหนึ่งคั่นกลางอยู่
จุดเริ่มต้นของความรู้จัก เกิดจากวันหนึ่งไม่มีใครอยู่บ้านเลย มีเพียงนิรนา ในขณะนั้นอายุ 7 ขวบ วิรดา อายุ 9 ขวบ และพี่แคร์ ซึ่งเป็นพี่เลี้ยงของพวกเธอ ตอนนั้นนิรนาเกิดอยากจะกินไอศครีม และในตู้เย็นก็ไม่มีหลงเหลืออยู่เลย นิรนาเลยชวนพี่แคร์ให้พาเดินออกไปซื้อไอศครีมที่ 7-11 หน้าหมู่บ้าน
"พี่แคร์ น้องอยากกินไอติม พาไปเว่นหน่อยนะคะ" นิรนาเข้าไปกอดแขนประจบพี่เลี้ยง
"วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลย เราจะไปกันยังไงล่ะคะ รอคุณแม่ หรือลุงชมกลับมาก่อนได้มั๊ยคะ อีกไม่นานก็จะกลับกันมาแล้วค่ะ" พี่แคร์เห็นว่าวันนี้อยู่บ้านกันแค่สามคน จะไปกันสองคน ทิ้งวิรดาไว้คนเดียวก็ไม่ได้ ปกติที่บ้านจะมีป้านิด แม่บ้านเก่าแก่แสนใจดี และลุงชมคนรถควบหน้าที่ดูแลสวน แต่วันนี้ป้านิดลาไปธุระ ส่วนลุงชมก็ขับรถให้คุณศรีฟ้าที่วันนี้เดินทางไปหลายที่เลยไม่สะดวกขับรถเอง
"พี่แคร์ขา เราก็ล็อคบ้านแล้วก็เดินไปกันสามคน แปปเดียวก็ถึง แค่หน้าหมู่บ้านเอง น้องจะเดินเอง พี่แคร์ไม่ต้องอุ้มน้องหรอก พี่ด้าก็อยากกินติมกับน้องเหมือนกันเนอะ" นิรนายังคงอ้อนพี่เลี้ยงต่อ ประโยคหลังหันไปหาพี่สาว เพื่อหาแนวร่วม
"แน่ใจนะว่าจะเดินเองได้ ไปหน้าหมู่บ้านมันก็ไม่ใกล้นะนินา ปกติเดินนิดเดียวก็บ่นเหนื่อยให้อุ้มตลอด" วิรดาหันไปถามน้องสาว
"น้องแน่ใจมากที่ซู๊ดเลยค่ะ" พูดจบนิรนาก็รีบวิ่งไปหาพี่สาว แล้วหอมแก้มประจบ
"พี่แคร์ขา งั้นเราก็เดินไปกันสามคนก็ได้ค่ะ ช่วยกันจูงนินาเดินไปเซเว่นกัน" วิรดาพูดกับพี่เลี้ยงเพื่อพานิรนาออกไปซื้อไอศครีม
"ก็ได้ค่ะ เตรียมตัวไปกันเลยยยย" พี่เลี้ยงตอบกลับ
"ว้าว ดีใจจัง น้องรักพี่ด้า พี่แคร์ ที่ซู๊ดเลย" เด็กหญิงดีใจรีบพูดเอาใจทั้งพี่สาวและพี่เลี้ยง
ระหว่างพี่เลี้ยงล็อคประตูบ้าน นิรนาก็ยืนรอจูงมืออยู่กับวิรดา พอล็อคประตูบ้านเสร็จ พี่เลี้ยงก็เข้ามาจูงมืออีกข้างหนึ่งของนิรนา ทั้งสามพากันเดินออกจากรั้วบ้านมาอยู่ที่มุมถนน มองซ้ายมองขวาเพื่อพาเด็กหญิงตัวน้อยข้ามถนน เพื่อมุ่งหน้าไปร้านสะดวกซื้อหน้าหมู่บ้าน ก็เห็นรถยนต์คันหนึ่งแล่นออกมาจากในซอย จึงหยุดรอให้รถไปก่อน ทว่ารถคันดังกล่าวก็มาหยุดอยู่หน้าทั้งสามคน
ภายในรถที่แล่นออกมาจากในซอย มีเด็กชายสองคนนั่งอยู่ด้านหลัง เพื่อออกไปทานข้าวกับพ่อแม่ที่นัดหมายกันไว้ที่ร้านอาหาร โดยมีคนขับรถชื่อลุงพร
"ลุงพรครับ ลองจอดรถถามผู้หญิงสามคนนั้นได้มั๊ยครับ ว่าเขาจะไปไหนกัน ถ้าไปหน้าหมู่บ้าน เราให้พวกเขาติดรถไปกับเราก็ได้ เพราะกว่าจะถึงหน้าหมู่บ้านก็ไกลเหมือนกัน" ธีรมาผู้เป็นน้องได้เอ่ยบอกกับคนขับรถ เนื่องจากเห็นว่ามีเด็กผู้หญิงที่ดูบอบบางสองคน มีผู้ใหญ่แค่คนเดียว เดินข้ามถนน อาจเกิดอันตรายได้
"หนู ๆ จะเดินไปไหนกันรึ" ลุงพรลดกระจกฝั่งข้างคนขับลงและเอ่ยถามพี่เลี้ยงของเด็กหญิงทั้งสอง
"จะพาคุณหนูออกไปซื้อของหน้าหมู่บ้านค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นขึ้นรถมา เดี๋ยวลุงไปส่งให้ เป็นทางผ่านอยู่แล้ว"
"ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวพาคุณหนูเดินไปเรื่อย ๆ แดดก็ไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่" พี่เลี้ยงตอบปฏิเสธไป เนื่องจากไม่ได้รู้จักกัน ก็กลัวอันตรายกับคุณหนูทั้งสอง
"พี่ไปด้วยกันนี่แหละ ตัวเล็กทั้งสองคนจะเดินไหวหรือ หน้าหมู่บ้านก็ไม่ใช่ใกล้ ๆ ไม่ต้องกลัวหรอก บ้านเราอยู่ท้ายซอยนี่เอง" ธีรมาลดกระจกลง และเอ่ยชวนทั้งสามอีกครั้ง
"พี่แคร์ เราไปกับพี่เขากันเถอะ น้องเริ่มขี้เกียจเดินแล้ว นะ นะ พี่ด้า ไปกับเขาเถอะ" นิรนาเห็นพี่ชายใจดีชวนขึ้นรถด้วยก็รู้สึกประทับใจ บวกกับความขี้เกียจเดิน จึงขอให้พี่สาวกับพี่เลี้ยงขึ้นรถไปกับเขา
"ก็ได้ค่ะ รบกวนด้วยนะคะ" พี่เลี้ยงตอบตกลง พร้อมเปิดประตูหน้าข้างคนขับ เพื่อขึ้นไปนั่งพร้อมกับคุณหนูทั้งสอง
"ให้น้องสองคนมานั่งข้างหลังก็ได้ครับ ด้านหลังว่าง น้องตัวเล็กนิดเดียวไม่เบียดหรอกครับ" ธีรมาบอกกล่าวกันพี่เลี้ยง
"ได้ค่ะ เดี๋ยวน้องไปนั่งข้างหลังกับพี่ด้านะคะพี่แคร์" นิรนาบอกกับพี่เลี้ยง
"พี่ธามขยับนิดนึง มาขึ้นมาเลยครับ" ธีรมาเปิดประตูรถ พร้อมกับหันไปบอกพี่ชาย และหันกลับมาชวนเด็กหญิงขึ้นรถ นิรนารีบกระโดดขึ้นรถไปนั่งติดกับพี่ชายใจดีทันที และวิรดาก็ตามขึ้นมา พี่เลี้ยงจึงปิดประตูหลัง และเดินกลับไปขึ้นรถด้านข้างคนขับ
"พี่สองคนชื่ออะไรคะ น้องชื่อนินา พี่สาวคนสวยของน้องชื่อวีด้าค่ะ" นิรนาถามชื่อพี่ชายใจดี และแนะนำตัวเองกับพี่สาวให้พี่ชายทั้งสองรู้จัก
"พี่ชื่อธีม ส่วนพี่ชายพี่ชื่อพี่ธามครับ บ้านพี่อยู่หลังสุดท้ายในซอยนี้แหละ เพิ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่นานมานี้ บ้านน้องอยู่หลังไหนครับ วันไหนพี่ว่าง ๆ จะได้ไปเล่นด้วย" ธีรมามองหน้าของวิรดาและเอ่ยถามถึงบ้านของเด็กหญิง
"บ้านเราอยู่ซอยนี้เหมือนกัน หลังที่ยืนรอข้ามถนนนั่นค่ะ" วิรดากล่าวตอบกลับช้า ๆ
"ซื้อของเสร็จแล้ว น้องจะกลับบ้านกันเลยรึเปล่าครับ"
"ใช่ค่ะ ถ้ากลับช้าแล้วคุณแม่มาถึงบ้านก่อน เราจะถูกดุค่ะ" นิรนารีบป้องปากตอบเสียงอ่อยแทนผู้เป็นพี่สาว
"ถึงแล้วค่ะ ขอบคุณพี่ธีม พี่ธาม แล้วก็คุณลุงด้วยนะคะ" วิรดากล่าวขอบคุณ พี่เลี้ยงรีบลงรถมาเปิดประตูให้คุณหนูทั้งสอง
"ขอบคุณค่ะ พี่ธีม พี่ธาม บ๊ายบายค่ะ" นิรนากล่าวขอบคุณและโบกมือบ๊ายบายให้พี่ชายใจดี พร้อมกับเดินลงรถไป
"พี่ธามครับ เราพอมีเวลาเหลือ รอให้น้องสองคนซื้อของเสร็จ แล้วให้ลุงพร วนรถเข้าไปส่งน้องที่บ้านได้ไหมครับ จะให้น้องเดินเองมันก็ไกลอยู่นะครับ"
"ก็ได้ ลุงพรเรารอน้องข้างบ้านสักครู่แล้ววนรถไปส่งทีนะครับ" ฤทธิธาตอบกลับน้องชายและหันไปบอกลุงพรคนขับรถ
ประมาณ 10 นาที ทั้งสามก็เดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อ ธีรมาจึงเปิดประตูรถไปเรียกเด็กหญิง
"วีด้า นินา"
"อ่าว พี่ธีมยังไม่ไปหรือคะ" นิรนาถามกลับน้ำเสียงประหลาดใจ
"พี่รอไปส่งวีด้า กับนินาที่บ้านก่อน"
"ขอบคุณค่ะ พี่ธีมใจดีที่สุดเลย" พูดเสร็จนิรนาก็จูงมือพี่สาวขึ้นรถ
"บ๊ายบายพี่ธีม พี่ธามค่ะ" เมื่อรถหยุดที่หน้าบ้าน สองสาวก็เอ่ยพี่ชายใจดีทั้งสอง
"แล้วพี่จะมาเล่นด้วยที่บ้านนะครับ"
- Writer
