บทที่ 7 ครั้งแรก NC++

2364 Words

"ครั้งแรกของคุณต้องเป็นผม และต้องเป็นผมแค่คนเดียวตลอดไปเท่านั้นฮันน่า" ริมฝีปากได้รูปของไบรอันต์บดขยี้จูบลงบนริมฝีปากของเธออีกครั้ง เขาและเธอเหมือนแม่เหล็กที่ถูกดูดเข้าหากันจริงๆ เพราะต่างคนต่างต้องการในสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังจะมอบให้ "อื้ออออ~" "อื้มมมม!" สองเสียงครางประสานกันอย่างพึงพอใจ กับสัมผัสที่ต่างฝ่ายต่างส่งผ่านออกมาให้กันและกันอย่างไม่ปิดกั้น จุ๊บ! "ไม่ใช่ที่นี้ครับคุณหมอ" ไบรอันต์ถอนจูบออกบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่าชิดใบหู ก่อนที่เขาจะผละตัวเองกลับมานั่งประจำที่ แล้วเหยียบคันเร่งของรถพุ่งตัวออกไปอย่างรีบร้อน ฮันน่าได้แต่นั่งหน้าแดง ตัวแดงอยู่อย่างนั้น มือบางก็พยายามดึงชุดเดรสเกาะอกของตัวเองขึ้นมาปกปิดหน้าอกของตัวเองไว้เช่นเดิม สายตาก็เหลือบมองคนข้างๆเป็นระยะ ไม่นานรถยนต์คันหรูก็หักเลี้ยวเข้ามายังคอนโดของเธอด้วยความรีบเร่ง พรึบ! "อะ! ฉะ ฉันเดินเองได้ค่ะ" พอจอดรถได้ไบรอันต์ก็ไม่รอช้ารีบเดินอ้อมมาเปิดประตูรถ แล้วตวัดร่างแบบบางของฮันน่าขึ้นสู่อ้อมกอดทันที "เกรงว่าจะช้าไปครับ" รอยยิ้มร้ายกระตุกขึ้นบนมุมปาก ก่อนที่สองเท้าจะก้าวยาวๆ พาร่างแบบบางในอ้อมกอดเดินเข้าไปในคอนโดของเธอด้วยความรีบร้อนจนแทบจะทนไม่ไหว "ชั้นไหนครับ" ไบรอันต์ก้มลงถามคนที่อยู่อ้อมกอดเสียงพร่าทันทีที่เข้ามาในลิฟต์ "15 ค่ะ" พอได้คำตอบจากเจ้าของคอนโด เขาก็ไม่รอช้าที่จะกดนิ้วลงไปบนเลขชั้น รอเพียงอึดใจเดียวคนในอ้อมกอดคงได้โดนเขาขย้ำอย่างหนำใจ ติ๊ง! "ห้องไหนครับ" เขาเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นที่ต้องการ ก่อนที่นิ้วเรียวยาวของฮันน่าจะชี้ไปยังห้องริมสุดซ้ายมือ แกร๊ก! "ดะ เดี๋ยวค่ะ คือว่าฉัน…ฉัน..." สองมือดันแผงอกแกร่งออกห่าง เมื่อเข้ามาในห้องเธอกลับรู้สึกกลัวขึ้นมาดื้อๆ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ยังไม่คิดขัดขืนเขาเลยด้วยซ้ำ ฮันน่ากัดริมฝีปากของตัวเองไว้แน่นด้วยความรู้สึกประหม่าไม่น้อย ดวงตาคู่สวยจ้องลึกลงไปในดวงตาคมของเขาด้วยความรู้สึกที่หลากหลายปะปนกันจนมัวไปหมด ทั้งต้องการและกลัวในเวลาเดียวกัน "ผมรู้ ปล่อยมันออกมาฮันน่า" มือหนาวางแนบแก้มเนียนใส ก่อนจะค่อยๆวนนิ้วโป้งไปมาบนแก้มเธอเบาๆ เขารู้ว่าเธอกลัวเพราะนี้เป็นครั้งแรกของเธอ "คุณรู้ใช่ไหมคะ ว่านี้ครั้งแรกของฉัน" ครั้งแรกที่เธอจะยอมมอบมันให้กับเขา คนอื่นจะมองว่าเธอง่ายยังไงเธอก็ไม่แคร์ เธออยากให้คนแรกของเธอคือเขา คนที่เธอเรียกว่ารักแรกพบ และอยากให้เป็นเขาแค่คนเดียวตลอดไป…จะได้หรือเปล่า "ผมจะเป็นคนแรก และต้องเป็นผมคนเดียวเท่านั้น ที่คุณจะทำแบบนี้ด้วยได้…ผมขอนะฮันน่า" พูดจบริมฝีปากได้รูปก็เลื่อนขึ้นจุมพิตแผ่วเบาบนหน้าผากมนของเธอ เดรสเกาะอกของเธอถูกดึงลงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ได้รับความร่วมมือจากเธอจนมันหลุดลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้าของเธอเป็นที่เรียบร้อย ร่างกายสมส่วนเย้ายวนใจปรากฎชัดต่อหน้าเขาอีกครั้ง ทำเอาไบรอันต์ถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างหื่นกระหายไม่ปิดบัง อึก!! "ยะ อย่ามองสิ ฉันก็อายเป็นนะ" สายตาโลมเลียจากเขาทำให้เธอต้องยกมือขึ้นปิดยอดอกไว้ทันที ช่วงล่างก็ยังดีที่มีชั้นในปกปิดไว้อยู่ แต่หน้าอกอวบใหญ่ทั้งสองข้างของเธอมีเพียงสติ๊กเกอร์แปะปิดไว้ที่ยอดประทุมถัดเท่านั้น "สวย" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาของเขาคล้ายคนละเมอ สายตาคมจ้องมองร่างกายกางเปลือยเปล่าของเธอไม่ละสายตา "บอกว่าอย่าบอกแบบนั้นไงเล่า!" "คุณสวยเหลือเกินฮันน่า สวยมากจริงๆ" มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเธอ ก่อนจะดันร่างแบบบางให้เดินถอยหลังมาเรื่อยๆ จนสุดทางเดินที่มีเตียงนอนตั้งอยู่ ก่อนที่เขาจะผลักเธอให้นอนราบลงกับเตียงเบาๆ "อะ! คุณไบรอันต์ อ่า ยะ อย่าจับตรงนั้น!" มือหนาที่ลูบวนบริเวณหน้าท้องแบนราบ สอดแทรกผ่านแพนตี้ตัวบางเข้าไปสัมผัสกับใจกลางกายความเป็นสาวของเธอ ทำเอาเธอสะดุ้งเล็กน้อยพร้อมกับใจที่เต้นแรงแทบจะทะลุออกนอกอก "หื้ม? คุณหมอไวต่อความรู้สึกเหมือนกันนะครับ" สัมผัสที่เปียกแฉะบริเวณร่องสวาทของเธอ ทำเขากระตุกยิ้มพอใจ ก่อนที่นิ้วเรียวยาวของเขาจะค่อยๆ กดลึกเข้าไปสำรวจช่องทางรักที่ยังปิดสนิทของเธอ "อะ อ๊าา~ คุณไบรอันต์" ฮันน่าถึงกับเกร็งตัวเผลอปล่อยครางกระเซาออกมาอย่างยั่วยวน เมื่อไบรอันต์ส่งนิ้วเรียวยาวของเขาเข้ามาในร่องสวาทของเธอ แถมยังกดลึกเข้ามาจนสุดนิ้วชี้เรียวยาวของเขา ทำเอาเธอถึงกับนอนดิ้นกระสับกระส่ายด้วยความเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยได้รับจากชายใดมาก่อนในชีวิตนี้ "คุณหมอเป็นอะไรครับ" ไบรอันต์เงยหน้าขึ้นจากการจ้องมองความสวยงามของกลางกายสาวตรงหน้า ก่อนจะกระตุกยิ้มร้ายแล้วเอ่ยถามคนตัวเล็กที่กำลังดิ้นกระสับกระส่ายไปมาไม่หยุด ยิ่งจังหวะที่เขาขยับดึงนิ้วเข้าออกและกระดกนิ้วรัวๆอยู่ในร่องสวาทคับแน่นของเธอ ยิ่งทำให้เธอทั้งเกร็งและพยายามกระถดตัวหนีจากความรู้สึกเสียงซ่านแปลกใหม่ที่เขากำลังมอบให้ "อร๊ายยย อย่าพึ่งแกล้งกันสิ อ่า~" "หึ! ต่อไปของจริงแล้วนะครับ" ไบรอันต์ก้มลงกระซิบเสียงพร่าข้างหูก่อนจะขบเม้นติ่งหูเธอเบาๆ แล้วผละตัวออกมาจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองด้วยความรวดเร็ว เมื่อเขาเองก็คงจะทนแกล้งเธอต่อไม่ไหวแล้ว เพราะแกนกายใหญ่ของเขามันพร้อมเข้าไปทักทายความคับแน่นจากร่องสวาทของเธอจนกระตุกไปมาไม่หยุด ความใหญ่โตของแกนกายใหญ่ดีดตัวโชว์หลาต่อหน้าของเธอทันที ที่ร่างกายแกร่งของเขาไร้อาภรณ์ปกปิด ทำเอาฮันน่าถึงกลับต้องรีบยกมือขึ้นปิดหน้าปิดตาตัวเองไว้ด้วยความเขินอาย "คะ คุณ...ฉันว่าฉัน..." เธอเริ่มจะไม่โอเคกับขนาดของเขาที่มัน…มันใหญ่เกินไปหรือเปล่า "สายไปแล้วครับคุณหมอ" ไบรอันต์โน้มตัวลงกักขังร่างแบบบางของเธอไว้ด้วยร่างกายแกร่งของเขาทันทีที่พูดจบ "ลืมตาครับ ครั้งแรกอาจจะเจ็บหน่อย แต่รับรองคุณหมอต้องชอบมันแน่" "ฉันไม่เอาแล้วได้ไหม มัน...มันใหญ่เกินไป" ถ้าขืนเขาดันมันเข้ามามีหวังตรงนั้นของเธอคงได้ฉีกขาดกันพอดี จ๊วบบ~ "อย่าเกร็ง เจ็บแค่นิดเดียว" ไบรอันต์ก้มลงจูบหนักๆที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธออีกครั้งเพื่อเป็นการปลอบโยน ก่อนจะเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาไปกระซิบบอกเสียงพร่าที่ข้างใบหูเธอ แพนตี้ตัวบางของเธอถูกกระชากออกด้วยมือเพียงข้างเดียวของเขา ใจกลางกายสาวปรากฎต่อหน้าเขาอย่างชัดเจนโดยไร้สิ่งขวางกั้น ทำเอาแกนกายใหญ่ของเขาถึงกับกระตุกไปมาอย่างต้องการ ต้องการที่จะเข้าไปทักทายช่องทางรักที่ยังปิดสนิทของเธอ "อ่าา! ผมไม่ไหวแล้วฮันน่า ขอผมเข้าไปนะครับ ซี๊ด~" พูดจบมือหนาก็จับแกนกายใหญ่ของตัวเองถูไถกับร่องสวาทของเธอเบาๆ ก่อนจะค่อยๆดันมันเข้าไปในร้องสวาทของเธอช้าๆ "อื้อออ! จะ เจ็บ.." ฮันน่าได้แต่นอนตัวเกร็งกำผ้าปูที่นอนแน่นด้วยความกลัว เมื่อถูกเขาดันแกนกายใหญ่ลงมาในร่องสวาทของเธอ "ซี๊ดด! ผ่อนคลายฮันน่า อืมม อย่าเกร็ง" เสียงแหบพร่าเอ่ยบอกพร้อมกัดฟันแน่นด้วยความปวดหนึบไปทั่วแกนกายใหญ่ ที่กำลังถูกร่องสวาทของเธอกลืนกินเข้าไปเพียงแค่ส่วนปลายหัวอย่างเชื่องช้า "อ๊าาา หยุดก่อน! ยะ หยุดก่อน เจ็บบ" "ผมบอกว่าอย่าเกร็งไงครับ ผมเองก็เจ็บไม่แพ้คุณเลยฮันน่า ผ่อนคลายนะครับ" ริมฝีปากได้รูปของเขาก้มลงจูบปลอบเธออย่างอ่อนโยน เขาพยายามดึงความสนใจจากเธอให้ได้มากที่สุด ก่อนที่จะถอดถอนแกนกายออกจากร่องสวาทของเธอ และอัดกระแทกเข้ามาอีกครั้งอย่างแรง ปึก!! ส๊วบบบบ~ "อื้ออออออออ!! ฮึก!" ฮันน่าถึงกับดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวด ทั้งที่ริมฝีปากยังคงถูกเขาครอบครองอยู่ไม่ยอมปล่อย "จะ เจ็บ~ ฮึก!" พอริมฝีปากเป็นอิสระ เสียงหวานสั่นเครือก็เอ่ยขึ้นตาทั้งน้ำตาที่ไหลรินลงอาบสองข้างแก้ม "เดี๋ยวก็หายครับ จุ๊บ~ อย่าเกร็งนะ" เขาไม่เคยต้องมาปลอบใจใครแบบนี้มาก่อน เธอคือคนแรกที่เขาสามารถอ่อนโยนด้วยได้มากขนาดนี้ "อะ! อย่าพึ่งขยับ จะ เจ็บ อ่าา เจ็บ!" "เชื่อผมสิ เดี๋ยวก็เสียวแล้ว" ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บบ เอวสอบเริ่มเคลื่อนไหวอย่างเป็นจังหวะเชื่องช้า เพื่อให้ร่างกายของเธอสามารถปรับตัวเข้ากับขนาดของเขาได้ พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ ปั๊บบ ปั๊บบบ ปั๊บบบ "อะ~ คุณ อ่า อย่าขยับแรง อื้ออ อะๆๆ" เสียงหวานเริ่มปล่อยเสียงครางกระเส่าออกมาไม่หยุด เมื่อความเจ็บปวดที่ได้รับก่อนหน้าเริ่มแปลเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านเข้าแทนที่ สองมือเกาะกอดรอบลำคอหนาเขาไว้แน่น พร้อมทั้งจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของเขาเพื่อระบายความเสียวซ่านที่เขามอบให้ "อื้ม! คุณหมอตอดผมแน่นมาก ซี๊ด~ อ่าา ขมิบแรงเป็นบ้า" "อะๆๆ อ๊าา อูยย~ ฉัน ฉัน…สะเสียว อื้ออ!" พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ "คุณกำลังจะทำให้ผมคลั่ง ซี๊ดดดด แน่นมากฮันน่า ร่องคุณขมิบผมไม่หยุดเลย ซี๊ด!!" ปั๊บ! ปั๊บบ ปั๊บบบ "อึก อะ! ระ แรงไปแล้ว ไบรอันต์แรงไป อะ อะ อร๊ายย" พั่บๆๆๆ พั่บๆๆๆ เอวสอบยังคงอัดกระแทกแกนกายใหญ่ เข้าใส่ร่องสวาทคับแน่นของเธอไม่ยั้ง ไม่ได้สนใจร่างแบบบางใต้ร่างที่ร้องครางระงมบอกให้เขาผ่อนแรงลงสักนิด เพราะร่างกายของเธอเริ่มเกร็งกระตุกบีบรัดแกนกายเขาไม่หยุด แล้วจะให้เขาหยุดได้ยังไงกัน "ไบรอันต์ ฉัน ฉันเสียว อื้ออ~ เสียววว" พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ! "ไม่ไหวแล้วว อะๆๆ อ่า แรงไป อะ อ่า" "ปล่อยออกมา ซี๊ดดด! ปล่อยออกมาฮันน่า" แรงขมิบบีบรัดแน่นจากภายใน และร่างแบบบางที่เกร็งกระตุกถี่ ทำให้เขาต้องกัดฟันแน่นขยับเอวสอบโยกกระแทกแกนกายเข้าใส่เธอรัวเร็ว เมื่อคนตัวเล็กใต้ร่างกำลังจะถึงฝั่งฝัน ปั๊บๆๆ ปั๊บบ ปั๊บบ! "อ๊ะ! อะ อร๊ายยยยยย~" เสียงหวานครางระงมลั่นห้อง เธอปล่อยตัวเองกระตุกเฮือกขึ้นมาทันที ที่เขาบอกให้เธอปลดปล่อยมันออกมา ก่อนที่น้ำหวานมากมายของเธอจะถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสุขสมในทันที "ซี๊ดด อ่า~ ขอโทษนะคุณหมอ" สิ้นเสียงของเขาเอวสอบก็กระแทกเข้าใส่เธออย่างบ้าคลั่งทันที ที่เธอเสร็จสมไปแล้วแต่ยังคงขมิบตอดรัดเขาถี่ไม่หยุด ปั๊บๆๆๆ ปั๊บๆๆๆ ปั๊บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บบ! "อะ! อะๆๆ อร๊ายย คนบ้า! อะ จะ จุก เจ็บบ" ฮันน่าที่พึ่งจะปลดปล่อยไป ไม่ทันได้หายใจเป็นปกติก็ต้องรีบคว้าต้นคอหนาดึงยึดไว้อีกครั้งทันที เมื่อถูกเขากระแทกแกนกายเข้าใส่อย่างรุนแรงและรัวเร็วไม่ยั้ง พั่บๆๆๆ พั่บๆๆๆ "ซี๊ดดดด สะ เสร็จแล้ว อ๊าา จะแตกแล้วฮันน่า อ่า!" "อะๆๆ อ๊าาา จะ จุก! อร๊ายย" ปั๊บบ ปั๊บบ ปั๊บ! พั่บๆๆ พั่บ! พั่บ! พั่บๆๆ "ไม่ไหวแล้ว อะ อร๊ายยยยยยยย!!" "อื้มม ตะ แตกแล้ว ซี๊ดดดดด~ อ่าาาา!" สองเสียงครางประสานกันดังระงมลั่นห้องอีกครั้ง ก่อนที่น้ำกามสีขาวขุ่นของเขาจะพวยพุ่งเข้าใส่ร่องสวาทของเธอเต็มๆ พร้อมกับกดกระแทกแกนกายใหญ่เข้าลึกจนสุดลำ ปล่อยให้ร่องคับแน่นของเธอขมิบตอดรัดอยู่แบบนั้น "ทะ ทำไมไม่ปล่อยข้างนอก..." ความอุ่นวาบภายในช่องท้องทำให้เธอถึงกับตาโตอย่างตกใจ ที่เขาปล่อยน้ำกามของตัวเองเข้าใส่ร่องสวาทของเธอเต็มๆ แถมยังกดแกนกายใหญ่ไว้ในร่องสวาทของเธออยู่แบบนั้นไม่ยอมถอดถอนออกไปสักที "เอาออกไม่ทันครับ ครั้งต่อไปผมจะพยายามดึงออกให้ทันนะ จุ๊บ" ไบรอันต์เอ่ยพูดหน้าตาย ก่อนจะกดจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มบวมเจ่อของเธอหนึ่งที แถมยังกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ปิดท้ายอีกด้วย "ยะ อย่าบอกนะว่าคุณ…" แค่ครั้งเดียวเธอก็แทบตายคาอกเขา แล้วถ้าเขาทำอีกเธอไม่สลบไปจริงๆเลยหรอ เขาลืมไปแล้วหรือไงว่านี้ครั้งแรกของเธอนะ "ไม่รับรู้เลยหรอว่ามันไม่ยอมสงบเลย อืมม~" จ๊วบบ~ "บอกสิว่าคุณไม่ต้องการผม ผมจะได้หยุด" ร่างกายเธอตอบสนองเขามากขนาดนี้ เขาเชื่อว่ายังไงเธอก็คงไม่อยากหยุดแค่นี้แน่ ถึงเธออยากหยุดเขาก็คงจะหยุดให้ไม่ได้ "ฉัน…ฉัน ตะ ต้องการ ฉันต้องการคุณ" นี้เธอคงบ้าไปแล้วแน่ๆที่ดันเผลอคล้อยตามคำพูดของเขา แต่ใจจริงก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นกัน ว่าเธอยังต้องการเขาอยู่...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more