และแล้ววันเดินทางก็มาถึงเที่ยวบินที่เขาจองไว้เที่ยวบ่ายโมงบินตรงไปถึงภูเก็ต หากเขาไปวันนี้ก็ต้องใช้เวลาอีกราวสามวันกว่าจะได้เห็นหน้าหวานๆ ของเพลินพิศอีก เขาพยายามหาโอกาสอยู่กับหล่อนสองต่อสองแต่หล่อนก็หลบหลีกเก่งอย่างกับอะไรดี แต่ว่าโชคก็เข้าข้างเขาอยู่บ้างเมื่อคุณแม่สุดที่รักชักนำให้ช่างรู้ใจลูกชายกลัดมันใกล้ตายอะไรขนาดนี้
“หนูเพลินไปส่งพี่เขาที่สนามบินหน่อยนะ แล้วจะแวะเดินห้างในเมืองก่อนกลับก็ได้ ป้าจะบอกคนรถไว้ให้”
คุณมุกมณีบอกอย่างใจดีหางตาแอบเหล่มองพ่อเสือขู่คำรามที่ยิ้มกว้างเลิกคิ้วใส่สาวหน้าหวานอย่างกวนอารมณ์ เห็นแล้วมันน่าหยิกให้เนื้อช้ำนัก
“เอ่อ... จะดีเหรอคะ”
“ดีสิ ไปเถอะ ป้าอนุญาต” ท่านพูดยิ้มๆ เดินไปส่งทั้งสองที่หน้าบ้านที่มีฟอร์จูนเนอร์คันงามจอดรอ “เดินทางปลอดภัยนะ ถึงภูเก็ตแล้วโทรมาบอกแม่ด้วย”
“ครับ” เขารับปากแล้วจับมือเพลินพิศขึ้นรถ หล่อนตกใจพยามยามบิดข้อมือออก ไม่อยากใ
