"เพราะมีแก้มนอนด้วยเหรอคะถึงไม่หลับน่ะ"
คำถามกึ่งลองใจของคนที่นอนข้างๆกันทำให้ปัณสิตาอึ้งไปสักพักก่อนจะตอบ
"ก็ส่วนนึงมั้งคะ"
ปัณสิตาเองก็ตอบแบบกลางๆจะบอกว่าคนที่เป็นต้นเหตุให้หลับไม่ลงก็คนที่ถามนั่นแหล่ะ และเสียงหัวเราะในลำคอของอีกฝ่ายก็ทำให้เธอต้องหันไปมองอย่างสงสัย
"ขำอะไรคะแก้ม"
"เปล่าคะ แล้วทำยังไงถึงจะหลับละคะ ต้องให้แก้มกล่อมหรือเปล่า"
คนที่พอจะรู้สาเหตุแห่งการนอนไม่หลับก็ยังแกล้งถามต่ออยากจะรู้ว่าอีกคนจะกล้าขอเธอหรือเปล่า คนรักกันแน่นอนความรู้สึกอยากแตะต้องสัมผัสมันย่อมมีอยู่แล้วทำไมเธอจะไม่รู้ ที่ปัณสิตาไม่กล้าเพราะเธอเคยบอกว่ายังไม่พร้อมและถ้าตอนนี้เธอพร้อมที่จะให้รางวัลปลอบใจเล็กน้อยกับคนที่ทำอะไรเพื่อเธอบ้างก็คงไม่มากเกินไปสำหรับสถานะตอนนี้หรอก
"คือ ปัณ ปัณขอนอนกอดแก้มได้ไหม?"
สุดท้ายคนที่นอนไม่หลับก็ลองเอ่ยขอตรงๆให้คนที่นอนมองหน้าอยู่อมยิ้มออกมา นี่คงจะกลัวเธอโกรธสินะน่
