โฉมสะคราญยิ้มรับด้วยความยินดี จะมีสิ่งใดยอดเยี่ยมไปกว่าการที่มีพ่อแม่สามีรักและเอ็นดูเราประหนึ่งลูกแท้ๆ เพราะหากต้องขัดแย้งกันงานแต่งก็คงไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอน
“เจ้าค่ะ ท่านพ่อ ท่านแม่” เมื่อว่าที่สะใภ้ตอบรับ บรรยากาศในห้องก็พลันอบอุ่นขึ้นมา
“เสี่ยวหยุน แม่บอกว่าอย่าวิ่งมิใช่หรือ” สตรีวัยกลางคนดุบุตรชายคนเล็กพลางจับจูงให้มานั่งเก้าอี้ดีๆ
“ก็ลูกอยากเจอพี่สะใภ้นี่ขอรับ” แก้มกลมพองลมคล้ายกำลังแง่งอน ช่างน่ารักจนโฉมสะคราญอดใจไม่ไหว
“อยากเจอพี่สะใภ้งั้นหรือ” นิ้วขาวเนียนบีบเนื้อนุ่มด้วยความเอ็นดู ในชีวิตก่อนนางก็เกือบจะได้มีน้องที่น่ารักน่าชัง…ถ้าเขาไม่ต้องตามมารดาขึ้นสวรรค์คงได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
“ขอรับ ข้าอยากขอบคุณที่พี่สะใภ้ช่วยชีวิตข้าเอาไว้” เด็กชายโค้งศีรษะทำพร้อมกล่าวในสิ่งที่เฝ้ารอมานาน
“เขาร้องอยากไปพบเจ้าหลายครั้งแต่เนื่องจากเจ้ายังไม่แข็งแรงดีจึงเพิ่งได้เจอเอาป่านนี้” ช
