ห้องโถงรับแขกตระกูลซู
วันรุ่งขึ้นภายในห้องรับแขกยามนี้กลับเต็มไปด้วยผู้คนแทบเต็มห้อง เจ้าของจวนนั่งนิ่งหลังจากผ่านการทักทายตามมารยาท ทางด้านแขกไม่ได้รับเชิญเองก็มีสีหน้าเรียบเฉยไม่แพ้กัน ยกเว้นแต่บรรดาฮูหยินที่พยายามฉีกยิ้มให้บรรกาศไม่อึดอัดจนเกินไป
“ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอนายท่านอวิ๋นที่นี่” ผู้ช่วยเจ้ากรมยุติธรรมซึ่งเป็นผู้นำตระกูลเจียงกล่าวทักบุคคลที่ไม่คิดว่าจะเจอ เขาเรียกอีกฝ่ายอย่างให้เกียรติแม้จะเป็นเพียงคหบดีแต่ก็มีอำนาจในมืออยู่มาก
“ไม่คิดว่าจะบังเอิญมาพบท่านผู้ช่วยเจ้ากรมยุติธรรมเช่นกัน” อวิ๋นหานเจวี่ยยิ้มรับแขกเฉกเช่นพ่อค้าทั่วไป
“พวกท่านทั้งสองมาเยี่ยมเยือนตระกูลซูด้วยธุระอันใด” ซูป๋อเหวินเอ่ยตรงประเด็นไม่คิดจะเสียเวลากับการพูดอ้อมค้อม เขามีงานอีกมากมายที่ต้องไปจัดการ
“ข้าคิดว่าเรื่องนี้อาจจะไม่เหมาะที่จะเอ่ยยามมีคนอื่นขอรับ” ด้วยตำแหน่งขุนนางที่ต่ำศักดิ์กว่าทำให้เจียงเจี้ยนกั
