18

1493 Words

สามอาทิตย์ผ่านไป “เป็นไงบ้างไอบีกัน”ชูก้าเอ่ยถามเดินเข้ามาในห้องทำงานของบีกัน “ง้อลิซ่าถึงไหนแล้ววะ”วีถามอีกคน “เหมือนเดิม ยังไม่มีอะไรดีขึ้น”ผมตอบไปถามตรง ลิซ่ายังไม่หายโกรธและผมก็พยายามอยู่ “กูก็คิดไม่ถึงว่ามึงจะเลวได้ขนาดนี้”ชูก้าส่ายหน้าเอือมมองบีกัน “ทำใครไม่ทำ มึงดันไปทำลิซ่าผู้หญิงที่น่าถนุถนอมขนาดนั้น”วีนึกสงสารลิซ่ามากกว่าสงสารบีกันที่นั่งอยู่ตรงหน้า ผมง้อมาจะสองอาทิตย์แล้วทั้งเลิกเจ้าชู้ไม่ยุ่งกับผู้หญิงอื่น หันมาง้อลิซ่าคนเดียวผมง้อทั้งพยายามเข้าหา ซื้อของกินไปให้ เปย์ของซื้อให้เล็กๆน้อยๆ แต่บางทีผมก็เหงา ไม่มีอะไรแก้เหงาเหมือนก่อน…….. “มึงทำหน้าแบบนี้หมายความว่าไงวะ” “กูแค่ไม่มั่นใจ กูไม่เคยง้อใครนานลิซ่าก็เฉยใส่กู”ผมแค่ไม่เคยต้องง้อใครทุ่มเทขนาดนี้ แค่หวั่นว่าตัวเองจะหวนกลับไปเป็นแบบเดิม “แต่ก่อนมึงก็เฉยใส่ลิซ่า ลิซ่ายังชอบมึงหลายปีเลย แต่มึงดันไปเหี้ยใส่เขา”ชูก้าพูดเรียกสติบีกันที่นั่งลังเล “เออ กูได้ยินมาไอไนท์มันชอบลิซ่ากำลังจีบลิซ่าอยู่” “เออกูรู้”ผมบอกพวกมัน รู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้วลิซ่าเล่นด้วยมั้ยตอนนี้ผมไม่รู้เลย “คะแนนมึงอะติดลบ ไอไนท์เร่งทำคะแนน” “ชั่งมันดิ ลิซ่าไม่เลิกชอบกูง่ายๆหรอก กูขอเวลาง้ออีกไม่นาน” “มึงทำเพื่ออยากเอาชนะหรือมึงต้องการลิซ่าจริงๆ”วีถามบีกัน “กูต้องการลิซ่าดิ ส่วนไอไนท์กูไม่แพ้มันแน่นอน”ผมมั่นใจในเรื่องนี้ ยังไงๆลิซ่าก็ยังไม่ลืมผมอาจจะยังชอบผมอยู่เหมือนเดิม ผมก็ชนะอยู่แล้ว “แล้วมึงไปง้อลิซ่าบ่อยแค่ไหน” “เกือบทุกวัน แต่เมื่อสองวันที่แล้วกูไม่ได้ไปหา”ผมพักไปสองวันไปทำงานประชุมด้วยเลยไม่ว่าง แค่เหนื่อยงานหรือผมแค่เหงาเบื่อก็ไม่แน่ใจ แต่จะง้อลิซ่าต่อไป “แล้วลิซ่าดูจะคุยกับมึงบ้างมั้ย” “มีคุยบ้าง ส่วนมากก็ไม่คุยไม่สนใจกู”ลิซ่าคุยกับผมอยู่แต่ไม่เหมือนเดิม ตีตัวออกห่าง ทักไปก็อ่านไม่ตอบ “เออสมน้ำหน้า” “ถ้ามึงอยากได้ลิซ่ากลับมา มึงก็ตั้งใจให้มากกว่านี้” ผมพยักหน้าตอบ ตั้งใจง้อผมเต็มที่เท่าที่ไหว ถ้ามันยากเกินไปหรือผมมองแล้วว่ายังไงก็ไม่กลับมาเหมือนเดิม ผมจะพอทันที #ลิซ่า ฉันนอนเล่นอยู่ในห้องดูหนังแก้เบื่อ นี่ก็ผ่านมาจะสามอาทิตย์แล้วและบีกันก็เริ่มจะเงียบหายไป ฉันเองก็แอบนอยนะเพราะเห็นมาบ่อยทุกวัน เอาดอกไม้ อาหารขนม ของใช้ กระเป๋าซื้อมาให้หมด พอหายไปก็รู้สึกว่าบีกันจะเบื่อแล้วหรือป่าว ติ่งน่อง~ เสียงไลน์เข้า Night Night : ลิซ่าวันนี้ว่างมั้ย Lisa : ก็ว่างนะ ทำไมหรอ Night : ออกจากงานแล้วหรอ Lisa : ก็ตามนั้นแหล่ะ Night : เสียดาย อดเจอเลย Lisa : สาวเยอะแยะ ไปเจอคนอื่นก็ได้นะ>< Night : ไม่อะ อยากเจอแค่เธอ Night : วันนี้เที่ยวกัน เดี๋ยวไปรับ Lisa : ที่ไหน Ngiht : อยากไหนเดี๋ยวพาไป Lisa : โอเค อีกสองชั่วโมงเจอกัน Ngiht : โอเคครับ ฉันปิดหนังลุกไปอาบน้ำ แต่งตัวออกไปเที่ยวแก้เบื่อก็ดีกว่าอยู่ห้อง ตั้งแต่ลาออกจากงานฉันก็ไม่มีอะไรทำเลย มันเลยน่าเบื่อน่ะ . . “ไนท์มาแล้ว”ฉันลงมาหาไนท์ที่ล็อบบี้ “ไปกัน เดี๋ยวพาไปเที่ยว” “ไปคาเฟ่นะ อยากถ่ายรูป”ฉันพูดแล้วส่งโลเคชั่นให้ไนท์ในไลน์ “ได้เลยครับ~” ฉันกำลังเดินออกจากล็อบบี้เผอิญเจอบีกันกำลังเดินเข้าคอนโด ฉันทำเมินไม่สนใจแล้วเดินออกไปทันที “เมื่อกี้บีกันใช่มั้ย”ไนท์หันไปมองบีกันยืนมองพวกเค้าสองคนอยู่ด้านหลัง “ไปเถอะ อย่าไปสนใจเลย” ไนท์แสยะยิ้มหยักคิ้วให้บีกันก่อนจะเดินตามหลังลิซ่าไปที่รถ ลิซ่ากับไนท์มากันที่ยอดฮิตถ่ายรูปชื่อดัง สถานที่เหมือนอยู่ต่างประเทศทั้งตึกและการตกแต่งสถานที่รอบๆ “เป็นไงที่นี่สวยมั้ย แนวเหมือนอยู่ที่ต่างประเทศเลย”ฉันถามไนท์ วันนี้ฉันแต่งตัวมาแนวสวยๆเลยนะให้เข้ากับสถานที่ “มาถ่ายรูปให้ รับรองสวยทุกรูป”ไนท์เปิดกล้องถ่ายรูปที่พกมาด้วย ถ่ายให้ลิซ่าอย่างตั้งใจให้ออกมาดูดีทุกรูป “ไหนขอดูหน่อย”ฉันเดินเข้ามาหาไนท์ ดูรูปถ่ายในกล้อง “ถ่ายดีนะ” ไนท์ฉีกยิ้มเอ็นดูลิซ่ายืนดูรูป เขาเองก็คิดกับลิซ่าเกินเพื่อนแต่ทำยังไงได้ในเมื่อลิซ่ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว เขาทำได้แค่คอยเป็นห่วงและคอยเป็นเพื่อนพาออกไปเที่ยว คอยดูแลห่างๆ “เป็นไง ชอบมั้ยรูปที่ถ่ายให้”ไนท์ถามลิซ่า “ชอบมาก นี่สมัครมาเป็นตากล้องส่วนตัวมั้ย”ฉันเงยหน้าพูดหยอกไนท์ รูปถ่ายออกมาดีมากนึกว่าเป็นตากล้อง “ได้หรอ”ไนท์ถามน้ำเสียงดูจริงจังมองหน้าลิซ่า “พูดเล่นน่ะ หยอกๆ”ฉันขำออกมาเมื่อกี้ไนท์จริงจังมากนะ แค่พามาเที่ยวก็เกรงใจแล้ว “เราไปคาเฟ่กันไนท์ อยู่ข้างๆนี่เองเดินไปได้” ลิซ่ากับไนท์เดินตามทางไปคาเฟ่ที่อยู่ข้างๆกัน “ที่นี่แหละ”ฉันเดินนำไนท์เข้ามาในค่าเฟ่ ที่นี่ก็สวยนะรีวิวดีรวมถึงอาหารอร่อยมากด้วย “เธอสั่งก่อนเลย” ลิซ่าสั่งอาหาร ของกินเล่นและน้ำ ไนท์สั่งแค่น้ำเพราะลิซ่าสั่งอาหารให้แล้ว ไนท์เสนอตัวจ่ายให้ทั้งหมดและพาลิซ่าเดินมานั่งที่โต๊ะ “เดี๋ยวหารกันนะ อย่าเลี้ยงเลยเกรงใจ”ฉันบอกไนท์ “เดี๋ยวจะวันเกิดเธอแล้วไง เลี้ยงล่วงหน้าโอเคมั้ย”ไนท์หาข้ออ้างมาพูดให้ลิซ่าสบายใจแต่เขาจำวันเกิดได้จริงๆ วันนี้เขาตั้งใจเลี้ยงอยากจ่ายให้ “จำได้ด้วยหรอ โอเคก็ได้ขอบคุณนะ”ฉันฉีกยิ้มดีใจ จะมีเพื่อนกี่คนที่จำวันเกิดฉันได้ “ไนท์ตอนเย็นไปสวนสาธารณะแถวนี้มั้ย มันมีมินิคอนเสิร์ตเข้าฟรี” “ได้ดิ ฉันพาเที่ยวเต็มที่เลย” “ขอบคุณนะ~” 18.30 “ที่นี่แหละ” “คนเยอะดีนะ ไปหาที่นั่งกัน” ฉันเดินไปหาที่นั่งแทรกคนเดินเข้าไปที่นี่คนเยอะมากแทบจะหาที่นั่งยากเลย โชคดีที่มากันสองคนเลยหาที่ได้ง่ายหน่อย “อยากกินอะไรมั้ย จะไปซื้อให้”ไนท์วางกระเป๋าถามลิซ่า “เอาน้ำเปล่าแล้วก็พวกของกินเล่นก็ได้ ยังอิ่มข้าวอยู่เลย” “โอเค นั่งอยู่นี่นะเดี๋ยวไปซื้อให้” ฉันพยักหน้าตอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลือกรูปที่ถ่ายไว้ และ ถ่ายรูปเก็บบรรยากาศที่มาที่นี่ คนเยอะนะแต่คอนเสิร์ตสนุกอยู่ “ลิซ่า” ฉันหันไปมองคนที่มาสะกิดไหล่ “อ้าวชูก้า มาด้วยหรอมากับสาวหรอ”ฉันมองชูก้าเข้ามาทัก “ใช่ๆ ไอบีกันชวนมา เธอมากับใครไปนั่งด้วยกันมั้ย” “มากับไนท์อะ ขอบใจนะที่ชวนไปนั่ง” “อ่อ โอเคไว้เจอกันวันหลัง” “โอเค~” ฉันมองชูก้าเดินออกไป บีกันชวนมางั้นหรอแสดงว่ายังมีชีวิตอยู่ดีสนุกเหมือนเดิม แต่ไม่เห็นจะมาง้อต่อเลย คงหมดแพชชั่นง้อแล้วสินะ “เดี๋ยวขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”ฉันบอกไนท์ “ให้ไปด้วยมั้ย” “ไม่เป็นไรๆ” ฉันหยิบกระเป๋าสะพายแล้วลุกเดินออกไป ห้องน้ำอยู่ไกลมากไนท์มาด้วยก็เกรงใจ แล้วอีกสักพักก็จะกลับกันแล้ว หมับ~! “ว๊ายยย!!”ฉันร้องตกใจสะบัดมือออกจู่ๆมีคนมาจับมือ “บีกัน!” ผมจับดึงมือลิซ่าให้เดินแยกออกมาจากตรงนั้น คนเยอะแบบนั้นคงคุยกันไม่รู้เรื่อง ผมพาลิซ่าเดินออกมาแถวลานจอดรถด้านหลัง “ปล่อย”ฉันดึงมือตัวเองออก มองบีกันยืนมองหน้าฉันเหมือนกัน “เธอมากับมันทำไม”ผมขมวดคิ้วถาม รู้สึกไม่พอใจโคตรๆตั้งแต่เห็นไอไนท์มารับลิซ่าที่คอนโด แถมมันยังเยาะเย้ยผมอีก!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more