16

1311 Words

หมับ~! “เดี๋ยวดิ คุยกันก่อน”ผมจับแขนลิซ่าไว้ไม่ให้ออกจากห้อง ผมยังคุยกับลิซ่าไม่รู้เรื่องเลย “จะคุยอะไรอีก” “……………”ผมมองหน้าลิซ่า ทำไมตอนนี้คิดไม่ออกวะ จะพูดอะไรผมก็พูดไม่ออก “ปล่อยฉันเถอะ เราอย่ายุ่งกันอีกเลย”ฉันพยายามแกะมือบีกัน แต่ไม่ยอมปล่อย “ฉันแค่อยากให้เธอหายโกรธ”ลิซ่าดูไม่น่าจะหายโกรธ แต่มันคือความตั้งใจของผมที่อยากให้หายโกรธ “นายคิดว่าแค่คำขอโทษ ฉันจะหายโกรธหรอ!?”ฉันขมวดคิ้วมองบีกันเพราะไม่เข้าใจ คิดได้แค่นี้หรอความรู้สึกฉันเสียหายไปตั้งเท่าไหร่ “แล้วเธออยากได้อะไร อะไรก็ได้ที่จะทำให้เธอหายโกรธ”ผมจะหามาให้ทุกอย่างที่ลิซ่าอยากได้ ขอแค่หายโกรธพอแล้วผมคงจะสบายใจ “เลิกยุ่งกับฉันไง ง่ายมั้ย” “ไม่เอาแบบนั้นดิลิซ่า”ผมจับมือลิซ่าแน่นไม่ปล่อย นี่คือคำขอที่ผมไม่มีทางให้เป็นจริง “ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะบีกัน” “แล้วเธอกลับคอนโดยังไง” “ยุ่ง!”บีกันถามเยอะมาก ยื้อฉันงั้นหรอ?….. “เดี๋ยวไปส่ง กลับด้วยกัน”ผมไม่รู้จะทำยังไงต่อ ชวนกลับก่อนเดี๋ยวค่อยไปหาวิธีมาใหม่ “ไม่! ไอบ้าบอกให้ปล่อยไง” ผลั่ก!! ฉันสะบัดมือออกผลัดบีกันแล้วรีบเปิดประตูวิ่งหนีลงไปชั้นล่าง 3 ชั้นให้ตายสิฉันต้องรีบวิ่งลงไป “ลิซ่าอย่าหนีดิ” ผมวิ่งไล่ตามลิซ่า วิ่งทันอยู่แล้วลิซ่าคงไม่วิ่งเร็วขนาดนั้น “ลิซ่าเป็นไงเรียบร้อยมั้ย เป็นอะไรรึป่าว”นิต้าเจอลิซ่ายืนหอบหายใจอยู่ชั้นล่าง “ค่ะ พอดีรีบขอตัวก่อนนะคะ”ฉันรีบพูดแล้วรีบเดินซอยเท้าไปหน้าร้าน วิ่งไม่ไหวแล้วเหนื่อย “อ้าวบีกัน……อะไรเนี่ยวิ่งหนีอะไรกันมา”นิต้ายืนงงมองบีกันวิ่งออกไปหน้าร้าน “ลิซ่า” หมับ~!! ปึก!! “ว๊ายยยย!! โอ๊ยย!” ผมจับดึงแขนลิซ่าให้หยุดวิ่ง ไม่ต้องห่วงครับรอบนี้ผมประคองไว้ไม่ล้มแน่นอน “บีกัน!! ถ้าฉันล้มหงายหลังอีกนะฉันจะแจ้งความนาย!”ฉันใจหายหมดเลยตอนโดนดึง บีกันนี่เป็นบ้ารึไงชอบดึงกระชากตัว “เธอจะวิ่งหนีฉันทำไมล่ะ”ผมก็เหนื่อยวิ่งตามมา ถ้าไม่ดึงลิซ่าก็ไม่หยุดวิ่งหนี “ไปขึ้นรถ” “ไม่ไปไง ฟังไม่รู้เรื่องหรอ”ฉันยื้อตัวเองตัวไว้ บีกันดึงลากแขนฉันให้เดินตาม “ฉันเปลี่ยนรถคันใหม่แล้ว ไม่มีใครเคยขึ้นเธอคนแรก”ผมกดเปิดรถให้ลิซ่ามอง คนละคันเลยคันนี้ผมพึ่งเอาออกมาใช้จริงๆ ก็วันนั้นผมโดนด่าไป “โกหกหน้าด้านๆเลยนะ”ฉันไม่ปักใจเชื่อหรอก บีกันอาจจะโกหก “ฉันไม่ได้โกหก ไปขึ้นรถ” “ใครอยากไปกับนาย บอกให้เลิกยุ่งไง!” ผมดึงลากตัวลิซ่าให้เดินตามมา จะอุ้มก็ไม่ให้อุ้มแล้ววันนี้ลิซ่าดันแรงเยอะเล่นเอาผมเหนื่อยอยู่เหมือนกันกว่าจะถึงรถ “ขึ้นไปนั่งดีๆ” “ฉันเหนื่อยแล้วนะ!”ฉันผลักอกบีกันเต็มแรง แรงเฮือกสุดท้ายของฉัน “แล้วจะยื้อตัวเองทำไม ขึ้นไปนั่งเดี๋ยวไปส่ง”ผมรอให้ลิซ่าขึ้นไปนั่งบนรถ คงไม่มีแรงวิ่งหนีแล้วหอบเหนื่อยขนาดนี้ “นี่น้ำ”ผมหยิบน้ำเปล่าที่เบาะด้านหลังยื่นให้ลิซ่า “ไม่กิน”ฉันเมินหน้าหนีมองไปด้านนอก “ลิซ่า!!” “อะไร!” ผมถอนหายใจหงุดหงิดเสยผม ทำไมผมต้องมานั่งอดทนกลั้นอารมณ์ตัวเองขนาดนี้วะ “ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่ง ถ้าทนไม่ได้ปล่อยฉันลงสิ!”ฉันเห็นนะว่าบีกันเหมือนจะโมโหแต่กลั้นอารมณ์ตัวเองไว้อยู่ แต่แล้วไงฉันจะไม่ทนไงล่ะ “เธอคุยดีๆไม่ได้รึไง” “ไม่อยากคุยด้วย” ผมมองลิซ่าต่อปากต่อคำไม่หยุด ตอนนี้ชั่งมันก่อนอย่างน้อยลิซ่าก็ยอมมากับผม เดี๋ยวค่อยคิดว่าจะเอายังไงต่อ ลิซ่านั่งเงียบไม่พูดและไม่มองบีกันเพราะเธอยังรู้สึกโกรธเคืองและเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้น บีกันขับรถก็คอยชำเรืองตามองลิซ่าอยู่บ่อยๆ “คนละทางกับทางกลับคอนโดนะบีกัน”ฉันเอะเงยหน้าขึ้นมามองทาง เพราะขับนานมากไม่ถึงคอนโดสักที “อืม”ผมพยักหน้าตอบ “ฉันจะกลับคอนโด” “ไปกินข้าวกัน”ผมพูดหันมองลิซ่าทำหน้าขมวดคิ้วโมโห ทำหน้าแบบนี้ก็น่ารักอยู่เหมือนกัน หึ! “ไม่หิว อยากกลับคอนโดตอนนี้” บีกันทำเมินไม่ฟัง ฉันพลาดรึป่าวที่ยอมขึ้นรถมาด้วยเนี่ย “บีกัน!!” “ฉันอยากอยู่ด้วย เธอเข้าใจมั้ย” “…………..”ฉันเงียบหันหน้ามองทางแอบอึ้งกับคำพูดของบีกัน ไม่นะ! ไม่ๆๆทำไมฉันอมยิ้มเนี่ย ใจเต้นด้วย “ฉันเลี้ยง เธออยากกินอะไร” ผมรอฟังคำตอบจากลิซ่า ที่พูดไปเมื่อกี้เป็นความรู้สึกผมตอนนี้ แค่อยากอยู่กับลิซ่ามันบอกไม่ถูก ไม่อยากให้ลิซ่าเกลียดผม “คิดออกหรือยัง” “อาหารเกาหลี”ฉันใจอ่อนแค่เรื่องของกินหรอกนะ อย่าเอาของกินมาล่อเพราะตอนนี้ฉันหิวมาก! “เอาไปตั้งโลเคชั่น”ผมยื่นโทรศัพท์ให้ลิซ่า ผมไม่รู้ร้านไหนที่ลิซ่าชอบไปกิน ฉันเปิดแมพปักหมุดร้าน แต่……ติดฟิล์มกันมองสินะ แบบนี้บีกันก็มองไม่เห็นน่ะสิ ฉันถือวิสาสะแอบเข้าไอจีดูแชท มีแต่ผู้หญิงทักมาเต็มเลยแต่บีกันไม่ตอบสักคน เลื่อนลงไปเยอะมาก บีกันไม่ตอบเลย “แอบเล่นอะไร” “ป่าว! เอาไปสิ” ผมแสยะยิ้มมองลิซ่าดูมีพิรุธรีบคืนโทรศัพท์ให้ผม เข้าไปดูอะไรก็ดูเถอะผมไม่คุยกับใครนอกจากงานและก็เพื่อน @คอนโด บีกันกับลิซ่ากลับจากร้านอาหารมาถึงคอนโด ลิซ่ายังคงตึงใส่บีกัน ไม่ค่อยคุยด้วย บีกันกลับดูเป็นคนพูดเยอะ ถามเยอะแต่ลิซ่าไม่ตอบ “เดี๋ยวอย่าพึ่งลง”ผมจับมือลิซ่าไว้ “ทำยังไงเธอถึงจะหายโกรธ” “ไม่รู้”ฉันตอบปัด จะมาง้อฉันหรอที่ทำอยู่วันนี้คือง้อฉันสินะ ผมพยักหน้าตอบจับลิซ่าไว้ไม่ปล่อย ไม่รู้ ยากจังวะ เดี๋ยวผมค่อยคิดทีหลังเอาไงต่อ “เธอชอบคนแบบไหน” “ไม่ชอบคนนิสัยแบบนาย” “แบบฉัน?”ผมเลิกคิ้วมองลิซ่า คนแบบผมมันทำไม “ใช่! ไม่รู้สินะจะบอกให้เอาบุญ”ฉันหันหน้ามองบีกัน ยังไม่รู้ตัวเองเดี๋ยวฉันสงเคราะห์ให้ “นายเจ้าชู้มาก ชอบเอากับคนอื่นฉันไม่ชอบเกลียดมาก ชอบตะคอก ทำร้ายร่างกายเวลาโมโห ฉันยิ่งไม่ชอบ!!” ผมขอขัดเรื่องนึง ชอบเอากับคนอื่น คือผมเลือกนะและผมไม่ได้สำส่อนเอาไม่เรื่อง นับคนได้ที่ผมนอนด้วย น้อยมากถ้าเทียบกับคนเจ้าชู้คนอื่น แต่ ผมพูดไปก็เท่านั้น มีหวังโดนลิซ่าโกรธเพิ่มขึ้นอีกกว่าเดิม เอาเป็นว่าผมเจ้าชู้ก็จริง แค่คุยสนุกน่ะครับ “แล้วถ้า….ฉันเลิกเจ้าชู้ล่ะ เธอจะหายโกรธมั้ย” “ทำเพื่ออะไร นายต้องการอะไร”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more