Hayatta yaşadığımız her şeyin bize bir şeyler öğretmek için olduğunu biliyordum. Doğduğun ev kaderindir lafı gerçekti. Ben maddi durumu çok iyi olmayan bir ailede dünyaya gelmiştim. Öyle her şeyim yoktu. Kısıtlı imkanlara sahip bir çocuktum. Hayatımdaki tek lüksüm babamın annemi ve bizi sevmesiydi. Annemi bir başka severdi. Bazen geriye dönüp baktığımda beni gerçekten çok mu seviyordu yoksa anneme benzediğim ve onu sevdiğim için mi seviyordu emin olamıyordum ama babam ailemin tek güzel anısıydı. O anıyı bozmamak için direniyordum. Bazense babamın anneme olan sevgisi fazla geliyordu. Sanki her şeyine göz yumacak gibiydi. Onu kaybetmek hariç her şeyine. Bence bu kadar sevmekte fazlaydı. Tamam kavga ederlerdi. Babam bazen bağırırdı anneme ama sonunda genelde annem kazanırdı.
İnsanlar bizi p
