ตอนที่ 10 ผมไม่ชอบคนเสแสร้ง
1810 Words
“แต่ผมมีครับพ่อ ผมไม่ได้ชอบพลอย ไม่ได้อยากมีแฟน ไม่อยากมีคู่หมั้นและไม่อยากแต่งงาน ผมไม่ยินดีที่จะมีงานหมั้นเกิดขึ้น ขอโทษทุกคนด้วยนะครับที่ต้องพูดตรง ๆ แต่ผมว่าแบบนี้มันดีกับพลอยมากกว่า พลอยจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลากับผม เพราะยังไงผมก็ไม่มีวันยอมหมั้นโดยที่ผมไม่ได้รู้สึกชอบหรอกนะครับ”
พิทักษ์และกมลชนกอ้าปากค้าง เบิกตากว้างด้วยความตกใจ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคิริวจะกล้าพูดออกมาตรง ๆ แบบนี้ คงเป็นเพราะถูกเลี้ยงดูมาแบบฝรั่งสินะ
ในขณะที่พิมพ์พลอยทำได้แค่กำมือแน่นและกัดกรามข่มอารมณ์ไม่พอใจที่กำลังจะระเบิดออกมา เธอจะไม่มีทางยอมแพ้เด็ดขาด อย่างไรผู้ชายคนนี้ต้องเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น
“คิริว ทำไมหลานเสียมารยาทแบบนี้”
ช่อม่วงเอ็ดหลานชายเสียงดัง
“ผมพูดความจริงครับป้า”
“วันนี้ไม่ชอบไม่เป็นไร เพราะริวกับหนูพลอยเพิ่งเจอหน้ากันแค่ครั้งเดียว ยังไม่ทันได้ทำความรู้จักกันเลย ป้าอยากให้ริวไปรับพลอยไปเที่ยว ไปกินข้าวด้วยกันบ่อย ๆ หาโอกาสใกล้ชิดกัน สักปีครึ่งปีเป็นไง พอถึงตอนนั้น ถ้าไม่ชอบ ค่อยมาว่ากันอีกที แต่ยังไงป้าก็ไม่ล้มเลิกความตั้งใจ ป้าขอยืนยันว่าริวต้องมีคู่ครองที่สมหน้าตา ในฐานะผู้บริหารที่วันหนึ่งจะเป็นประธานต่อจากพ่อ นี่คือความหวังดีจากป้า ถ้าริวไม่คิดว่าป้าเป็นป้าริวอีกแล้ว ก็ปฏิเสธมาอีกครั้ง ปฏิเสธตรงนี้เลย”
คิริวถอนหายใจยาว เขาพยายามสุดความสามารถแล้วที่จะทำให้ทุกอย่างออกมาดีที่สุด ไม่ให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมีปัญหากันเพราะเรื่องเด็ก ๆ แต่ดูเหมือนป้าจะไม่เข้าใจ และมันทำให้เขาลำบากใจมาก สุดท้ายก็ต้องยืดเรื่องนี้ออกไปก่อนสินะ
“ครับป้าช่อ ถ้าผมทำตามที่บอกแล้วยังไงผมก็ไม่รู้สึกชอบพลอย ทุกคนต้องเคารพการตัดสินใจของผมบ้างนะครับ ผมทำดีที่สุดได้เท่านี้จริง ๆ”
เมื่อแขกทุกคนกลับออกจากบ้านไปหมดแล้ว คิริวก็ขึ้นห้องนอนส่วนตัว โดยไม่สนใจผู้เป็นป้าที่พยายามจะเรียกเขาไว้เพื่ออบรมมารยาทอีกเลย เบื่อเหลือเกิน ตระกูลผู้ดีเก่าแก่แต่ชอบบังคับลูกหลาน
“ริว ให้พ่อกับแม่เข้าไปได้ไหมลูก”
เมื่อเขาใช้เวลาในการอาบน้ำจนความร้อนรุ่มในจิตใจหายไปแล้ว พ่อกับแม่ก็มาเคาะประตูพอดี
“ครับแม่”
เขาเดินมาเปิดประตูต้อนรับพ่อกับแม่ แล้วพาทั้งสองท่านไปนั่งลงที่ชุดโซฟามุมห้อง
“แม่ขอโทษนะ ที่ปกป้องริวจากป้าได้แค่นี้”
บทสนทนาที่ใช้เป็นประจำคือภาษาอังกฤษ มีบ้างที่อยู่กันตามลำพังกับพ่อ เขาจะใช้ภาษาเยอรมัน ซึ่งเป็นภาษาบ้านเกิดของคนเป็นพ่อ
“ผมเข้าใจครับแม่ ขอบคุณแม่กับพ่อมากนะครับ ที่พยายามช่วยผม”
“จ้ะ แต่ถ้าแม่กับพ่อพูดมากไปกว่านี้ ฝ่ายหญิงก็จะเสียหาย ที่เหลือก็แล้วแต่ริวนะ ถ้าลองคุยกันดูแล้วไม่ชอบหนูพลอยจริง ๆ คราวนี้ป้าคงไม่กล้าบังคับริวแล้วล่ะ”
“ครับแม่”
“ไม่ชอบเลยหรือ พ่อว่าหนูพลอยออกจะสวยนะ”
ลูกผู้ชาย แค่มองตาก็รู้ใจ แต่ก็ทำทีถามลูกชายไปอย่างนั้นเพื่อหยั่งเชิง
“ไม่ครับ ผมไม่เคยชอบใครเลยพ่อก็รู้ สาว ๆ ของผมสวยกว่าพลอยตั้งเท่าไหร่ ผมยังไม่เห็นรู้สึกอะไรสักนิด”
“ตายจริง ทำไมหมอถึงบอกว่าอวัยวะลูกชายแม่ครบนะ ทั้ง ๆ ที่หัวใจหายไปตั้งแต่เกิด”
ช้องนางเอ่ยแซวลูกชาย ก่อนได้รับเสียงหัวเราะจากทั้งคนเป็นลูกและสามี ในอดีต อัลเบิร์ต สามีของเธอก็เป็นผู้ชายเจ้าชู้ ไม่เคยรักใครทั้งนั้น แต่เมื่อเจอเธอ ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป เขารักและหลงเธอมาก จนพยายามตามจีบเธออยู่เป็นปี สุดท้ายเธอก็ยอมเชื่อใจเสือผู้หญิงและแต่งงานอยู่กินกันมานานจนลูกชายคนเดียวกำลังจะเรียนจบอยู่แล้ว แต่ความหวานและความรักที่สามีมีให้ยังไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย
ซึ่งเธอก็หวังว่าวันหนึ่ง ลูกชายผู้ไม่มีหัวใจของเธอ จะเจอผู้หญิงที่ทำให้เขารู้สึกตกหลุมรักและต้องพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอคนนั้นมาครอบครองเหมือนพ่อของเขา เมื่อถึงวันนั้น เธอคงจะมีความสุขมากที่ได้เห็นลูกชายเพียงคนเดียวมีครอบครัวที่เกิดจากความรักโดยสมบูรณ์
แต่ความสุขของเขาก็หายไปในพริบตา เมื่อผู้หญิงที่ป้าอยากให้แต่งงานด้วยโทรมา ทั้งที่เพิ่งเจอหน้ากันวันนี้เป็นครั้งแรกแท้ ๆ ดูท่าทางเธอก็คงจะเป็นสายรุกไม่น้อย
“คนที่ป้าอยากได้เป็นหลานสะใภ้โทรมาครับ”
เขาชูหน้าจอโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดที่ขึ้นชื่อสาวสวยคนนั้นให้พ่อกับแม่ดู ทั้งสองจึงพากันออกจากห้องไป ให้เขาใช้เวลาส่วนตัวตามประสาวัยรุ่น
“ครับ”
“ริว นอนหรือยังคะ พลอยโทรมากวนหรือเปล่า”
ขนาดยังไม่ทันได้เป็นอะไรกัน หรือออกเดตกันสักครั้ง เธอยังมีท่าทีรุกล้ำความเป็นส่วนตัว และดูท่าว่าผู้หญิงอย่างเธอคงมีนิสัยหยุมหยิมวุ่นวายจนเขาน่าจะปวดหัว
“กำลังจะนอนแล้ว พลอยมีอะไรหรือเปล่า”
“ทำไมนอนเร็วจังคะ นี่เพิ่งจะสี่ทุ่มเองนะ หรือริวไม่อยากคุยกับพลอยคะ”
จะให้เขาตอบความจริงหรือ แบบนั้นเธอจะรับได้หรือเปล่าล่ะ ก็คงไม่
“วันนี้ทำโปรเจค ใช้แรงเยอะ เลยเหนื่อยนิดหน่อยครับ เลยว่าจะนอนเร็ว ๆ”
“งั้นขอพลอยพูดธุระแป๊บเดียวนะคะ”
“ครับ”
“พรุ่งนี้เราไปเดตกันดีไหมคะ ป้าช่อโทรมาหาแม่ของพลอยเมื่อกี้ ว่าอยากให้เราไปเดตกัน พ่อแม่พลอยก็เห็นด้วย”
“พรุ่งนี้ผมไม่ว่าง มีนัดแล้ว”
“มีนัดกับใครคะ ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“ผู้หญิง ที่จริงก็นัดกันตั้งแต่คืนนี้ แต่เห็นว่ามีผู้ใหญ่มากินข้าวด้วย ผมเลยไม่อยากเสียมารยาทเลยต้องเลื่อนนัดไปก่อน ยังไงพรุ่งนี้ผมก็ต้องชดเชยให้เธอ”
เขาพูดตามความจริง เพราะไม่มีอะไรต้องปิดบัง ถ้าเธอรับไม่ได้ ก็จะได้ถอยห่างและเลิกยุ่งวุ่นวายกับเขาเสียที
“ไหนว่าริวไม่คบใครเป็นแฟนไงคะ”
“ก็ไม่ใช่แฟนนี่”
“ไม่ใช่แฟนแล้วทำไมต้องใส่ใจขนาดนั้นด้วยล่ะ ชอบมันเหรอ”
คำพูดจิกหัวเรียกผู้หญิงอีกคนทำให้เขาขมวดคิ้ว รู้อยู่หรอก ว่าพวกผู้หญิงจะเป็นประเภทขี้หึงและชอบเหยียดอีกคนที่เป็นคู่แข่งให้ตัวเองดูเหนือกว่า แต่เขาไม่ชอบนิสัยแบบนี้เลย ให้ตายสิ เพราะอย่างนี้ไง เขาถึงไม่เคยคบใครเป็นแฟน นี่แค่เป็นคนที่ผู้ใหญ่อยากให้คบหากันยังแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของขนาดนี้ ถ้าคบกันจริง ๆ คงไม่ต้องพูดถึง
“ก็ชอบนะ ทั้งสวย ทั้งอึ๋ม”
“ริวอยากได้อะไร พลอยก็มีให้ ยกเลิกนัดคนอื่นเถอะนะ”
“คงไม่ได้หรอก เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะพลอย อย่ามาล้ำเส้นผม”
น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจทำให้เธอได้สติว่าทำตัวไม่น่ารักเกินไปแล้ว
“ถ้าพรุ่งนี้ริวให้เวลากับคนอื่นได้ วันอาทิตย์ก็ให้เวลาพลอยบ้างสิคะ”
เธอยังไม่คิดจะยอมแพ้ง่าย ๆ สินะ คิริวถอนหายใจยาว คืนพรุ่งนี้เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะได้นอนกี่โมง เพราะเก็บความต้องการอยากจะระบายออกกับยัยแม่มดอลิซมาตั้งสองคืนแล้ว แต่ถ้าไม่รับปาก เธอก็คงจะตื๊อเขาไม่เลิก
“ผมไม่รู้ว่าจะตื่นไหวกี่โมงนะ อาจจะบ่ายหรือเย็น ถ้าผมลงจากเตียงไหว จะโทรไปบอกแล้วกัน แต่ถ้าเงียบไปคือผมยังสลบอยู่ ไม่ต้องโทรมากวนล่ะ ผมไม่ชอบ”
“ริว หมายความว่าจะนอนกับแม่นั่นทั้งคืนเลยเหรอ”
จะไม่นอนได้อย่างไร เงินตั้งครึ่งแสน แพงกว่าสาวไซด์ไลน์ตัวท็อปที่เขาเคยได้ยินมาเสียอีก แถมยังทั้งสวยทั้งน่ารักออกปานนั้น เขาจะต้องหามเจ้าหล่อนลงจากเตียงไปส่งโรงพยาบาลหรือเปล่ายังไม่รู้เลย
“อืม ทำไมเหรอ ปกติพลอยไม่นอนค้างกับผู้ชายหรือไง”
คำถามแทงใจทำเอาสาวสวยชะงัก ไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดจาอะไรแบบนี้ ทั้งที่พยายามทำทีเป็นสาวสวยแสนบริสุทธิ์แล้ว แท้ ๆ มันไม่เนียนหรอกหรือ
“ทำไมถามแบบนั้น พลอยไม่เคยมีแฟนนะ”
“หึหึ ไม่ต้องมาปิดบังผมหรอกน่า ผมดูออกนะว่าพลอยเองก็ไม่ธรรมดา คุยกับผม พลอยเป็นตัวของตัวเองได้ ผมไม่ชอบคน
เสแสร้ง”
“งั้นพลอยจะถามริวตรง ๆ ว่าเปลี่ยนจากผู้หญิงคนนั้น เป็นพลอยได้ไหม ริวอยากได้แบบไหน พลอยจะทำให้”
“ไม่ได้”
“เพราะว่าผู้ใหญ่อยากให้เราเป็นแฟนกันเหรอ ริวเลยไม่กล้ายุ่งกับพลอย กลัวว่าพลอยจะเอาเรื่องนี้มาผูกมัดริวใช่ไหม”
“ก็ส่วนหนึ่งนะ แต่ถึงพลอยจะทำแบบนั้น ผมก็ไม่สนหรอก ถ้าผมไม่อยากคบ ก็ไม่มีใครบังคับผมได้ทั้งนั้น เอาเป็นว่าตามนั้นนะ ผมต้องวางแล้ว”
ที่เธอพูดมานั่นก็แค่ส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่งที่เขาไม่รับนัดเธอแทนยัยแม่มดอลิซคนนั้น ก็เพราะว่าเขาเอาแต่คิดจินตนาการถึงยัยนั่นที่นอนแก้ผ้าร้องครวญครางตอนโดนเขากระแทกยังไงล่ะ คิดถึงภาพนั้นทุกวัน คิดถึงตลอดเวลา และเขาต้องรู้และสัมผัสให้ได้ว่าตอนที่เขาทำแบบนั้น เธอที่อยู่ใต้ร่างของเขาจะทำหน้าแบบไหน จะร้องครวญครางราวจะขาดใจเหมือนในจินตนาการของเขาหรือเปล่า เพราะแบบนี้ไง ต่อให้เป็นใคร สวยงามเลิศเลอมาจากไหน เขาก็ยังไม่พร้อมแลกกับนัดของยัยแม่มดอลิซ
- Writer
