“อลิซ ทำไมผู้ชายคนนั้นมานั่งคนเดียวล่ะ เมื่อวานเห็นมีผู้หญิงสวย ๆ มานั่งด้วย นี่ก็ร้านจะปิดแล้ว ไม่เห็นจะมีใครมา”
พนักงานเสิร์ฟรุ่นพี่กระซิบกระซาบถามสาวสวยที่เพิ่งนำน้ำอิตาเลียนโซดาไปเสิร์ฟหนุ่มหล่อในชุดเสื้อช็อปคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเธอ
“ไม่รู้สิคะ ทำไมถามลิซล่ะ”
“อ้าว ก็เราเรียนที่เดียวกัน คิดว่าจะรู้จัก เห็นคุยกันตั้งนานไม่รู้จักกันหรอกเหรอ”
“เอ่อ ก็เคยเห็นหน้าเขาอยู่ค่ะ เขาเป็นคนดังในมหาลัย”
“ก็น่าจะดังอยู่หรอก หล่อออร่าพุ่งขนาดนั้น เป็นพระเอกละครได้เลย คนอะไร ทั้งหล่อ ทั้งหุ่นดี เป็นลูกครึ่งอีกต่างหาก ปากก็แด๊งแดงน่าจูบ”
สาวอวบทำปากจู๋ หน้าตาเคลิ้มฝันราวกับกำลังได้จูบกับชายหนุ่มรูปหล่อที่เธอเคลมว่าเป็นพระเอกละครได้ ทำเอาอลิษาอดที่จะขำออกมาเบา ๆ ไม่ได้
ไอ้หล่อมันก็หล่ออยู่หรอก ที่จริงถ้าไม่อคติ ต้องยอมรับเลยว่าเขาหล่อมาก ผิวพรรณขาวสว่างมีออร่า คิ้วเข้ม จมูกโด่
