ตกดึกค่ำคืนของวัน ใครบางคนที่คิดว่าจะข่มตาหลับ กลับนอนกระส่ายกระสับไปมา ใบหน้าของชายหนุ่มเครียดขรึม คิ้วเรียวหนาพุ่งเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่า เพลิงอินทรีพยายามที่จะสลัดความเป็นห่วงเป็นใยในตัวหญิงสาวให้หลุดพ้น ทว่า... พยายามมากเท่าไหร่มันกลับไร้ผลเหลือเกิน
ยิ่งข่มตาหลับก็ยิ่งฟุ้งซ่าน ไม่อยากนึกถึงแต่ว่าใบหน้าของหญิงสาวก็คอยรบกวนอยู่ร่ำไป ชายหนุ่มสลัดผ้าห่มคลุมกายออกก่อนจะลุกขึ้นมาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าทะมัดทะแมง สวมเครื่องนุ่งห่มที่ป้องกันความหนาวเหน็บในยามค่ำคืนก่อนจะก้าวขายาวๆ ออกจากห้อง
เลียบเคียงทางเดินออกไปด้านหลังบ้าน จุดมุ่งหมายปลายทางก็คงจะเป็นที่หอคอยสูงเสียดฟ้าใกล้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งหน่วยพยัคฆ์ประจำการอยู่ที่นั่น ฝีเท้าหนาก้าวดุ่มๆ ไปอย่างรีบร้อน พอเข้าเขตก็ส่งสัญญาณไปสองสามทีก่อนจะเดินตรงขึ้นไปด้วยใบหน้าถมึงทึง
“สวัสดีครับนาย” พยัคฆ์ขาวและพยัคฆ์ดำก้มหน้าให้อย่างนอบน้อม
“หล่อนอยู่ไห
