“มายืนทำอะไรกัน?”
ต้นกล้าเดินเข้ามาถาม เพราะท่าทางที่นิ่งงันของลูกน้องนั้นทำให้คนเป็นหัวหน้าหน่วยที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาหลายปีอดที่จะสงสัยไม่ได้
“เอ่อ... พี่กล้า”
“ว่าไง พวกนายมายืนทำอะไร แล้วคุณเนยอยู่ไหน?” หัวหน้าหน่วยถามเสียงเครียด
“คุณเนยอยู่ข้างในบ้านครับ”
“พวกนายยังตอบคำถามฉันไม่หมด” เสียงเข้มๆ ดังขึ้นอีกครั้ง
“คือว่ามีผู้หญิงวัยกลางคนมาพบคุณเนยครับ และพวกเราได้ยินคุณเนยเรียกเธอว่าน้านินทร์แล้วก็คุณเนยเธอหยิบเงินให้ผู้หญิงคนนั้นไปราวห้าพันบาทครับ”
สิ่งที่ลูกน้องรายงานนั้นสร้างความลำบากให้ต้นกล้าไม่น้อย ถ้าหากเรื่องนี้รู้ถึงหูเจ้านายอย่างเพลิงอินทรีแล้วละก็คุณเนยเจอศึกหนักแน่ แต่ถ้าหากไม่รายงานให้ทราบพวกเขาสิต้องเจอศึกหนักยิ่งกว่า หนักแบบแทบเอาชีวิตไม่รอด ต้นกล้าหันไปสบตากับลูกน้องทั้งสามคนก่อนจะเอ่ยปากให้แยกย้ายกันไปทำงานตามปกติ ส่วนเขาน่ะหรือก็คงต้องรายงานทุกอย่างพร้อมๆ กั
