ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวก้าวดุ่มๆ ตรงเข้าเรือนไม้สักทันที ทว่าไม่ได้พาเธอกลับเข้าห้องพักของเนย์ญรินทร์แต่อย่างใด เขาหันหลังให้ห้องของหญิงสาวและก้าวขายาวๆ เข้าไปห้องนอนตัวเองหน้าตาเฉย และตอนนี้ชายหนุ่มก็โยนร่างระหงลงไปบนเตียงขนาดคิงไซซ์สีน้ำตาลขาวของตัวเองโครมใหญ่ ร่างเล็กจุกจนตัวงอ แต่ไม่มีเสียงร้องขอความเห็นใจแม้สักคำเดียว
“เธอต้องอยู่ในห้องนี้” คำสั่งของชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวหันขวับมามองอย่างเอาเรื่อง
“ฉันไม่อยู่ที่นี่!” เนย์ญรินทร์เน้นย้ำชัดเจน
“เธอต้องอยู่ เพราะนี่คือคำสั่ง หน้าที่ของเธอก็คือบำเรอฉันให้ถึงใจ”
คำพูดของเขาทำให้หญิงสาวกัดริมฝีปากด้านในอย่างเจ็บใจ ดวงตาคู่งามตวัดมองอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะกล้ำกลืนฝืนทนใช้ไม้อ่อนกับชายหนุ่ม ขอเพียงแค่เขาปล่อยเธอไปสักค่ำคืนก็ยังดี ต่อให้ต้องกลืนความแค้นเคืองเข้าไปเก็บไว้ในส่วนลึกของหัวใจเธอก็ยินดีฝืนทนที่จะทำ
“คุณไฟคะ เนยขอกลับไปอยู่ที่ห้องเดิม
