“ทันสิจ้ะ พี่จะตื่นมาทำขนมเร็วขึ้นกว่าเดิม ถ้าตื่นมาทำตั้งแต่ตีสี่ก็น่าจะทันนะ”
“แล้วใครจะช่วยพี่หมูคะ กว่าปุ้นจะเอาขนมไปส่งตามร้านลูกค้าเสร็จก็ปาไปเกือบเที่ยงแล้วนะคะ”
“ไม่ต้องห่วงครับน้องปุ้น เดี๋ยวพี่บลูจะอยู่เป็นลูกมือให้พี่สาวปุ้นเองครับ”
โดมินิทนั่งฟังอยู่นาน พอเห็นโอกาสประจวบเหมาะ ก็รีบคว้าไว้ทันที ชายหนุ่มยิ้มกว้างอวดฟันขาวสะอาด นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มจ้องมองภรรยาด้วยสายตาหวานซึ้ง
“จะไหวหรือคะ บลูต้องตื่นมาจากบ้านตั้งแต่ตีสามตีสี่เชียวนะ”
ณิชาดาออกความคิดเห็น ในขณะที่คาเมลสบตากับเจ้านายแล้วก็ยิ้มอย่างรู้ทัน
“ไหวสิครับ เพราะพี่จะนอนที่นี่ ยังไงก็ตื่นทันอยู่แล้วครับ”
โดมินิทเฉลย ยิ้มหน้าตายไม่สนใจลูกตากลมโตสีดำคู่สวยของภรรยาที่กำลังจ้องมองเหมือนจะเอาเรื่อง
“ใครอนุญาตให้นอนที่นี่คะ” ปรีชยาพรเอ่ยถามเสียงดุ
“เออ!...พี่ว่าเอาแบบนี้นะ เรามาโหวตแบบประชาธิปไตยกันดีกว่า ถ้าใครอยากให
