ดุจฟ้ากลับไปที่ห้องพักของตัวเอง ตอนแรกที่ขับรถตั้งแต่บ้านของเขามาจนถึงที่นี่ เธอไม่ได้ร้องไห้ออกมาเลยสักแอะ แต่พอถึงห้องและนั่งลงที่เตียงเท่านั้น น้ำตาเธอก็ไหลออกมาไม่ขาดสายแล้วเริ่มสะอื้นมากขึ้นเรื่อยๆ จนสะท้านไปทั้งร่าง
เธอเจ็บปวดและเสียความรู้สึกเป็นอย่างมาก ก่อนหน้านี้เธอลังเลและสับสน คิดมากจนหัวแทบจะระเบิดกว่าจะยอมเปิดใจให้โอกาสและให้อภัยเขา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าปราณจะกล้าทำมันลงไปอีก และทำในบ้านที่เขาบอกจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเธอ ทั้งๆ ที่พึ่งห่างจากเขาได้ไม่ถึงชั่วโมงเท่านั้น
เธอรู้ว่าไม่นานนักปราณจะต้องตามมาง้อเธอ การที่จะอยู่ที่นี่ต่อไปมันอาจจะทำให้เรื่องมันไม่จบ และเขาก็คงจะยังมาตามง้อเธอไม่หยุด ดุจฟ้าจึงคิดที่จะย้ายออกจากห้องพักให้เร็วที่สุดเพื่อหนีคนใจร้ายอย่างเขา หนีสถานที่ที่เต็มไปด้วยความทรงจำระหว่างเขากับเธอ เพราะรู้ว่าอย่างไรปราณก็คงไม่ยอมเลิกกับเธอแน่
ปราณตามมาหาเธอที่ห
