พอล ลูกน้องคนสนิทของธิติ ยืนอยู่ในลิฟต์ที่กำลังวิ่งตรงไปยังชั้นที่ 30 ซึ่งเป็นเพนท์เฮ้าส์ของเจ้านายหนุ่มด้วยความร้อนใจ อยากให้เจ้านายได้รับรู้ถึงความเลวของไบรอัน หลังจากที่เขาได้สืบเสาะหาข้อมูลมาเรียบร้อยแล้ว
ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก พอลก็ก้าวเท้ายาวๆ รีบเร่งเดินไปเคาะประตูหน้าห้องพัก เพื่อให้เจ้านายรับรู้ถึงการมาถึงของเขา
ก๊อก...ก๊อก...
“เจ้านายครับ ผมเองครับ”
เคาะประตูพร้อมกับเอ่ยเรียกแล้ว พอลก็รอการขานรับจากผู้เป็นเจ้านาย แต่ผ่านไปเกือบสองนาทีก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเคาะเรียกอีกครั้ง
“เจ้านายครับ”
พอลตะโกนเรียกซ้ำ เพิ่มน้ำหนักเสียงให้ดังมากกว่าเดิม พลางยืนรออย่างใจเย็น คิดว่าเจ้านายคงได้ยินเสียงเรียกของเขาแล้ว และอีกไม่กี่นาทีก็คงมาเปิดประตูให้ แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งตกใจ เมื่อได้ยินเสียงดังมาจากในห้องราวกับบางสิ่งบางอย่างตกกระแทกพื้นจนก่อให้เกิดเสียงนี้ขึ้นมา
โครม! เพล้ง!
ไม่ใช่
