บทที่7
1247 Words
อคิราโบกมือว่อน คลี่ยิ้มกว้างขณะพูดถึงพี่ชายฝาแฝดทั้งสอง “ไม่ลำบากเลยค่ะ คุณแม่ แค่ต้นน้ำโทร.หาและบอกคำเดียว พี่เพลิงพี่ไฟจะรีบแจ้นมารับพวกเราในทัน แต่ถ้าเรากลับประเทศไทย หอบกระเป๋าเดินทางใบโตพร้อมกับกระเตงอุ้มแอลลี่ไปโดยไม่บอกให้พวกเขารู้ เราจะถูกคุณพี่ฝาแฝดดุเอาได้ และที่แน่ยิ่งกว่าแช่แป้งคือจะถูกพ่อเลี้ยงกับแม่เลี้ยงบ่นจนหูชาเลยค่ะ”
พ่อเลี้ยงและแม่เลี้ยงที่อคิรากล่าวถึงด้วยความรักคือบิดามารดาของเธอเอง ซึ่งหญิงสาวมักจะเรียกบิดาและมารดาว่า พ่อเลี้ยง แม่เลี้ยง ตามพี่ชายฝาแฝดทั้งสองได้เรียกเช่นนั้น
“ถ้าต้นน้ำเห็นว่าไม่ลำบาก ก็แล้วแต่ต้นน้ำแล้วกันจ้ะ”
“ค่ะ คุณแม่ จัดการกับคนเลวอย่างไบรอันให้กระอักเลือดแล้ว เราจะพาแอลลี่ไปใช้ชีวิตในประเทศไทยทันทีค่ะ”
ทุกครั้งที่พูดถึงผู้ชายเจ้าชู้และเห็นผู้หญิงเป็นแค่เพียงของเล่น น้ำเสียงของอคิราก็เต็มไปด้วยความโกรธจัด ดวงตาคู่สวยแข็งกร้าวขึ้นมาในทันที
และคนที่ตกเป็นหัวข้อในการสนทนาก็ตายยากซะจริงๆ ทั้งโอลิเวียและอคิราพูดถึงไม่ทันขาดคำ โทรศัพท์ของอคิราก็ดังขึ้น และแน่นอนว่าคนที่โทร.มาหาหญิงสาวก็คือไบรอัน จอมเจ้าชู้
อคิราไม่กดรับสายในทันที หญิงสาวปล่อยให้เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเรื่อยๆ จน
กระทั่งการโทร.เข้ามาในครั้งแรกสัญญาณตัดไป ซึ่งเธอมั่นใจว่าไม่เกินนาที ไบรอันต้องโทร.มาอีกอย่างแน่นอน และก็เป็นดั่งที่คิดไว้ เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง หญิงสาวถ่วงเวลาปล่อยให้โทรศัพท์ดังขึ้นอีกหลายนาทีกว่าจะกดรับในที่สุด
“เจ้าหญิง คุณอยู่ที่ไหน ทำไมไม่รับโทรศัพท์ของผม รู้ไหมครับว่าผมคิดถึงคุณมาก” ทันทีที่ปลายทางกดรับสาย ไบรอันทั้งต่อว่า ทั้งหยอดคำหวานในคราวเดียวกัน
อคิราเบะปากใส่โทรศัพท์ ก่อนจะตอบกลับคืนให้ไบรอันต้องหน้าเสีย “ตกลงแล้วจะโทร.มาต่อว่าฉันใช่ไหมคะ ฉันจะได้กดวางสายซะตอนนี้เลย”
“เดี๋ยวๆ เจ้าหญิง”
ไบรอันรีบร้องห้ามในทัน กว่าจะติดต่ออคิราได้ก็ต้องใช้เวลานานหลายนาทีด้วยกัน ขืนปล่อยให้หญิงสาวกดวางสาย เขาเดาว่าเธอคงปิดเครื่องหนีเขาแน่
“ผมขอโทษครับ ผมคิดถึงคุณมาก ผมอยากพบคุณเดี๋ยวนี้ ได้โปรด...อย่าโกรธผมเลยนะครับ”
ไบรอันขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ ขณะเดียวกันก็นึกโมโหตัวเองที่ปากไวไปหน่อย จนทำให้อคิราโกรธ
“อยากพบฉัน หมายความว่าคุณได้ใบหย่ามาแล้วใช่ไหมคะ” อคิราถามตรงประเด็นโดยไม่มีอ้อมค้อม และเดาได้ว่าไบรอันยังไม่มีในสิ่งที่เธอต้องการ
“เอ่อ...ผมคุยกับวรรณศรแล้ว เธอจะหย่าให้ผมในเร็วๆ นี้ครับ” ไบรอันโกหกไม่เต็มเสียงนัก แน่นอนว่าภรรยาของเขาไม่ได้คิดหย่าแม้แต่นิดเดียว
และอคิราก็เค้นถามแทงใจดำว่า “แน่ใจหรือคะว่าภรรยาของคุณจะหย่าให้ บอกไว้ก่อนเลยนะคะ ถ้าไม่เห็นใบหย่า หรือหมายศาลฟ้องหย่า คุณจะไม่มีทางได้ขึ้นเตียงกับฉันเด็ดขาด และฉันจะไม่ติดต่อกับคุณด้วย”
เจอคำขู่ในตอนท้ายเข้า ทำเอาไบรอันถึงกับนั่งไม่ติดเลยทีเดียว “โธ่ๆ เจ้าหญิงของผม ใจเย็นๆ นะครับ ตอนนี้ผมติดต่อทนายแล้ว คิดว่าไม่เกินวันหรือสองวัน วรรณศรก็จะได้รับหมายศาลแล้วครับ”
“ฉันดีใจที่ได้ยินคุณพูดเช่นนี้ บ่งบอกให้รู้ว่าคุณรักฉันจริง และพร้อมแต่งงานกับฉันในทันทีที่หย่ากับภรรยาแล้ว”
อคิราแสร้งป้อนคำหวาน ดวงตาทั้งคู่มองสบตากับโอลิเวียที่ใจจดใจจ่อกับเกมที่เธอกำลังเล่นกับไบรอัน
“เชื่อผมเถอะครับว่าผมรักคุณคนเดียว ผมต้องการคุณใจจะขาดแล้วครับ”
“ใช่ว่าคุณคนเดียวที่ต้องการฉัน...ฉันก็ต้องการคุณเหมือนกันค่ะ ถึงได้เร่งเร้าให้คุณหย่ากับภรรยาเร็วๆ ยังไงละคะ”
“ไม่นานเกินรอ ผมก็เป็นอิสระจากวรรณศร และเราจะแต่งงานกันนะครับ”
“ค่ะ ฉันจะรอให้ถึงวันนั้นค่ะ” อคิรารับคำเสียงหวาน ยิ้มเยาะกับเกมที่กำลังดำเนินตามแผนที่วางไว้
“ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ผมอยากพบคุณ ผมคิดถึงคุณมาก รู้ไหมครับ”
“ฉันอยู่แถวๆ นี้แหละค่ะ ไม่ไกลจากคุณสักเท่าไร”
“โอ้วว...ถ้ายังงั้นคุณมาพบผมได้ไหมครับ”
“ที่ไหนคะ”
“คอนโดของผมครับ”
“เมียของคุณอยู่ด้วยหรือเปล่า ฉันไม่อยากไปสู้รบปรบมือกับเธอ” อคิราแสร้งเอ่ยถามทั้งๆ รู้ว่าไบรอันแยกกันอยู่กับภรรยาได้หลายสัปดาห์แล้ว
“ไม่ๆ ครับ ผมอยู่คนเดียวครับ”
ไบรอันตอบรัวเร็ว พร้อมกับอธิบายเพิ่มเติมเพื่อเป็นการเอาอกเอาใจผู้หญิงคนใหม่ของตน
“อืม...” อคิราทำเสียงครุ่นคิด ถ่วงเวลาให้ไบรอันกระวนกระวายใจ ก่อนจะเอ่ยตอบว่า “เอาไว้ให้ได้หมายศาลฟ้องหย่าก่อนดีกว่าค่ะ แล้วฉันจะไปหาคุณถึงคอนโดเลย”
“โธ่...เจ้าหญิง คุณจะแกล้งผมไปถึงไหน คุณก็รู้ว่าผมอยากเมคเลิฟกับคุณใจจะขาดรอนๆ อยู่แล้ว”
“ทนอีกหน่อยสิ เคยได้ยินไหม อดเปรี้ยวไว้กินหวาน ถ้าขืนฉันเมคเลิฟกับคุณตอนนี้ ฉันก็มีสถานะเป็นเมียน้อยของวรรณศร ซึ่งฉันไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น ฉันต้อง
การเป็นนัมเบอร์วัน เป็นผู้หญิงคนเดียวของคุณเท่านั้น”
“ตอนนี้คุณก็เป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวของผม ผมไม่เคยรักใครเท่าคุณมาก่อนเลย สาบานได้ครับ”
“ฉันก็อยากจะเชื่อเหมือนกันนะคะ แต่รอให้ได้ใบหย่าก่อนดีกว่า ถึงตอนนั้นเราจะได้เมคเลิฟกันได้สนิทใจ ไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครพังประตูห้องมาทำลายความสุขของเรา”
“เจ้าหญิง...”
“อย่างอแงสิคุณไบรอัน ถ้าอยากให้ฉันพาขึ้นสวรรค์เร็วๆ คุณรู้ใช่ไหมคะว่าจะต้องทำยังไง”
อคิราเค้นเสียงค้านก่อนไบรอันจะทันได้โอดครวญ รู้ว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่า ยังไงๆ ผู้ชายมักมากในกามคนนี้ย่อมทำตามคำสั่งของเธออย่างแน่นอน
“สัญญานะครับว่าหากได้ใบหย่ามาแล้ว คุณจะพาผมขึ้นสวรรค์ในทันที”
“สัญญาสิค่ะ คนอย่างฉันไม่เคยพูดคำสัญญาพล่อยๆ โดยไม่สามารถทำได้ ไม่เหมือนใครบางคนหรอกค่ะ สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะ แถมยังกล้าเอ่ยคำสาบานต่อพระเจ้าด้วย แต่สุดท้ายก็เป็นแค่เพียงลมปาก ทำไม่ได้ดั่งที่พูดสักอย่าง”
ไบรอันสะดุ้งเล็กน้อยกับคำแขวะของอคิรา แต่ก็ไม่คิดใส่ใจ นอกจากจะตอบรับไปว่า
“ถ้ายังงั้นอีกสองวัน เราเจอกันที่คอนโดของผมนะครับ สาบานได้ว่าคุณจะได้เห็นใบหย่าในวันนั้นแน่นอน”
- Writer
