When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“สวัสดีค่ะมาดามเชอรีน วันนี้พาลูกสาวมาหรอคะ” ป้าแคทเดินมาทักทาย “อ้าวคุณแคท วันนี้อยู่ร้านด้วยหรอคะเนี่ย..พอดีดิฉันจะพาลูกมาซื้อสร้อยลิมิเตดเป็นของขวัญให้แกน่ะค่ะ” เชอรีนยิ้มปั้นหน้า “ว้าา เสียดายจังเลยมันหมดแล้วล่ะค่ะ ชิ้นสุดท้ายน่ะสาวสวยของตาเครย์ตันหลายชายฉันพึ่งได้ไปเอง” ป้าแคทนำเสนอ “อะไรนะคะ นาง..เอ้ยอลิเซียน่ะหรอคะได้ไป” เจสซี่เริ่มวีนทันทีโดยมีแม่ของเธอพยายามห้ามอยู่ “ใจเย็นลูกรัก” เชอรีนพูดกับลูกเบาๆก่อนจะหันไปมองอลิเซียอย่างหมันไส้ “เอ้า นี่รู้จักกันหรอดีจังเลยนะ” ป้าแคทพูดอย่างยินดี “ค่ะคุณแคท อลิเซียเป็นลูกเลี้ยงของฉันน่ะค่ะ ฉันก็รักแกดั่งลูกสาว” เชอรีนโกหกหน้ายิ้มเพราะป้าแคทเป็นผู้ที่มีอำนาจการลงทุนอย่างมากในโลกธุรกิจและดูเหมือนป้าแคทจะเอ็นดูอลิเซียมากทำให้เชอรีนต้องตีสนิทไว้ก่อน “ไม่บอกไปด้วยล่ะคะว่าคุณรักฉันขนาดขายฉันให้กับเสี่ยเพื่อผลประโยชน์ตัวเองน่ะ” อลิเซียพูดก่อน