ตอนที่ 2 เด็กแสบ
1403 Words
หลายเดือนต่อมา...
@รีสอร์ตPK
“อร้ายยยยยย! ฮื๊อฮือ” เสียงกรีดร้องพร้อมกับเสียงร้องห่มร้องไห้ดังลั่น ทำให้ปกรณ์ที่หลับอยู่อย่างสบายใจค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างงุนงงเมื่อเสียงร้องลั่นรบกวนเวลาพักผ่อนของเขา
“ดะ..ดีแลนด์!” ปกรณ์สะดุ้งตื่นพร้อมลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ เมื่อเห็นเด็กสาวนั่งร้องไห้อยู่ข้างกายโดยมีเพียงผ้าห่มผืนหนาปกปิดเรือนร่างเปลือยเปล่าเอาไว้ ก่อนสายตาคมคายจะก้มมาสำรวจตัวเอง ภาพที่เห็นคือร่างกายของเขาก็เปลือยเปล่าไม่ต่างจากเธอ “เกิดอะไรขึ้น อุบส์!”
คำตอบที่เขาได้รับคือหมอนใบใหญ่ที่เด็กสาวจงใจโยนใส่กลางใบหน้าของเขาอย่างจัง
“เฮียกรณ์ขืนใจดีแลนด์!”
“อะไรนะ!” มือหนาปัดหมอนออกจากใบหน้าพร้อมเอ่ยถามกลับไปด้วยความตกใจ ก่อนจะยกมือขึ้นมากุมขมับตัวเอง
มันหมายความว่ายังไง สิ่งที่เขาได้ยินเมื่อสักครู่ เธอแค่ล้อเล่นใช่ไหม ทำไมเขาจำอะไรไม่เลย จำไม่ได้เลยจริงๆ
“ฮือๆ เฮียกรณ์ขืนใจดีแลนด์ ไอ้คนนิสัยไม่ดี ไอ้คนชั่ว ไอ้คนเลว!” เด็กสาวร้องไห้โฮอีกครั้งก่อนจะใช้หมอนใบใหญ่มาเป็นอาวุธทุบตีชายหนุ่มพร้อมกล่าวหาเขาต่างๆ นานา
“หยุดเดี๋ยวนี้นะดีแลนด์ หยุด!” ปกรณ์พูดห้ามพร้อมยกแขนขึ้นมากันท่า เขายังปะติดปะต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่ได้ ชายหนุ่มเชื่ออย่างสนิทใจว่าเขาไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นแน่นอน เว้นแต่ว่า...
พรึ่บ!
“เล่าบอกเฮียมาให้หมดเลยนะว่าเกิดอะไรขึ้น”
“อึก!” ดีแลนด์ชะงักไปกับคำพูดประโยคนั้น เสียงพูดนั้นไม่เสียงของปกรณ์ แต่เป็นเสียงของบุคคลที่สามที่เพิ่งมาเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ ซึ่งก็คือคามินพี่ชายของเธอเอง
“ไอ้มิน!/เฮียมิน!” สองหนุ่มสาวที่อยู่ในร่างเปลือยเปล่าหันไปมองต้นตอของเสียง ก่อนจะส่งเสียงอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ
“มันเกิดอะไรขึ้นเล่าความจริงทั้งหมดให้เฮียฟังเดี๋ยวนี้เลยนะ”
คามินพูดขึ้นหลังจากที่อยู่กับน้องสาวตามลำพัง ชายหนุ่มวางยาแก้ปวดท้องที่ตั้งใจเอามาให้น้องสาวลงบนโต๊ะ แล้วหันมารอคำตอบจากเด็กสาวตรงหน้า
“ก็เฮียกรณ์นั่นแหละเมาแล้วก็มาเข้าห้องผิด มาเคาะประตูห้องดีแลนด์ ดีแลนด์ก็หวังดีเลยพาเฮียกรณ์กลับไปส่งที่ห้อง” เด็กสาวพูดพร้อมแสดงสีหน้าเศร้าสร้อย ตอนนี้เธอมีเพียงแค่ชุดคลุมอาบน้ำปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าเอาไว้ “แต่ใครจะไปคิดละว่าเฮียกรณ์จะทำเรื่องอย่างว่า...”
คามินส่ายหน้าน้อยๆ แล้วถอนหายใจพรืดใหญ่ เขารู้ดีว่าพี่ชายของเขาไม่ใช่คนแบบนั้น ยิ่งบอกว่าเมาแล้วเสียสติก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้
“...” ดวงตาคมคายมองไปที่โต๊ะซึ่งมียาแก้ปวดวางอยู่ คามินแสดงสีหน้าครุ่นคิดสักพัก ตอนแรกเขาแค่จะเอายาแก้ปวดมาให้น้องสาว เพราะดีแลนด์ส่งข้อความมาบอกกับหนูนาว่าปวดท้องมาก ไม่นึกว่าจะมาเจอเหตุการณ์ไม่คาดคิด “หายปวดท้องแล้วเหรอ?”
ดีแลนด์เบิกดวงตาโพลงโตอย่างเลิ่กลั่ก เธอลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะเธอตั้งใจส่งข้อความไปหาเพื่อนรัก เพื่อจงใจให้มีพยานมาเห็นเหตุการณ์
“ที่ดีแลนด์ปวดท้องก็เป็นเพราะเฮียกรณ์นั่นแหละทำดีแลนด์เจ็บ” เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงติดขัด
คามินหรี่ตามองน้องสาวอย่างจับผิด ก่อนจะแปรเปลี่ยนสีหน้ามาเป็นจริงจัง ถึงน้องสาวของเขาแสบแต่ก็ไม่ถึงขั้นร้ายกาจที่จะกุเรื่องให้ตัวเองเสียหายหรอก
“เฮียว่าดีแลนด์ดูไม่ได้เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยนะ” เด็กสาวเริ่มแสดงสีหน้าไม่ถูกเมื่อพี่ชายของเธอดูท่าทางเอาจริงเอาจังอย่างไม่ปิดบัง “เฮียกรณ์ขืนใจดีแลนด์จริงๆหรือเปล่า ถ้าเป็นอย่างนั้นเฮียไม่ยอมนะ”
“ดะ..ดีแลนด์ก็สมยอมด้วยแหละ” เด็กสาวพูดเสียงติดขัดอีกครั้ง ถ้าจะต้องเล่าให้พี่ชายฟังอย่างละเอียดมันก็เป็นเรื่องที่น่าอายอยู่ “ก็ตอนนั้นอารมณ์มันพาไป เฮียกรณ์สั่งดีแลนด์ทำอะไร ดีแลนด์ก็ทำ จริงๆ แล้วดีแลนด์ก็เต็มใจนั่นแหละ”
เด็กสาวพูดอย่างเนียมอาย เธองุดหน้าลงเพื่อซ่อนพวงแก้มสีแดงระเรื่อ
“ทำไมทำตัวแบบนี้ห๊ะดีแลนด์” คามินเอ็ดน้องสาวตัวแสบเสียงแข็งกร้าว สิ่งที่เธอเล่าให้ฟังมันใช่เรื่องที่ควรทำซะที่ไหน
“เฮียไม่ต้องมาว่าดีแลนด์เลยนะ เฮียก็เคยทำแบบนี้กับหนูนาเหมือนกันนั่นแหละ” เด็กสาวเถียงพี่ชายกลับไปตามนิสัย
“ดีแลนด์!” คามินตะโกนพูดพร้อมทำสีหน้าเลิ่กลั่ก เขาพูดอะไรไม่ออกจริงๆกับน้องสาวคนนี้
“ไม่ต้องมาทำเป็นเสียงดังใส่เลย ดีแลนด์เคยเห็นรอยด้วย”
“เห้อ~” คามินได้แต่ถอนหายใจกับความแสบซ่าของน้องสาวตัวเอง เขาไปต่อไม่ถูกจริงๆ
“ฮื๊อ เฮียต้องช่วยดีแลนด์นะ” เด็กสาวพูดเสียงออดอ้อนพร้อมเดินเข้าไปสวมกอดพี่ชาย “น้องสาวของเฮียจะต้องไม่โดนเจาะไข่แดงฟรีๆ นะเฮีย”
“น้องเฮียแสบขนาดนี้ สงสารเฮียกรณ์เลย”
“ดีแลนด์เป็นน้องเฮียนะ เฮียต้องสงสารดีแลนด์สิ”
“เด็กดื้อ! ไม่สงสารหรอก” ถึงจะพูดกับเด็กสาวแบบนั้นแต่คามินก็ไม่ได้ผลักไสเธอออกไป “ไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยเดี๋ยวเฮียจะไปคุยกับเฮียกรณ์ แล้วก็อย่าลืมไปเอายาคุมที่ห้องเฮียมากินด้วย”
“นั่นไง ยาคุมที่ว่าก็ของหนูนาใช่ไหมล่ะ” ดีแลนด์เกยหน้ามาพูดยอกย้อนพี่ชายด้วยน้ำเสียงกระแหนะกระแหน “เฮียกับหนูนามาอยู่ที่นี่แค่อาทิตย์เดียวเองไม่ใช่เหรอ ถึงขั้นพกยาคุมมาด้วยก็ไม่พ้นเรื่องอย่างว่าหรอก”
“อย่ามาพาดพิงเฮียกับหนูนานะยัยเด็กแสบ” คามินพูดแล้วผละตัวออกจากน้องสาวตัวแสบพร้อมส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา ปกรณ์เดินไปเดินมาภายในห้องพักสุดหรูหราของรีสอร์ตซึ่งเขาเป็นเจ้าของ
เขาไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำเรื่องแบบนั้นกับเด็กสาว แต่เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเขาก็ยังจำอะไรไม่ได้ ถ้าจะบอกว่าไม่รู้เรื่องไม่ได้ทำมันก็ดูจะปัดความรับผิดชอบเกินไป และยิ่งเธอคือดีแลนด์ซึ่งเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทแม่แล้วด้วย
เขาไปไหนไม่รอดแน่
เรติกาผู้เป็นแม่อยากจับคู่ให้เขากับเด็กสาวอยู่ ปกรณ์หย่อนตัวลงนั่งกับโซฟาตัวยาวพร้อมยกมือขึ้นมากุมขมับ
แกร๊ก!
เสียงเปิดประตูห้องจากคามินซึ่งเป็นพี่ชายของเด็กสาว ปกรณ์เงยหน้าขึ้นไปมองคามินนิ่งๆ เขาจะกล้าสู้หน้าน้องชายได้อย่างไร เรื่องที่เกิดขึ้นพูดอะไรออกมาก็เหมือนแก้ตัว
“ผมรู้นะว่าเฮียเป็นสุภาพบุรุษพอ ถ้าเรื่องนี้ถึงหูพ่อกับแม่แล้วก็...เรื่องอาจจะจบไม่สวย ป๊าผมไม่ยอมแน่”
“พูดมาเลยดีกว่าว่าอยากให้เฮียรับผิดชอบน้องสาวของแกยังไง”
“ผมอยากให้เฮียคบกับน้องสาวของผมเพื่อรับผิดชอบ” ที่คามินพูดออกมาอย่างนั้นก็เพราะว่าเป็นความต้องการของดีแลนด์
“อะไรนะ! นี่เฮียจะต้องทำถึงขนาดนั้น”
“อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นการปลอบใจน้องสาวของผมนะเฮีย เพราะตอนนี้ดีแลนด์ขวัญเสียหนักมาก”
“แน่ใจว่าเป็นแบบนั้น น้องสาวแกแสบแค่ไหน แกก็น่าจะรู้”
“ถึงน้องสาวผมจะแสบ แต่เธอก็ไม่ร้ายกาจพอที่จะทำให้เฮียเดือดร้อนโดยการไปฟ้องพ่อแม่ของเฮียนะ ถ้าเป็นอย่างนั้นเฮียอาจจะต้องเตรียมตัดชุดเจ้าบ่าวเพื่อเข้าพิธีแต่งงานกับน้องสาวผมเลยนะ”
- Writer
