ก้องภพกระซิบข้างหู รู้สึกผิดที่ตัวเองไม่อึดไม่ทนเอาเสียเลย
“ไม่จ้ะ... ฉันพอแล้วจ้ะพี่ก้อง เหนื่อยแล้ว วันนี้เลี้ยงลูกทั้งวัน”
ปานวาดตอบอย่างถนอมน้ำใจของสามี
“จริงอ่ะ… ”
สามีสงสัย
“จริงจ้ะ… ”
แม้ว่าก้องภพจะทำให้หล่อนอารมณ์ค้างครั้งแล้วครั้งเล่า สะสมอยู่ในอารมณ์มาเนิ่นนานหลายครั้ง เหมือนเป็นหนี้สินทางความรู้สึกที่เฝ้ารอการชำระสะสาง
แต่ก็ไม่เคยมีสักครั้ง… ที่สามีคนนี้จะชดใช้ให้ได้ กระทั่งชะตาสวาทนำพาให้พ่อผัวต้องก้าวเข้ามาเป็นมือที่สาม แทรกเข้ามาในความสัมพันธ์ที่มีจุดอ่อนของหล่อนกับก้องภพ
“ปานแน่ใจนะว่าพอแล้ว… อารมณ์ไม่ค้างแน่นะ”
ก้องภพยังห่วง เสียงถามเหมือนคนสำนึกผิดและเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ
“พอแล้วจ้ะ”
ปานวาดตอบ
ก้องภพขยับลงมาทิ้งกายนอนหงายแผ่หลาหมดเรี่ยวแรง
ไม่นานก็ได้ยินเสียงก้องภพกรนสนั่น ขณะที่ปานวาดยังนอนลืมตาโพลง ทรมานกับอารมณ์ทางเพศที่ยังพลุ่งพล่านค้างคา… ไม่เสร็จ
