ซุนมี่มี่ออกมาถึงบริเวณหน้าคฤหาสน์เชียนล่าจู๋ก็พบว่าท้องฟ้าเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีชมพูนวล แลเห็นฝูงวิหคโผบินกลับรังพร้อมกับส่งเสียงร้องเรียกหากันก็ตระหนักได้ว่าควรค่าแก่เวลาต้องเดินทางกลับเสียที
เบื้องหน้ามีสตรีในอาภรณ์สีชมพูผู้หนึ่งเดินชะโงกคอไปมา ครั้นเห็นนางก้าวพ้นประตูใหญ่ก็รีบถลาเข้ามาหา “มี่เอ๋อร์! เจ้าอยู่ที่นี่จริงๆ ด้วย แล้วเหตุใดจึงได้แต่งกายเยี่ยงนี้เล่า”
“ลี่ฮวา!” ซุนมี่มี่เองก็ประหลาดใจไม่น้อยที่ได้พบลี่ฮวา ทว่ายังมิทันได้เอ่ยถาม ก็สังเกตเห็นเงาดำที่ทาบทับอยู่ด้านหลัง นางไม่รอช้ารีบชี้แจงให้อีกฝ่ายทราบ
“นางเป็นนางกำนัลที่ทำงานกับข้าเองเจ้าค่ะ”
ผู้ที่ได้รับถ่ายทอดคำสั่งให้ไปส่งสตรีร่างท้วมให้ถึงที่หมายคลายสีหน้าลงเล็กน้อย “ที่แท้ก็เป็นเช่นนั้น”
ลี่ฮวาอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาพิจารณาคนทั้งสอง ดังนั้นซุนมี่มี่จึงเข้าไปป้องมือกระซิบข้างหูเพื่ออธิบายสั้นๆ “ไว้ข้าจะเล่าให้เจ้าฟัง แต่สร
